Przejdź do zawartości

Kurier Polski (1957–1999)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kurier Polski
Ilustracja
Częstotliwość

dziennik popołudniowy

Państwo

 Polska

Adres

Warszawa

Wydawca

Wydawnictwo „Epoka”

Organ prasowy

Stronnictwa Demokratycznego

Tematyka

ogólnospołeczna

Pierwszy numer

1957

Ostatni numer

1999

Średni nakład

od 60 tys. do 140 tys. egz.

ISSN

0137-9232

OCLC

839157615

Kurier Polski – ogólnopolski dziennik popołudniowy wydawany w latach 1957–1999 w Warszawie.

Tablica upamiętniająca ustanowienie w 1968 Orderu Uśmiechu przy wejściu do dawnej siedziby redakcji „Kuriera Polskiego” przy ul. Zgoda 11 w Warszawie

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach PRL

[edytuj | edytuj kod]

Pismo powstało w 1957. W okresie istnienia Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej było organem prasowym Stronnictwa Demokratycznego, wydawanym przez partyjne wydawnictwo „Epoka”, które realizowało ogólne wytyczne centrali, sporo uwagi poświęcając wydarzeniom związanym ze stronnictwem i jego liderami. Gazeta wydawana była w Warszawie równolegle z drugą stołeczną popołudniówką – „Expressem Wieczornym”, z którą rywalizowała w docieraniu do wydarzeń o charakterze sensacyjnym[1]. Redakcja organizowała akcje promocyjne i reklamowe, koncerty, akcje charytatywne, zabawy sylwestrowe dla mieszkańców stolicy. Była inicjatorem konkursów, w tym gazetowych „zdrapek”, rywalizując również na tym polu z „Expressem Wieczornym”. Do atrakcji gazety należały anonse towarzyskie.

Ważnym rokiem w historii gazety był rok 1968. Dziennikarze „Kuriera Polskiego” byli wtedy pomysłodawcami ustanowienia Orderu Uśmiechu. W tym samym 1968 roku artykułem w „Kurierze Polskim” rozpoczęto z powodów politycznych nagonkę na Pawła Jasienicę.

Wydawanie gazety było zawieszone w czasie stanu wojennego od 13 grudnia 1981 do 1 stycznia 1982.

Sytuacja po 1989

[edytuj | edytuj kod]

Gazeta pierwsza napisała w lipcu 1991 o aferze w spółce „Telegraf”, powiązanej z braćmi Jarosławem i Lechem Kaczyńskimi. Do końca roku pismo było wciąż związane z SD, uczestniczyło w jego kampanii wyborczej 1991. W 1992 gazetę wykupił właściciel telewizji Polsat[2]. Pismo w tamtej formie uległo likwidacji w 1999, by odrodzić się w 2008. Wtedy to Fundacja Samorządność i Demokracja zaczęła wydawać „Kurier Polski” z podtytułem „Dzień po dniu”. Kontynuacją tej gazety w latach 2009–2010 był „Kurier Polski – wszystko dla wszystkich”[3]. Po sporze wewnętrznym w Stronnictwie Demokratycznym[4], prawa do tytułu „Kurier Polski – Dzień po dniu” ostatecznie zostały w rękach grupy skupionej wokół Pawła Piskorskiego w Stronnictwie Demokratycznym. Gazeta „Kurier Polski – wszystko dla wszystkich” została zaś w nowo utworzonym Stowarzyszeniu Demokratycznym.

Redaktorzy naczelni

[edytuj | edytuj kod]
 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Forum dyskutujące o roli dziennika. kuczyn.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-18)]..
  2. Kapitał zagraniczny w polskich mediach, s. 8. obp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-22)]..
  3. Kurier Polski - wszystko dla wszystkich. kurierpolski.eu, 2010-04-01. [dostęp 2011-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  4. Stronnictwo (Nie)demokratyczne?. rogalinski.com.pl – Blog Pawła Rogalińskiego, 2011-04-24. [dostęp 2011-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-30)].