Przejdź do zawartości

Osłonka (wędliny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Osłonka wędliniarska, otoczka wędliniarska - materiał otaczający wędliny takie jak kiełbasy, parówki, kabanosy. Wymagania dla osłonek wędliniarskich naturalnych zawarte są w Polskiej Normie PN-A-85702:1996 i Normie Branżowej BN-868012-02:1986[1].

Znaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Podział

[edytuj | edytuj kod]

Osłonki wędliniarskie dzielą się na naturalne i sztuczne.

  • Kiełbasa w osłonce naturalnej.
    osłonki naturalne (tradycyjne) pochodzą z przewodu pokarmowego (jelita, przełyki bydlęce oraz końskie) i pęcherzy zwierząt rzeźnych.
  • Wędliny w osłonce sztucznej.
    osłonki sztuczne dzieli się na wytworzone z[2]:
    • surowców naturalnych takie jak: osłonki kolagenowe (białkowe) produkowane z utwardzonego białka zwierzęcego pochodzącego m.in. ze skór, głównie wołowych oraz osłonki roślinne: celulozowe (wiskozowe), osłonki papierowo-celulozowe (fibrous), osłonki algininanowe[3].
    • surowców sztucznych: poliestrowe (siatki termokurczliwe), poliamidowe (osłonki poliamidowe), polipropylenowe, polietylenowe, kopolimery polichlorku winylidenu, tkaniny powleczone tworzywem sztucznym, tkaniny z tworzywa sztucznego powlekane poliamidem, diolestrami kwasu politereftalowego oraz diolestrami kwasu politereftalowego.

Osłonki wędliniarskie dzieli się na:[2]

  • jadalne: osłonki naturalne, osłonki kolagenowe
  • niejadalne: osłonki białkowe oraz osłonki wykonane z tworzyw sztucznych lub z ich dodatkiem.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sebastian Karwala, Wszystko o jelitach naturalnych, „Technologia Nadziewania”, str. 30-34.
  2. a b jakub, Wykorzystanie i ocena technologiczna osłonek w przemyśle mięsnym [online], www.spozywczetechnologie.pl [dostęp 2021-04-25] (pol.).
  3. Jerzy Wajdzik, Rewolucja w dziedzinie osłonek alginianowych., „Technologie Nadziewania”, pubhtml5.com, 2013, str. 49-50 [dostęp 2021-04-25].