Przejdź do zawartości

Mieczysław Dąbkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Dąbkowski
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

21 maja 1880
Warszawa

Data i miejsce śmierci

12 lutego 1946
Nicea

Przebieg służby
Lata służby

1914–1934 i 1936–1946

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Kwatera Główna Naczelnego Wodza

Stanowiska

naczelny dowódca saperów i szef fortyfikacji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Dąbkowski (ur. 21 maja 1880 w Warszawie[1], zm. 12 lutego 1946 w Nicei) – generał brygady inżynier Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Warszawie, ówczesnej stolicy Królestwa Polskiego, w rodzinie Adama, powstańca styczniowego, i Izabeli z Sierzputowskich (1843-1916), także uczestniczki powstania styczniowego, odznaczonej pośmiertnie Krzyżem Niepodległości z Mieczami[2]. Był starszym bratem Stefana (1884–1962), pułkownika saperów Wojska Polskiego[3].

Studiował na Politechnice Lwowskiej[1]. Działał w Organizacji Bojowej PPS, Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. Od sierpnia 1914 do lipca 1917 roku w Legionach Polskich, organizator i dowódca Kompanii Saperów Legionów Polskich. Od września 1916 roku pełnił służbę w Komendzie Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym został internowany w Beniaminowie[1], a później w Oficerskim Obozie Jeńców w Werl. 2 kwietnia 1918 podpisał deklarację o wstąpieniu do Wojska Polskiego, która została wysłana do Rady Regencyjnej w Warszawie za pośrednictwem niemieckiej komendy obozu w Werl[4].

W 1918 roku został przeniesiony z byłej kompanii saperów nr 1 do Ministerstwa Spraw Wojskowych[5]. Od października 1918 roku był szefem Zarządu Fortyfikacyjnego Warszawskiego Okręgu Generalnego. 19 stycznia 1919 roku został zatwierdzony na tym stanowisku przez Ministra Spraw Wojskowych[6]. 15 maja 1919 roku Minister Spraw Wojskowych mianował go zastępcą Inspektora Inżynierii i Saperów[7]. W sierpniu 1921 roku został szefem Departamentu V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Na początku lipca 1925 został zwolniony z dotychczasowego stanowiska i pozostawiony w dyspozycji ministra spraw wojskowych[8]. 28 maja 1926 został mianowany dowódcą 7 Dywizji Piechoty w Częstochowie[9]. W międzyczasie (od 3 stycznia do 24 czerwca 1927 roku) był słuchaczem III Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie[10]. 12 grudnia 1933 roku został zwolniony ze stanowiska dowódcy 7 Dywizji Piechoty z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego, a z dniem 30 kwietnia 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[11].

W 1934 roku objął stanowisko dyrektora administracyjnego Polskiego Radia[12]. Przed wyborami parlamentarnymi do Sejmu RP w 1935 został mianowany komisarzem wyborczym w okręgu wyborczym nr 2[13][14].

Przywrócony do służby w 1936 roku na stanowisko Inspektora Saperów Sztabu Głównego WP. W kampanii wrześniowej pełnił funkcję Naczelnego Dowódcy Saperów i Szefa Fortyfikacji Naczelnego Wodza. Po kampanii wrześniowej został internowany w Rumunii w obozie w Băile Herculane[15] i wydany Niemcom. Pozostał w niewoli niemieckiej do 1945 roku w oflagach Dörsten i Dössel. Po wojnie zamieszkał i zmarł we Francji. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 109-3-1)[16].

Mieczysław w 1906 zawarł związek małżeński z Michaliną (1876-1923), córką Michała Pietkiewicza, odznaczoną pośmiertnie Krzyżem Niepodległości[2].

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Opinie

[edytuj | edytuj kod]
  • „Duża kultura umysłowa, wielka schludność myśli i zdolności a zrównoważony. Przezwyciężył początkową chwiejność i niepewność jaką miał zacząwszy dowodzenie. Z jednej strony nie dowierzał sobie, z drugiej niewolniczo trzymał się metod francuskich, które poznał na kursie dla wyższych dców. Dzisiaj urealnił się dowodząc, nabrał pewności siebie i poczucia autorytetu. Jest to na wypadek wojny bardzo pożyteczny wyższy dca, do którego można mieć zaufanie”. 1931 Inspektor Armii /-/ gen. dyw. Edward Rydz Śmigły[30]
  • „Umysł metodyczny, uporządkowany, temperament spokojny raczej ostrożny, chce działać pewnie stale rozwija się i nabiera zaufania do siebie. Zdolny do intensywnej pracy umysłowej”. 24–28 marca 1931 Inspektor Armii /-/ gen. dyw. Edward Rydz Śmigły[30]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 133.
  2. ↑ a b M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.
  3. ↑ Encyklopedia Wojskowa 1932 ↓, s. 142.
  4. ↑ Odpis deklaracji legionistów do Rady Regencyjnej w Warszawie. 1918-04-02. [dostęp 2022-10-20]..
  5. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 6 z 27 listopada 1918 roku.
  6. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 16 z 13 lutego 1919 roku, poz. 559.
  7. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 60 z 31 maja 1919 roku, poz. 1909. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 56 z 22 maja 1919 roku, poz. 1786.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 4 lipca 1925 roku, s. 358.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 5 czerwca 1926 roku, s. 172.
  10. ↑ W styczniu 1925 roku został odkomenderowany na II Kurs CWSW, który trwał od 1 grudnia 1924 roku do 20 sierpnia 1925 roku (Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 22 stycznia 1925 roku, s. 32). „Wobec niemożności odbycia normalnego przeszkolenia w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych wywołanej spóźnionym wyznaczeniem na II Kurs, przesuwam odkomenderowanie gen. bryg. Dąbkowskiego Mieczysława na studia w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych do roku 1926. Z tego względu gen. bryg. Dąbkowski Mieczysław powróci na stanowisko Szefa Departamentu V MSWojsk., zaś płk Abramowski Wacław na stanowisko Zastępcy Szefa Dep. V. Równocześnie wydzielam z Departamentu V Wydział Budownictwa” (Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 6 lutego 1925 roku, s. 58).
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 3-4.
  12. ↑ Iskierki. Sprawy polskie. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 11, s. 345, 1934. 
  13. ↑ Nominacja komisarzy wyborczych. „Express Poranny”. Nr 205, s. 2, 26 lipca 1935. 
  14. ↑ Komisarze wyborczy. „Kurier Warszawski”. Nr 202, s. 3, 26 lipca 1935. 
  15. ↑ Piotr Stawecki, Generałowie polscy w wojnie obronnej 1939 roku i ich dalsze losy wojenne : cz. 2, [w:] Przegląd Historyczno-Wojskowy 15 (66)/3 (249) s. 93–94.
  16. ↑ Cmentarz Stare Powązki: DĄBKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-04-09].
  17. ↑ Rocznik oficerski 1923 r. s. 905.
  18. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku.
  19. ↑ a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 133.
  20. ↑ M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 351 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska i pracy społecznej”.
  21. ↑ M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  22. ↑ a b Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 19 marca 1931 roku.
  23. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 23.
  24. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 34 z 29 maja 1923 roku.
  25. ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2033 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 40, poz. 1854, s. 1553)
  26. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr. 57 z 30 sierpnia 1923 roku.
  27. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
  28. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku.
  29. ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1717 z 28 maja 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1208)
  30. ↑ a b „Opinie Oficerów” 1931 Inspektor Armii gen. dyw. Edward Rydz Śmigły

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Dąbkowski&oldid=74355300”