Przejdź do zawartości

Linus Straßer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Linus Straßer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1992
Monachium

Klub

TSV 1860 München

Wzrost

183 cm

Debiut w PŚ

27.10 2013, Sölden
(DNQ1 – gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

6.01 2015, Zagrzeb (20. miejsce – slalom)

Pierwsze podium w PŚ

31.01 2017, Sztokholm
(1. miejsce – slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
srebro Pekin 2022 Drużynowo
Mistrzostwa świata
brąz Cortina d’Ampezzo 2021 Drużynowo
Puchar Świata (Slalom)
2. miejsce
2023/2024
Linus Straßer, 2015

Linus Straßer (ur. 6 listopada 1992 w Monachium[1]) – niemiecki narciarz alpejski, srebrny medalista olimpijski i brązowy medalista mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy raz na arenie międzynarodowej pojawił się 3 grudnia 2007 roku w Kaunertal, gdzie w zawodach University Race zajął 43. miejsce w slalomie. W 2011 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Crans-Montana, gdzie jego najlepszym wynikiem było 29. miejsce w gigancie[2]. W tej samej konkurencji zajął 34. miejsce na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata juniorów w Québecu[3].

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 27 października 2013 roku w Sölden, gdzie nie zakwalifikował się do pierwszego przejazdu giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 6 stycznia 2015 roku w Zagrzebiu, zajmując 20. miejsce w slalomie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 31 stycznia 2017 roku w Sztokholmie, zwyciężając w slalomie równoległym. W zawodach tych wyprzedził bezpośrednio Francuza Alexisa Pinturault oraz Mattiasa Hargina ze Szwecji. W sezonie 2023/2024 był dziewiąty w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji slalomu był drugi.

Podczas igrzysk olimpijskich w Pekinie w 2022 roku wspólnie z Emmą Aicher, Leną Dürr, Julianem Rauchfussem i Alexandrem Schmidem wywalczył srebrny medal w zawodach drużynowych[4]. Zajął tam także siódme miejsce w slalomie[5]. Na rozgrywanych cztery lata wcześniej igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu był piąty w zawodach drużynowych[6], a w gigancie zajął 22. miejsce[7]. Zdobył również brązowy medal w zawodach drużynowych podczas mistrzostw świata w Cortina d’Ampezzo w 2021 roku.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF2 13 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Superkombinacja 2:06,52 - Austria Marcel Hirscher
22. 18 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gigant 2:18,04 +3,63 Austria Marcel Hirscher
DNF1 22 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Slalom 1:38,99 - Szwecja André Myhrer
5. 24 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Drużynowo  Szwajcaria
DNF1 13 lutego 2022 Pekin Gigant 2:09,35 - Szwajcaria Marco Odermatt
7. 16 lutego 2022 Pekin Slalom 1:44,09 +0,93 Francja Clément Noël
srebro 20 lutego 2022 Pekin Drużynowo - -  Austria
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNS2 13 lutego 2015 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Gigant 2:34,16 - Stany Zjednoczone Ted Ligety
10. 15 lutego 2015 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Slalom 1:57,47 +2,38 Francja Jean-Baptiste Grange
12. 17 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Gigant 2:13,31 +1,38 Austria Marcel Hirscher
20. 19 lutego 2017 Szwajcaria Sankt Moritz Slalom 1:34,75 +2,46 Austria Marcel Hirscher
37. 9 lutego 2019 Szwecja Åre Zjazd 1:19,98 +2,47 Norwegia Kjetil Jansrud
5. 11 lutego 2019 Szwecja Åre Superkombinacja 1:47,71 +0,80 Francja Alexis Pinturault
4. 12 lutego 2019 Szwecja Åre Drużynowo - -  Szwajcaria
28. 17 lutego 2019 Szwecja Åre Slalom 2:05,86 +5,75 Austria Marcel Hirscher
7. 16 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Gigant równoległy - - Francja Mathieu Faivre
3. 17 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Drużynowo - -  Norwegia
15. 21 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Slalom 1:46,48 +3,36 Norwegia Sebastian Foss Solevåg
6. 14 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Drużynowo - -  Stany Zjednoczone
14. 15 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Gigant równoległy - - Niemcy Alexander Schmid
9. 19 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Slalom 1:39,50 +0,69 Norwegia Henrik Kristoffersen
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
29. 30 stycznia 2011 Szwajcaria Crans-Montana Gigant 2:19,62 +5,51 Francja Alexis Pinturault
DNF1 31 stycznia 2011 Szwajcaria Crans-Montana Slalom 1:28,54 - Szwajcaria Reto Schmidiger
37. 22 lutego 2013 Kanada Québec Zjazd 1:30,95 +3,60 Szwajcaria Nils Mani
35. 24 lutego 2013 Kanada Québec Supergigant 58,49 +2,17 Austria Thomas Mayrpeter
34. 25 lutego 2013 Kanada Québec Gigant 2:20,75 +5,70 Norwegia Aleksander Aamodt Kilde
DNF1 26 lutego 2013 Kanada Québec Slalom 1:59,40 - Austria Manuel Feller

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
  1. Szwecja Sztokholm31 stycznia 2017 (slalom równoległy) – 1. miejsce
  2. Norwegia Oslo1 stycznia 2018 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  3. Szwecja Sztokholm30 stycznia 2018 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  4. Chorwacja Zagrzeb6 stycznia 2021 (slalom) – 1. miejsce
  5. Szwajcaria Adelboden10 stycznia 2021 (slalom) – 2. miejsce
  6. Szwajcaria Adelboden9 stycznia 2022 (slalom) – 3. miejsce
  7. Austria Schladming25 stycznia 2022 (slalom) – 1. miejsce
  8. Niemcy Garmisch-Partenkirchen27 lutego 2022 (slalom) – 3. miejsce
  9. Włochy Madonna di Campiglio22 grudnia 2022 (slalom) – 3. miejsce
  10. Szwajcaria Adelboden8 stycznia 2023 (slalom) – 3. miejsce
  11. Austria Kitzbühel21 stycznia 2024 (slalom) – 1. miejsce
  12. Austria Schladming24 stycznia 2024 (slalom) – 1. miejsce
  13. Stany Zjednoczone Palisades Tahoe25 lutego 2024 (slalom) – 3. miejsce
  14. Stany Zjednoczone Aspen3 marca 2024 (slalom) – 2. miejsce
  15. Austria Saalbach-Hinterglemm17 marca 2024 (slalom) – 3. miejsce

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]