Przejdź do zawartości

Merzario A2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Merzario A2
Ilustracja
Merzario A2 na torze Nürburgring podczas Oldtimer Grand Prix (2015)
Kategoria

Formuła 1

Konstruktor

Merzario

Projektant

Giorgio Valentini

Dane techniczne
Nadwozie

monokok z aluminium

Zawieszenie
przednie

podwójne wahacze, sprężyny, amortyzatory Koni

Zawieszenie
tylne

podwójne wahacze, sprężyny, amortyzatory Koni

Silnik

Ford Cosworth DFV 3,0 V8

Skrzynia biegów

Hewland FGA400, manualna, 5 biegów + wsteczny

Opony

Goodyear

Historia
Debiut

Grand Prix Hiszpanii 1979

Kierowcy

Arturo Merzario
Gianfranco Brancatelli

Używany

Formuła 1 Sezon 1979

Wyścigi

0

Wygrane

0

Pole position

0

Najszybsze okrążenie

0

Merzario A1 Merzario A4

Merzario A2 (w niektórych źródłach Merzario A3) – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Giorgio Valentiniego i skonstruowany przez Team Merzario w 1979 roku.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Samochód był oparty na Merzario A1 i był efektem pracy Arturo Merzario, mechanika Simona Hadfielda i projektanta Giorgio Valentiniego. Opracowane zostało nowe podwozie, próbujące wykorzystać efekt przyziemny. Celem było skopiowanie rozwiązań użytych przez Lotusa, wliczając w to przesuwne kurtyny[1].

Samochód został wysłany na Race of Champions do Brands Hatch w połowie marca, ale wyścig ten został odwołany z powodu opadów śniegu. Następnie zespół testował pojazd na torze Fiorano. Okazało się, że nowy samochód jest o 30 kg cięższy od poprzednika, wykorzystując ten sam silnik Cosworth DFV. Powodem tego była redukcja kosztów, wskutek której Merzario zastosowało pokrycie karoserii ze stali i aluminium, zamiast droższych tytanu i magnezu. Model ponadto charakteryzował się bardzo dużymi sekcjami bocznymi, był także zbyt szeroki wokół kokpitu, przez co niezbędny dla uzyskania efektu przyziemnego odpowiedni przepływ powietrza został utrudniony[1].

Samochód zadebiutował podczas Grand Prix Hiszpanii, ale nie zakwalifikował się do wyścigu[2]. Podczas Grand Prix Belgii Arturo Merzario złamał rękę i podczas Grand Prix Monako nie wystartował. W tym czasie Merzario zakupiło zespół Kauhsen, przejmując także ich kierowcę, Gianfranco Brancatellego. Brancatelli nie zdołał się prekwalifikować do Grand Prix Monako. Na Grand Prix Francji do kokpitu powrócił Arturo Merzario, ale również nie zdołał się zakwalifikować. Po tej eliminacji model A2 został zastąpiony opartym na Kauhsenie WK Merzario A4[1].

Wyprodukowano jeden egzemplarz Merzario A2[3].

Wyniki w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zespół Silnik Kierowcy Wyniki w poszczególnianych eliminacjach Wyniki
kierowców
Wyniki
konstruktora
1979 Argentyna Brazylia Stany Zjednoczone Belgia Monako Francja Wielka Brytania Niemcy Austria Holandia Włochy Kanada Stany Zjednoczone Pkt. Msc. Pkt. Msc.
Team Merzario Ford Włochy Arturo Merzario - - - - NZ NZ - NZ - - - - - - - 0 NS 0 NS
Włochy Gianfranco Brancatelli - - - - - - NPK - - - - - - - - 0 NS

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Merzario. [w:] f1rejects.com [on-line]. [dostęp 2015-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-05)]. (ang.).
  2. Merzario A2. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2015-02-18]. (fr.).
  3. Merzario A3. [w:] oldracingcars.com [on-line]. [dostęp 2015-02-18]. (ang.).