Ognisko Republikanckie Polskie
Ognisko Republikanckie Polskie – niewielkie radykalne ugrupowanie emigracji po powstaniu styczniowym, działające w latach 1861–1870; do 1864 roku pod nazwą Ognisko[1].
Ognisko Republikanckie Polskie wchodziło w skład Sojuszu Republikańskiego Powszechnego, kierowanego przez Giuseppe Mazziniego. ORP nie uznawało rozbiorów Polski, domagało się uspołecznienia ziemi, ustanowienia ustroju republikańskiego, powszechnego prawa wyborczego i jednoizbowego parlamentu, wprowadzenia publicznej, bezpłatnej oświaty[1] i utworzenia federacji państw słowiańskich pod przewodnictwem Polski. Główne jego ośrodki: Bazylea, Lozanna, Genewa, Paryż. W 1870 roku rozpadło się. Czołowymi działaczami byli Ludwik Bulewski i Józef Hauke-Bosak (do 1869), a organem prasowym „Rzeczpospolita Polska”[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Encyklopedia powszechna PWN, t. 3, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 351.
- ↑ Ognisko Republikanckie Polskie, [w:] Józef Czyżewski (red.), Słownik historii Polski, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1973, s. 286.