Pałac Cesarski w Kioto
.JPG)
.jpg)
Pałac Cesarski[1] (jap. 京都御所 Kyōto Gosho; dosł. Pałac Cesarski w Kioto)[2][a] – pałac w Kioto, była siedziba cesarzy Japonii od połowy XIV wieku do 1868 roku[3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kioto mieściło siedzibę cesarską od czasu ustanowienia w nim stolicy przez cesarza Kammu (737–806) w 794 roku. Obecny Pałac Cesarski w Kioto był używany jako rezydencja cesarzy przez 500 lat od 1331 roku, aż do przeniesienia stolicy do Tokio w 1869 roku. Pałac był wiele razy zniszczony przez pożary i za każdym razem odbudowywany. Większość obecnych budynków została przebudowana w 1855 roku. Wśród nich najbardziej prestiżowym budynkiem jest Shishin-den (Sala Ceremonii Państwowych). Budynek został zbudowany w stylu architektonicznym okresu Heian (794–1185), aby pomieścić ceremonię intronizacji, która odbyła się w tradycyjny sposób. Ceremonie intronizacji cesarzy: Meiji, Taishō i Shōwa odbyły się w tej sali. Wewnątrz znajduje się tron takamikura[4].
W wyniku historycznych zmian politycznych, ekonomicznych i społecznych zwanych restauracją Meiji w 1868 roku stolica Japonii została przeniesiona z Kioto do Tokio. Również cesarz Meiji, który mieszkał w tym pałacu, przeniósł się do obecnego Pałacu Cesarskiego w Tokio w 1869 roku.
Kiedy odwiedził pałac w Kioto w 1877 roku, żałował, że jego rezydencja i okoliczne budowle zajmowane niegdyś przez arystokratów zostały zrujnowane. Władze prefektury Kioto usunęły ich pozostałości, tworząc duży kompleks pałacowo-parkowy Kyōto Gyoen w kształcie prostokąta o długości około 0,8 km ze wschodu na zachód i około 1,4 km z północy na południe. Został on otwarty dla publiczności w 1949 roku.
Obecnie obchodzone są w pałacu niektóre ważne wydarzenia dworskie, jak „Spotkanie przy Herbacie w Pałacu Cesarskim w Kioto” (Kyoto Imperial Palace Tea Party), organizowane przez parę cesarską. Pałac przyjmuje również gości państwowych i odgrywa ważną rolę jako miejsce przybliżające obcokrajowcom japońską kulturę dworską. Na terenie pałacu oprócz zabudowań pałacowych znajdują się dwa ogrody.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Wewnątrz tego obszaru parkowego znajduje się także poboczny kompleks pałacowy Sentō (仙洞御所, Sentō Gosho). Został on zbudowany w 1630 roku dla cesarza Go-Mizunoo po jego abdykacji i stał się następnie rezydencją kolejnych odsuniętych od władzy cesarzy[5][6].
Ten park otaczający oba kompleksy pałacowe jest zielonym sercem Kioto. Można wejść tam bezpłatnie, jest popularny wśród biegaczy, spacerowiczów, miłośników roślin i pikników. Na zachodnim krańcu parku znajduje się altana śliwkowa, która kwitnie na początku marca, i gaj spektakularnych shidare-zakura (płaczących drzew wiśni), które kwitną na przełomie marca i kwietnia[7].
Pałace i obiekty cesarskie
[edytuj | edytuj kod]Instytucją zarządzającą pałacami, obiektami i majątkiem rodziny cesarskiej jest Agencja Dworu Cesarskiego. Jej siedziba główna znajduje się obok głównego pałacu Kyūden na terenie pałacowego kompleksu cesarskiego Kōkyo w centrum Tokio. Ma ona specjalny oddział terenowy o nazwie Biuro Dworu Cesarskiego w Kioto, które jest odpowiedzialne za utrzymanie właściwości użytkowych Domu Cesarskiego (Rodziny Cesarskiej, 皇室 Kōshitsu), jak: Pałac Cesarski w Kioto (京都御所 Kyōto Gosho), Pałac Ōmiya w Kioto (京都大宮御所 Kyōto Ōmiya-gosho), Pałac Cesarski Sentō (京都仙洞御所 Kyōto Sentō-gosho) oraz wille cesarskie Katsura (桂離宮, Katsura Rikyū) i Shugaku-in (修学院離宮, Shugaku-in Rikyū), a także tereny w regionie, gdzie znajdują się cesarskie mauzolea i grobowce. W gestii Agencji znajduje się łącznie kilkanaście obiektów o różnym charakterze: farmy hodowlane, wille, rezydencje i pałace.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gosho: dawniej → synonim 皇居 kōkyo, pałac cesarski, rezydencja byłego cesarza, cesarzowej, arystokraty lub wysokiej rangi urzędnika; obecnie → w złożonej nazwie Kyōto Gosho odnosi się do Pałacu Cesarskiego w Kioto.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Polski egzonim przyjęty na 111. posiedzeniu KSNG.
- ↑ 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd., 2018, s. 522. ISBN 978-4-385-13107-8.
- ↑ Kyoto Imperial Palace. japan-guide. com, 2019. [dostęp 2019-03-13]. (ang.).
- ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Ltd., 1991, s. 1720. ISBN 4-7674-2015-6.
- ↑ Sento Imperial Palace (Sentō Gosho). japan-guide.com, 2019. [dostęp 2019-03-14]. (ang.).
- ↑ Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, 1984, s. 263. ISBN 83-04-01486-6.
- ↑ Kyoto Gyoen (Kyoto Imperial Palace Park) – Central Kyoto. InsideKyoto.com., 2019. [dostęp 2019-03-14]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Diane Durston: Kyoto: Seven Paths to The Heart of The City. (ang.).
- Diane Durston: Old Kyoto: The Updated Guide to Traditional Shops, Restaurants, and Inns. Kodansha International Ltd.. ISBN 978-4-7700-2994-2. (ang.).