Przejdź do zawartości

Pajdokracja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pajdokracja, pedokracja, infantokracja – dosłownie: władza dzieci, z gr. país („dziecko”) oraz kratós („siła, władza”).

Powyższe terminy mają pozytywne i negatywne znaczenia[1]:

  1. W polityce: forma rządów, w której władzę sprawują osoby nieletnie, niedojrzałe, niedoświadczone, w oryginalnym znaczeniu – dzieci[2], szczególnie w myśli Janusza Korczaka[3][4] czy metafizyce[5] i zarządzaniu[6].
  2. W mediach: nadmierne skupianie się na młodej kohorcie, co wpływa na infantylizację programów telewizyjnych[7][8] i sztuk teatralnych[9].
  3. W pedagogice: przecenianie potrzeb wychowanków, wynikające z dążenia do rozwoju ich indywidualności z uszczerbkiem dla wychowania społecznego, z jednoczesnym zmniejszeniem stawianych im wymagań[2][10][11].

Jednym z rozpoznawalnych wizerunków z tego okresu był plakat Aleksieja Komarowa „Sejm dzieci” z 1923 roku, na którym z mównicy rozmawiają ledwie roczne dzieci, trzymając transparenty z żądaniem zdrowych rodziców i czystych pieluch. Komentując paradoksalny temat tego plakatu (słowa i wypowiedzi polityczne w ustach dzieci wciąż niezdolnych do mówienia), Sara Weld [zauważa] metaforę dzieci jako marionetek w tym politycznym dramacie. Podkreśla w ten sposób efekt odwrotny: dorośli nie tylko nie oddali głosu dzieciom, ale poradzili sobie gorzej – zawłaszczyli ich głos. (z „Duch pedokracji w radzieckim teatrze”, Maslinsky K[9])

Jedynym znanym przykładem pajdokracji w praktyce było Miasteczko Dziecięce Podgrodzie. W 1953 roku było ono opisywane jako "pierwsze i jedyne w Polsce miasteczko", w którym "poza niezbędną grupką opiekunów, lekarzy, pedagogów, mieszkają wyłącznie dzieci, które same się obsługują, same się rządzą i same o sobie stanowią"[12]. Obecność pajdokracji została stwierdzona przez komisję Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy w 1954 roku, co doprowadziło do zmian organizacyjnych w ośrodku kolonijnym[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ B Śliwerski, Prawo dziecka do swoich praw [online], Cytat: PAJDOKRACJA NEGATYWNA … EKSKLUZJA, OSAMOTNIENIE ESKAPIZM: zastępcza opieka resocjalizacja wzajemna wrogość, alienacja.
  2. ↑ a b SJP PWN ↓, Pajdokracja.
  3. ↑ PAJDOKRACJA [online], sp4.orneta.eu [dostęp 2021-10-16].
  4. ↑ Korczak bibliografia [online], pbw.lodz.pl [dostęp 2021-10-16], Cytat: Zawiera scenariusz inscenizacji „Witajcie w Pajdokracji” na podstawie „Króla Maciusia Pierwszego” Janusza Korczaka.
  5. ↑ Leszek Augustyn, Wiechowcy, klerkowie i pytanie o prawdę, „ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich” (7), 2007, s. 109–126, ISSN 1642-1248 [dostęp 2021-10-16], Cytat: „religijnych” cechach postawy inteligenckiej, jak: heroizm samoubóstwienia, skok ponad historię, duchowa pedokracja, maksymalizm celów i środków, historyczna niecierpliwość, sakralność słowa „społeczny”, po to, aby ostatecznie stwierdzić, iż „natura inteligencji rosyjskiej ma charakter religijny”.
  6. ↑ Slawomir Magala, Managerial rhetoric and narrative legitimacies, „Journal of Organizational Change Management”, 23 (2), 2010, DOI: 10.1108/jocm.2010.02323bae.001, ISSN 0953-4814 [dostęp 2021-10-16].
  7. ↑ 박명진, 오늘의 방송 무엇이 문제인가?: ‘대중성’의 추구와 소아주의(Paedocracy), „저널리즘 비평”, 6, styczeń 1991, s. 54–59 [dostęp 2021-10-16], Cytat: Tłumaczenie: „W wyniku infantylizacji, znaczna liczba nadawców ma dość „pedofilskie” [! sic, „dzieciolubne”] nastawienie wobec publiczności publicznej” (kor.).
  8. ↑ Jonathan Bignell, HOW TO WATCH TELEVISION?: Pedagogy and Paedocracy in Beckett’s Television Plays, „Samuel Beckett Today / Aujourd’hui”, 15 (1), 2005, s. 281–293, DOI: 10.1163/18757405-015001025, ISSN 0927-3131 [dostęp 2021-10-16] (ang.).
  9. ↑ a b Kirill Maslinsky, THE SPECTRE OF PAEDOCRACY IN THE PUPPET THEATRE: ON SCHOOL SELF-MANAGEMENT AND THE LIMITS OF CHILDREN’S AGENCY IN THE FIRST YEARS OF SOVIET RULE [online].
  10. ↑ PAJDOKRACJA - Encyklopedia w INTERIA.PL [online], interia.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  11. ↑ Lucjan Świto, Mobbing i pajdokracja – prawnokarne aspekty przemocy w szkole, „Forum Oświatowe”, 22 (1(42)), 2010, s. 79–98–79–98, ISSN 2450-3452 [dostęp 2021-10-16] (pol.).
  12. ↑ Barbara Sowińska-Adamczyk, Miasteczko dziecięce. Monografia Podgrodzia 1952-1973, Szczecin: Regionalne Stowarzyszenie Literacko-Artystyczne w Policach, 2015, s. 77.
  13. ↑ Barbara Sowińska-Adamczyk, Miasteczko dziecięce. Monografia Podgrodzia 1952-1973, Szczecin: Regionalne Stowarzyszenie Literacko-Artystyczne w Policach, 2015, s. 85-86.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pajdokracja&oldid=74210232”