Przejdź do zawartości

Leon Klott

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Klott
tytularny generał brygady tytularny generał brygady
Pełne imię i nazwisko

Leon Kazimierz Zenon Klott

Data i miejsce urodzenia

20 września 1868
Mikołajów

Data i miejsce śmierci

3 maja 1933
Wilno

Przebieg służby
Lata służby

do 1925

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Szpital Rejonowy Lida

Stanowiska

komendant szpitala

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Leon Kazimierz Zenon Klott (ur. 20 września 1868 we wsi Mikołajów, zm. 3 maja 1933 w Wilnie) – lekarz medycyny, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Leon Kazimierz Zenon Klott urodził się 20 września 1868 we wsi Mikołajów, w powiecie dziśnieńskim ówczesnej guberni wileńskiej, w rodzinie Edwarda i Anny z Dmochowskich[1]. W 1888 ukończył ośmioklasowe gimnazjum filologiczne w Warszawie, a 1894 Wydział Lekarski Imperatorskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Po uzyskaniu dyplomu lekarskiego i praktykach w szpitalach warszawskich objął posadę lekarza ziemskiego w Porzeczu w ówczesnej guberni smoleńskiej. W 1901 wstąpił do Korpusu Straży Pogranicznej Imperium Rosyjskiego, służył w Korpusie do 1914. Powołany do Armii Imperium Rosyjskiego. Pełnił funkcję starszego lekarza różnych szpitali polowych, następnie obejmuje funkcję lekarza 15 Dywizji Piechoty[2]. W trakcie służby awansował kolejno na sztabskapitana (1896), kapitana (1900), podpułkownika (1902) i pułkownika (1911)[1].

W styczniu 1918 wstępuje do II Korpusu Polskiego. Po jego rozwiązaniu zgłasza się do Ukraińskiej Straży Pogranicznej i zostaje jej lekarzem w Kamieńcu Podolskim. W lutym 1919 wstępuje do Wojska Polskiego, do oddziałów gen Krajeńskiego. Organizuje szpital WP w Kamieńcu Podolskim[2].

14 kwietnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika lekarza, w grupie oficerów „byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[3]. W trakcie odwrotu wojsk polskich spod Kijowa, obejmuje dowództwo szpitala ewakuowanego z Mińska i wraz z nim przybywa do Łodzi. W październiku 1920 roku objął dowództwo szpitala wojskowego w Baranowiczach, a w 1921 szpitala „Na Wilczej Łapie” w Wilnie[2].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę na stanowisku szefa sanitarnego Grupy „Bieniakonie”, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 3[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 35. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była nadal Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 3[5]. 5 maja 1922 roku został kierownikiem Rejonu Sanitarnego Lida, pozostając oficerem nadetatowym 3 Batalionu Sanitarnego w Grodnie[1][6]. W kwietniu 1924 roku, po likwidacji Kierownictwa Rejonu Sanitarnego Lida, został odkomenderowany do Szpitala Rejonowego w Lidzie, do czasu wyznaczenia stałego przydziału[7]. W tym samym roku został komendantem Szpitala Rejonowego Lida, pozostając nadal oficerem nadetatowym 3 Baonu Sanitarnego[8]. W kwietniu 1925 roku został przydzielony do Komendy Obozu Warownego „Wilno” na stanowisko naczelnego lekarza[9]. 29 października 1925 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski nadał mu z dniem 31 grudnia 1925 roku stopień generała brygady „wyłącznie z prawem do tytułu”, a Minister Spraw Wojskowych przeniósł w stan spoczynku z dniem 31 grudnia 1925 roku[10]. Mieszkał w Wilnie[11].

Po przejściu w stan spoczynku nadal działał zawodowo i społecznie. Objął stanowisko naczelnego lekarza Kasy Chorych w Wilnie a następnie naczelnego lekarza Związku Kas Chorych na Wileńszczyźnie. Ostatnią funkcją, którą pełnił przed śmiercią to inspektor lecznictwa Związku Kas Chorych. Doktor Klott był prezesem Stowarzyszenia Lekarzy Polaków w Wilnie, naczelnikiem Izby Lekarskiej, wiceprezesem Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego[2].

Tam 3 maja 1933 zmarł na zawał mięśnia sercowego[12][13]. Pochowany na cmentarzu Na Rossie w Wilnie[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Stawecki 1994 ↓, s. 168.
  2. a b c d Świeżyński 1933 ↓, s. 11.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 maja 1920 roku, s. 804.
  4. Spis oficerów 1921 ↓, s. 439, 691.
  5. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 309 tu podano, że urodził się 3 września 1868 roku.
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1140, 1184, 1197.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 17 kwietnia 1924 roku, s. 218.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1013, 1033, 1078.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 18 kwietnia 1925 roku, s. 213.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 117 z 5 listopada 1925 roku, s. 627, 631.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 881.
  12. Świeżyński 1933 ↓, s. 10.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 października 1933 roku, s. 268.
  14. Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 111.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]