Przejdź do zawartości

Manogea

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Manogea
Levi, 1997
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

pająki wyższe

Parvordo

Entelegynae

Nadrodzina

Araneoidea

Rodzina

krzyżakowate

Podrodzina

Cyrtophorinae

Rodzaj

Manogea

Typ nomenklatoryczny

Miranda porracea C.L. Koch, 1838

Manogearodzaj pająków z rodziny krzyżakowatych i podrodziny Cyrtophorinae. Obejmuje 3 opisane gatunki. Zamieszkują krainę neotropikalną, od Meksyku po Argentynę.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Samice osiągają od 3,7 do 14,4 mm, a samce od 2,7 do 4,8 mm długości ciała; u poszczególnych gatunków długość ciała samca wynosi od połowy do ¾ długości ciała samicy. Karapaks jest żółtawy z trzema ciemniejszymi przepaskami. U samicy region głowowy karapaksu jest wąski, węższy niż u Kapogea i Cyrtophora. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest na nim w dwóch szeregach. Oczy pary przednio-bocznej leżą bardziej z tyłu niż pary przednio-środkowej. Oczy w szeregu przednim leżą w równych odstępach lub przednio-środkowe leżą bliżej przednio-bocznych niż siebie. Oczy pary tylno-bocznej leżą na równi z tymi pary tylno-środkowej lub bardziej z tyłu niż one. Oczy w szeregu tylnym leżą w równych odstępach. Oczy przednio-środkowe są największe, zaś przednio-boczne najmniejsze. Oczy par środkowych rozmieszczone są na planie nieco dłuższego niż szerszego trapezu z podstawą przednią dłuższą od tylnej. Wysokość nadustka jest znacznie mniejsza niż średnica oczu pary przednio-środkowej. Szczękoczułki są ubarwione żółtawo. Warga dolna i endyty mają brązowe zabarwienie. Sternum jest brązowe z nieregularną, jaśniejszą przepaską podłużną[1].

Odnóża są żółtawe, miejscami z ciemniejszymi liniami. Są one smukłe, smuklejsze niż u Kapogea i Cyrtophora, o łącznej długości rzepki i golenia wynoszącej dziesięciokrotność szerokości goleni. Wszystkie uda są tak długie jak golenie i rzepki tej samej pary, czasem uda pierwszej pary są nieco krótsze. Łączna długość nadstopia i stopy jest mniejsza od łącznej długości rzepki i goleni tej samej pary[1].

Opistosoma (odwłok) ma kształt rurkowaty do owalnego z parą guzów na przedzie, co wyraźnie odróżnia ten rodzaj od Agriope i Gea. Ubarwienie opistosomy cechuje się podłużnym paskiem na wierzchu oraz czarniawym spodem z parą białych przepasek. Kądziołki przędne pozbawione są gruczołów wiciowatych i zagregowanych[1]. Płytka płciowa samicy jest słabo zesklerotyzowana[2] i ma parę otworów, a za nimi parę kubkowatych struktur, które mogą być zesklerotyzowane lub nie[1].

Nogogłaszczki samca mają pojedynczą szczecinkę makroskopową na rzepce i dwie na goleni[1]. Tak jak u innych krzyżakowatych paracymbium, apofiza medialna i radix zrośnięte są z cymbium[2]. Bulbus odznacza się spiczastym konduktorem umieszczonym na tegulum, miękką apofizą medialną przypominającą tę u rodzaju Kapogea oraz słabo zesklerotyzowanym embolusem, którego szczytowa część odłamuje się w trakcie kopulacji, blokując płytkę płciową samicy[1].

Ekologia i występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Pająki te zasiedlają wilgotne lasy, skraje lasów, formacje krzewiaste (cerrado) i łąkowe (campo). Budują poziome sieci łowne pozbawione nici lepkich, podobne do tych spotykanych u rodzaju Mecynogea[1].

Rodzaj neotropikalny, rozsiedlony od południowego Meksyku przez Amerykę Centralną i większą część Ameryki Południowej po Paragwaj i północną Argentynę[3][2].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Takson ten wprowadzony został w 1997 roku przez Herberta Waltera Leviego. Gatunkiem typowym autor ten wyznaczył Miranda porracea[2][3]. Nazwa Manogea nawiązuje do rodzaju Gea[1].

Do rodzaju tego należą trzy opisane gatunki[3]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Herbert Walter Levi. The American orb weavers of the genera Mecynogea, Manogea, Manogea and Cyrtophora (Araneae: Araneidae). „Bulletin of the Museum of Comparative Zoology”. 155, s. 215-255, 1997. 
  2. a b c d Herbert W. Levi. Key to the genera of Araneid Orbweavers (Araneae, Araneidae) of Americas. „The Journal of Arachnology”. 30, s. 527–562, 2002. 
  3. a b c Norman I. Platnick: Gen. Manogea Levi, 1997. [w:] World Spider Catalog Version 23.0 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-02-17].