Mieczysław Stoor
| Data i miejsce urodzenia |
5 września 1929 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 października 1973 |
| Zawód |
aktor |
| Lata aktywności |
1950–1973 |
Mieczysław Stoor (ur. 5 września 1929 w Bojanowie, zm. 5 października 1973 w Kraśniku) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Mieczysław Stoor urodził się 5 września 1929 roku w Bojanowie koło Rawicza jako syn Stanisławy i Piotra, robotnika kolejowego. Dzieciństwo spędził w rodzinnej miejscowości, gdzie uczęszczał do szkoły, a gdy wybuchła wojna, zaczął pracę w warsztacie ślusarskim. Mając jednak w planach kontynuować naukę zapisał się do gimnazjum. W 1949 roku w Górze Śląskiej zdał maturę i rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi, wybierając wydział aktorski.
Jeszcze jako student, na początku lat 50. występował na deskach Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Tam również miał miejsce debiut teatralny artysty – wcielił się w rolę Stańczykową w Oknie w lesie 18 sierpnia 1950 roku. Dyplom uzyskał w 1953 roku i zaczął grać w rzeszowskim teatrze. Rok później przeniósł się jednak do Warszawy, licząc na doskonalenie umiejętności i przyspieszenie rozwoju kariery.[1]
Kariera teatralna i filmowa
[edytuj | edytuj kod]W latach 1952–1953 był aktorem Teatru Powszechnego w Łodzi, a w sezonie 1953/1954 Teatru Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie. W latach 1954–1973 występował na scenach warszawskich: Teatru Ludowego (1954–1955), Teatru Domu Wojska Polskiego (1955–1957), Teatru Dramatycznego (1957–1970) oraz Teatru Polskiego (1970–1973).
Był jednym ze współzałożycieli i aktorem Kabaretu Koń, w którym zastąpił Mieczysława Czechowicza.
Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Grona gniewu Johna Steinbecka w reż. Jerzego Gruzy (1957), Dramatu akt pierwszy Stefana Żeromskiego w reż. Henryka Szletyńskiego (1962), Hrabia Cagliostro Aleksieja Tołstoja w reż. Ludwika René (1963), Pożegnanie z Marią Tadeusza Borowskiego w reż. Jerzego Antczaka (1966), Pochwalone niech będą ptaki Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w reż. Adama Hanuszkiewicza (1967), Podług dawnego zwyczaju Leona Schillera w reż. Olgi Lipińskiej (1969) i Grupa Laokoona Tadeusza Różewicza w reż. Olgi Lipińskiej (1971) oraz w przedstawieniu Wakacje kata Jerzego Gierałtowskiego w reż. Zygmunta Hübnera, którego premiera odbyła się dopiero w 1991.
W 1950 roku wystąpił w agitacyjnym filmie krótkometrażowym Akademicy czerwonej Łodzi, w którym wcielił się w rolę Zygmunta Kowalczyka, studenta awansującego w hierarchii organizacji zrzeszającej młodzież socjalistyczną.[2][3] W tym samym roku zagrał w etiudzie filmowej pt. Z.S.N. w roli mającego problemy ze zdaniem egzaminu studenta, któremu wsparcia udziela Związek Samopomocy Naukowej.[4]
Na dużym ekranie zadebiutował jako Marek Kozioł w Piątce z ulicy Barskiej w 1953 roku. Zyskał sobie sympatię widzów grając licznie charakterystyczne role epizodyczne. Wystąpił w wielu filmach u czołowych polskich reżyserów, jak chociażby: Pierwszy dzień wolności (1964), Chudy i inni (1966), Brzezina (1970) czy Bolesław Śmiały (1971), a także w popularnych serialach: Czterej pancerni i pies, Stawka większa niż życie oraz Kolumbowie.
W swojej karierze zagrał ponad 60 ról filmowych i telewizyjnych.
22 lipca 2008
Śmierć
[edytuj | edytuj kod]Mieczysław Stoor zmarł w wieku 44 lat, 5 października 1973 roku na planie filmowym, podczas prac nad filmem Gniazdo w reżyserii Jana Rybkowskiego. Aktor odszedł we śnie, a przyczyną jego śmierci było zaczadzenie. Wokół zdarzenia zaczęło jednak krążyć wiele legend i plotek: twierdzono, że udusił się spalinami z niewyłączonego silnika samochodowego, czy też, że zasnął z papierosem, od którego zajęła się kołdra.
