Narcisa Barañana de Goicoechea (obraz Francisca Goi)
| |
| Autor |
Francisco Goya (?) |
|---|---|
| Data powstania |
ok. 1810[1] |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
112 × 78 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Narcisa Barañana de Goicoechea[2] – obraz olejny przypisywany hiszpańskiemu malarzowi Franciscowi Goi (1746–1828), znajdujący się w kolekcji Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku[1].
Okoliczności powstania
[edytuj | edytuj kod]Goya prawdopodobnie znał Narcisę Barañanę i jej męża Juana Bautistę de Goicoecheę, gdyż byli krewnymi jego synowej Gumersindy Goicoechei. Z okazji ślubu jego syna Javiera i Gumersindy, który odbył się w lipcu 1805 roku, sportretował licznych członków rodziny Goicoechea. Według Metropolitan Museum of Art portret Narcisy mógł powstać w czasie zbliżonym do daty ślubu Javiera, ale nie później niż w 1815–1816 roku[3]. Goya namalował także portret jej męża uważany za pendant, który jest datowany na 1810[4] lub 1815 rok[5]. Podpis malarza jest widoczny na dużym pierścieniu Narcisy, a takie umiejscowienie jest typowe dla jego twórczości[3][5]. Mimo to niektórzy historycy mają wątpliwości co do tej atrybucji[3].
Opis obrazu
[edytuj | edytuj kod]Narcisa została przedstawiona w półpostaci, siedząca w eleganckiej pozie w fotelu z żółtym obiciem. Ma na sobie czarną suknię, której rękawy i kołnierz są obszyte koronkami, a dekolt zdobi róża. Na głowie nosi czarną mantylę i ozdobę w kształcie dużej niebieskiej kokardy[1]. Jest to połączenie elementów mody hiszpańskiej i francuskiej[6]. W lewej ręce trzyma zamknięty wachlarz. Patrzy prosto na widza życzliwym i pewnym siebie wzrokiem[1]. Goya doskonale oddaje właściwości tkanin: jedwabiu i tiulu[7].
Proweniencja
[edytuj | edytuj kod]Portrety Narcisy Barañany i jej męża Juana Bautisty de Goicoechea zostały po raz pierwszy przedstawione publiczności na wystawie w Madrycie w 1900 roku. Należały wtedy do kolekcji Felipe Modeta. Portret Narcisy trafił do kolekcji Duranda-Ruela w Paryżu. W 1903 roku został nabyty przez rodzinę Havemeyer z Nowego Jorku, która w 1929 roku przekazała go Metropolitan Museum of Art[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Juan Bautista de Goicoechea. Fundación Goya en Aragón. [dostęp 2019-09-29]. (hiszp.).
- ↑ Alfonso E. Pérez Sánchez: Goya. Warszawa: Oficyna Imbir, 2009, s. 153. ISBN 978-83-60334-71-3.
- ↑ a b c Narcisa Barañana de Goicoechea. Metropolitan Museum of Art. [dostęp 2019-09-29]. (hiszp.).
- ↑ Paul Lafond: Goya. Paris: VisiMuz, 2018. ISBN 979-10-90996-46-5.
- ↑ a b Narcisa Barañana de Goicoechea. Fundación Goya en Aragón. [dostęp 2019-09-29]. (hiszp.).
- ↑ José Luis Morales y Marín: Goya. Catálogo de la pintura. Zaragoza: Real Academia de Nobles y Bellas Artes de San Luis, 1994, s. 301, kat. 387. ISBN 84-600-9073-6.
- ↑ José Camón Aznar: Fran. de Goya. T. III 1797–1812. Zaragoza: Caja de Ahorros de Zaragoza, Aragón y Rioja, 1980, s. 152. ISBN 84-500-4165-1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Xavier Desparmet Fitz-Gérald: L’oeuvre peint de Goya. Paris: F. de Nobele, 1928-1950, s. 368.
- Rita de Angelis: L’opera pittorica completa di Goya. Milan: Rizzoli, 1974, s. 122–123, kat. 498.
- José Gudiol: Goya, 1746 – 1828. Biografía, estudio analítico y catálogo de sus pinturas. T. I. Madrid: Polígrafa, 1970, s. 335, kat. 528.
- Aureliano de Beruete: Goya, pintor de retratos. T. I. Madrid: Blas y Cia, 1916, s. kat. 248.