Landelino Lavilla

Landelino Lavilla
Pełne imię i nazwisko	Landelino Lavilla Alsina
Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1934 ; Lleida
Data i miejsce śmierci	13 kwietnia 2020 ; Madryt
	Przewodniczący Kongresu Deputowanych
Okres	od 1979; do 1982
Przynależność polityczna	Unia Demokratycznego Centrum
Poprzednik	Fernando Álvarez de Miranda
Następca	Gregorio Peces-Barba
	Minister sprawiedliwości Hiszpanii
Okres	od 1976; do 1979
Przynależność polityczna	Unia Demokratycznego Centrum
Poprzednik	Antonio Garrigues y Díaz-Cañabate
Następca	Íñigo Cavero Lataillade
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Landelino Lavilla Alsina (ur. 6 sierpnia 1934 w Lleidzie^[1], zm. 13 kwietnia 2020^[2] w Madrycie) – hiszpański polityk i prawnik, w latach 1976–1979 minister sprawiedliwości, w latach 1979–1982 przewodniczący Kongresu Deputowanych.

Życiorys

Z wykształcenia prawnik, studiował na uniwersytetach w Saragossie i Madrycie. Pracował m.in. w Radzie Stanu, rządowym organie doradczym, a także w banku Banesto^[3]. Działał w Grupo Tácito, zespole tworzonym przez intelektualistów, dziennikarzy i polityków, którzy opracowywali program demokratyzacji kraju. W 1974 objął stanowisko podsekretarza stanu w resorcie infrastruktury. W 1976 został ministrem sprawiedliwości w gabinecie Adolfa Suáreza. Pozostał na tym stanowisku również w jego drugim rządzie, powołanym w okresie transformacji ustrojowej po wolnych wyborach do konstytuanty w 1977. Urząd ten sprawował do 1979^[1]. W 1977 zasiadł w Senacie z nominacji króla^[4].

W 1979 z listy Unii Demokratycznego Centrum (UCD) uzyskał mandat posła do Kongresu Deputowanych I kadencji^[5], stając na czele tej izby hiszpańskiego parlamentu^[1]. Kierował nią m.in. w trakcie zamachu stanu zwanego 23-F^[6]. W 1982 utrzymał mandat deputowanego^[5] jako jeden z nielicznych przedstawicieli UCD. Stał wówczas na czele tego ugrupowania, pełniąc tę funkcję do 1983, gdy unia została rozwiązana^[1]. W tym samym roku zrezygnował z miejsca w parlamencie, które wówczas objął Leopoldo Calvo-Sotelo^[5].

Mianowany stałym członkiem Rady Stanu^[1]^[7]. Uzyskał członkostwo w akademii Real Academia de Jurisprudencia y Legislación^[4], a w 2006 w Królewskiej Akademii Nauk Moralnych i Politycznych^[7]. Odznaczony m.in. Krzyżem Wielkim Orderu Karola III^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Lavilla Alsina, Landelino. mcnbiografias.com. [dostęp 2017-09-07]. (hiszp.).
↑ Muere Landelino Lavilla, consejero de Estado y presidente del Congreso durante el 23-F. elmundo.es, 13 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-13]. (hiszp.).
↑ ^a ^b Lavilla Alsina Landelino. Who’s Who in Spain. [dostęp 2017-09-07]. (ang.).
↑ ^a ^b Landelino Lavilla. fride.org. [dostęp 2017-09-07]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Lavilla Alsina, Landelino. congreso.es. [dostęp 2017-09-07]. (hiszp.).
↑ Landelino Lavilla ofreció como rehenes a los miembros de la Mesa del Congreso. elpais.com, 13 marca 1981. [dostęp 2017-09-07]. (hiszp.).
↑ ^a ^b Landelino Lavilla Alsina. racmyp.es. [dostęp 2017-09-07]. (hiszp.).

[bio-1] Lavilla Alsina, Landelino. mcnbiografias.com. [dostęp 2017-09-07]. (hiszp.).

[elm2020-2] Muere Landelino Lavilla, consejero de Estado y presidente del Congreso durante el 23-F. elmundo.es, 13 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-13]. (hiszp.).

[who-3] Lavilla Alsina Landelino. Who’s Who in Spain. [dostęp 2017-09-07]. (ang.).

[fride-4] Landelino Lavilla. fride.org. [dostęp 2017-09-07]. (ang.).

[con-5] Lavilla Alsina, Landelino. congreso.es. [dostęp 2017-09-07]. (hiszp.).

[elp-6] Landelino Lavilla ofreció como rehenes a los miembros de la Mesa del Congreso. elpais.com, 13 marca 1981. [dostęp 2017-09-07]. (hiszp.).

[real-7] Landelino Lavilla Alsina. racmyp.es. [dostęp 2017-09-07]. (hiszp.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]