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 2A-11-6)[5]. Na nagrobku wyryto jednak błędną datę urodzin i śmierci – zamiast 5 września widnieje 5 października, zamiast 5 października jest 5 listopada.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Miał żonę Barbarę. Mają syna Kamila, który był muzykiem grup Kryzys i Deuter[6].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]| Filmy fabularne[7] | |||
| Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
| 1950 | Akademicy czerwonej Łodzi | Zygmunt Kowalczyk – student i działacz ZAMP-u | film krótkometrażowy |
| 1950 | Z.S.N. | student | etiuda szkolna |
| 1953 | Piątka z ulicy Barskiej | Marek Kozioł | |
| 1954 | Opowieść atlantycka | Gerhard Schmidt | |
| 1956 | Ziemia | sekretarz partii | |
| 1956 | Pożegnanie z diabłem | Jaś Rubach | |
| 1956 | Nikodem Dyzma | akordeonista w restauracji | nie występuje w napisach |
| 1956 | Skalna ziemia | lektor | film dokumentalny |
| 1957 | Król Maciuś I | dziennikarz „Dziennika Prawdziwego” | |
| 1959 | Zobaczymy się w niedzielę | Waldek – przywódca bandy | |
| 1960 | Przygoda w terenie | saper | film krótkometrażowy |
| 1960 | Krzyżacy | Hlawa – sługa Zbyszka | |
| 1960 | Historia współczesna | Władysław Wiśniewski | |
| 1961 | Świadectwo urodzenia | niemiecki motocyklista | nowela 1 – „Na drodze” |
| 1962 | Wielka, większa i największa | Bob – radiotelegrafista samolotu „Tajfun 125” | |
| 1963 | Ranny w lesie | „Gołąb” – partyzant spotkany w lesie | |
| 1963 | Mój drugi ożenek | szef bandy | |
| 1964 | Pierwszy dzień wolności | Paweł | |
| 1964 | Giuseppe w Warszawie | szeregowy Vogel | nie występuje w napisach |
| 1965 | Zawsze w niedziele | Brok – współpracownik prezesa | nowela trzecia (nowela kolarska) |
| 1965 | Sam pośród miasta | „Szczerbiec” – pijaczek w lokalu | |
| 1965 | Miejsce dla jednego | porucznik MO | |
| 1966 | Noc generałów | sprawozdawca kroniki niemieckiej | nie występuje w napisach |
| 1966 | Don Gabriel | pułkownik Wołodia | |
| 1966 | Chudy i inni | „Byk” | |
| 1967 | Zwariowana noc | kapitan Vogel | |
| 1967 | Westerplatte | plutonowy Adolf Petzelt | |
| 1967 | Stajnia na Salvatorze | major „Stary” – dowódca Michała | |
| 1968 | Wniebowstąpienie | SS-man reperujący motocykl | |
| 1968 | Wilcze echa | Moroń – szef bandy | |
| 1968 | Hasło Korn | Felczer | |
| 1968 | Człowiek z M-3 | lokator bloku Piechockiego | nie występuje w napisach |
| 1969 | Nowy | werbownik w urzędzie zatrudnienia | |
| 1969 | Jarzębina czerwona | porucznik Drobicz | |
| 1969 | Jak rozpętałem drugą wojnę światową | gestapowiec – adiutant generała | część 1 pt. „Ucieczka”, nie występuje w napisach |
| 1970 | Południk zero | Michalski | |
| 1970 | Krajobraz po bitwie | chorąży | |
| 1970 | Brzezina | brat właścicielki fortepianu | |
| 1971 | Milion za Laurę | dowódca czeskiej placówki granicznej | |
| 1971 | Bolesław Śmiały | rycerz – zdradzony mąż zbiegły z Kijowa | |
| 1971 | Pięć i pół bladego Józka | grabarz Zenobiusz | |
| 1972 | Wesele | Wojtek | |
| 1972 | Kwiat paproci | milicjant Staszek Woźniak – gość zjazdu | |
| 1974 | Gniazdo | pracę nad rolą przerwała śmierć aktora, nie występuje w napisach | |
| Seriale i telewizja[7] | |||
| Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
| 1958 | Szatan z VII klasy | spektakl telewizyjny | |
| 1958 | Rajmunda | Rudy | spektakl telewizyjny |
| 1959 | Z minionych lat. Wieczór satyry rewolucyjnej | widowisko telewizyjne | |
| 1959 | Pani Bovary | spektakl telewizyjny | |
| 1960 | Troja, miasto otwarte | spektakl telewizyjny | |
| 1960 | Mieć i nie mieć | spektakl telewizyjny | |
| 1961 | Zapis | spektakl telewizyjny | |
| 1961 | Pan Pickwick w tarapatach | spektakl telewizyjny | |
| 1961 | Hotel Astoria | spektakl telewizyjny | |
| 1962 | Pozwólcie mi zmartwychwstać | spektakl telewizyjny | |
| 1962 | Pierwsze kroki | spektakl telewizyjny | |
| 1962 | Dramatu akt pierwszy | Lokaj | spektakl telewizyjny |
| 1963 | Stawka na martwego dżokeja | Richardson | spektakl telewizyjny |
| 1963 | Hrabia Cagliostro | spektakl telewizyjny | |
| 1963 | Cała prawda | Sierżant | spektakl telewizyjny |
