Pałahicze
48°54′10″N 24°59′44″E/48,902778 24,995556| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+380 03479 |
| Kod pocztowy |
78015 |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |
| 48°54′10″N 24°59′44″E/48,902778 24,995556
| |
Pałahicze (Połahicze[1], ukr. Палагичі, Pałahyczi) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankowskim, w rejonie tłumackim.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
W Haliczu 20 grudnia 1463 szlachcic Paweł Kuropatwa z Pałahicz podpisał dokument, w którym Ihnat ze wsi Kutyszcze, sędzia, i Piotr z Siemiakowiec, podsędek ziemski halicki, poświadczają, że Stanisław z Chodcza, wojewoda podolski i starosta halicki, sprzedał Grzegorzowi z Sanoka, arcybiskupowi lwowskiemu, wieś swoją dziedziczną za 300 grzywien zwykłej monety[2].
27 maja 1919 r. żołnierze Ukraińskiej Armii Halickiej uprowadzili z Pałahicz, a następnie zamordowali w Niżniowie 7 członków Polskiej Organizacji Wojskowej[3].
W dwudziestoleciu międzywojennym Pałahicze były własnością Dzieduszyckich.
Do 1945 w Polsce[4], w województwie stanisławowskim, w powiecie tłumackim, w gminie Oleszów.
W marcu 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali w miejscowości 25 Polaków[5].
Przez wieś dawniej przechodziła linia kolejowa ze Stanisławowa do Husiatyna, część Galicyjskiej Kolej Transwersalnej. W latach 30. XX wieku najtańszy bilet trzeciej klasy z Tłumacza do Pałahicz kosztował 30 groszy[6].
Ludzie związani z Pałahiczami
[edytuj | edytuj kod]- Alfred Doschot (zm. 21 czerwca 1918 w 43 roku życia[7]) – właściciel dóbr Pałahicze[8]
- Oktaw Doschot – właściciel dóbr Pałahicze, członek rady powiatowej w Tłumaczu z kurii większej własności (m.in. w 1890)[9]
- Henryk Rodakowski - polski malarz, w Pałahiczach stworzył m.in. "Album Pałahickie" zawierający 11 akwarel ukazujących chłopów i Żydów z Pałachicz, który poza wartością artystyczną, posiada wartości etnograficzne[10][11]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Przyjechali. „Kurjer Lwowski”. 121, s. 3, 2 maja 1893.
- ↑ B. R.: Pałahicze. W: Słownik geograficznym Królestwa Polskiego, s. 832.
- ↑ Działalność Polskiej Organizacji Wojskowej w Stanisławowie (1918–1919). Część 2 [online], Nowy Kurier Galicyjski, 11 grudnia 2021 [dostęp 2023-09-28] (pol.).
- ↑ Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 706, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
- ↑ Roman Czorneńki. Rozwój transportu w Galicji na przykładzie województwa stanisławowskiego w latach 1921–1939 [w] Prace Historyczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2015, Nr 142 (3), s. 481.
- ↑ † Alfred Doschot. „Kurjer Lwowski”. 294, s. 5, 29 czerwca 1918.
- ↑ Korespondencje. Tłumacz. „Kurjer Stanisławowski”. 943, s. 1, 18 października 1903.
- ↑ Listy z kraju. Tłumacz. „Kurjer Lwowski”. Dodatek do Nr 271, s. 1, 29 września 1890.
- ↑ Stefania Kozakowska-Krzysztofowicz, Franciszek Stolot: Historia malarstwa polskiego. Kraków: Ryszard Kluszczyński, 2000, s. 159. ISBN 83-88080-44-X.
- ↑ Album Pałahickie. kuriergalicyjski.com. [dostęp 2023-02-05]. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Pałahicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 831.
- Pałahicze na stronie Rady Najwyższej Ukrainy (ukr.)