| 1964 | Tonio Kruger | spektakl telewizyjny | |
| 1965 | Szósty lipca | Blumkin | spektakl telewizyjny |
| 1965 | Stawka większa niż życie | Sturmbahnführer Greit | spektakl telewizyjny, odcinki: 1 pt. „Wróg jest wszędzie”, 5 pt. „Kryptonim Edyta” |
| 1965 | Podziemny front | Klaus – oficer gestapo | serial telewizyjny, w odcinku 5 nie występuje w napisach |
| 1965 | Biurozaury | spektakl telewizyjny | |
| 1966 | Pożegnanie z Marią | Niemiec | spektakl telewizyjny |
| 1967 | Wenus z Ille | pomocnik w zajeździe | film telewizyjny |
| 1967 | Stawka większa niż życie | sturmführer Hans Stedtke | serial telewizyjny, odcinki: 1 pt. „Wiem kim jesteś”, 10 pt. „W imieniu Rzeczypospolitej” |
| 1967 | Pochwalone niech będą ptaki | spektakl telewizyjny | |
| 1967 | Pajęczyna | Człowiek z bródką / Maliniak | spektakl telewizyjny |
| 1967 | Generał Adamow | spektakl telewizyjny | |
| 1968 | Ranny las | Aprilus | spektakl telewizyjny |
| 1968 | Mistrz tańca | Urzędnik policji | film telewizyjny, z cyklu „Opowieści niezwykłe” |
| 1968 | Grający pomnik | Kapitan | spektakl telewizyjny |
| 1969 | W każdą pogodę | Jaskóła | film telewizyjny |
| 1969 | Podług dawnego zwyczaju | widowisko telewizyjne | |
| 1969 | Noc w Klostertal | Adam Leipitzki | spektakl telewizyjny |
| 1969 | Niebezpieczne ścieżki | Kulas | spektakl telewizyjny |
| 1969 | Najlepszy kolega | dziennikarz | film telewizyjny |
| 1969 | Czterej pancerni i pies | wachmistrz Kalita | serial telewizyjny, odcinki: 10 pt. „Kwadrans po nieparzystej”, 11 pt. „Wojenny siew”, 12 pt. „Fort Olgierd” |
| 1970 | Wakacje kata | Zyndram | spektakl telewizyjny |
| 1970 | Kolumbowie | żołnierz niemiecki gwałcący „Niteczkę” | serial telewizyjny, odcinek: 5 pt. „Śmierć po raz drugi” |
| 1970 | Doktor Ewa | Szymczak | serial telewizyjny, odcinki: 5 pt. „Przeoczenie”, 6 pt. „Dwie prawdy”, 9 pt. „Pożegnania” |
| 1971 | Wiktoryna, czyli czy pan pochodzi z Beauvais? | Herman – niemiecki uczestnik obiadu opowiadający historię Prospera | film telewizyjny |
| 1971 | Grupa Laokoona | Celnik I | spektakl telewizyjny |
| 1972 | Umarłem, aby żyć | spektakl telewizyjny, odcinek: 3 pt. „Trzecie urodziny” | |
| 1972 | Skarb trzech łotrów | Porucznik Edward Radoń | film telewizyjny |
| 1972 | Odlot | Kolega II | spektakl telewizyjny |
| 1972 | Martin Eden | Joe | spektakl telewizyjny |
| 1972 | Łuk tęczy | Henryk | serial telewizyjny |
| 1972 | Die Bilder des Zeugen Schattmann | Fiodor Karpin | serial telewizyjny |
| 1972 | Czerwone i brunatne | Goering | spektakl telewizyjny |
| 1973 | Mądremu biada | Skałozub | spektakl telewizyjny |
| 1973 | Czarne chmury | wachmistrz Sitarz | serial telewizyjny, odcinki: 1 pt. „Szafot”, 2 pt. „Krwawe swaty”, 3 pt. „Zawiść”, 4 pt. „Przeprawa”, 10 pt. „Pościg” |
| Dubbing | |||
| Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
| 1960 | Przygody Hucka | ojciec Hucka | |
| 1962 | Wyrok w Norymberdze | ||
| 1964 | Przygody Misia Yogi | pierwsza wersja dubbingu | |
| 1965 | Napad stulecia | Archibald Arrow | |
| 1965 | Żona Lota | Richard Lot | |
| 1967 | Niewidzialny batalion | gefreiter | |
| 1968 | Gwiazda Południa | Andre | |
| 1968 | Winnetou w Dolinie Śmierci | ||
| 1969 | W królestwie króla gór | Vitranc | |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zofia Mozelowska, Tajemnicza śmierć Mieczysława Stoora do dziś budzi kontrowersje. Miał zaledwie 44 lata [online], film.wp.pl, 5 września 2017 [dostęp 2022-08-11] (pol.).
- ↑ Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi [online], etiudy.filmschool.lodz.pl [dostęp 2023-05-21].
- ↑ Akademicy czerwonej Łodzi w bazie filmpolski.pl
- ↑ ZSN w bazie filmpolski.pl
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2022-08-11].
- ↑ Robert Brylewski, Rafał Księżyk, Kryzys w Babilonie, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2012, s. 71, ISBN 978-83-08-04907-5, OCLC 805251635.
- ↑ a b Mieczysław Stoor w bazie filmpolski.pl
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Mieczysław Stoor w bazie filmpolski.pl
- Mieczysław Stoor, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].
- Mieczysław Stoor w bazie IMDb (ang.)
- Mieczysław Stoor w bazie Filmweb