Pantalony
Pantalony (z fr. pantalon) – spodnie, także mundurowe w wojsku, m.in. polskim w pierwszej połowie XIX wieku. W innym znaczeniu to bielizna przykrywająca nogi, noszona przez kobiety, dziewczęta i bardzo młodych chłopców w końcu pierwszej połowy XIX wieku[1].
Miały formę współczesnych legginsów. Pojawiły się w armii Francji napoleońskiej na początku XIX wieku i szybko rozprzestrzeniły się w Europie, Imperium Brytyjskim i Stanach Zjednoczonych. Pantalony mogły być jedno- lub dwuczęściowe (osobna część dla każdej nogi, połączone w talii za pomocą guzików lub sznurówek), w okresie późniejszym zapinane na szwach. W okresie gdy stały się bielizną, najczęściej wykonane były z białego lnu i mogły być dekorowane zaszewkami lub koronkami[2].
Pantalony sięgające kostki były noszone przez kobiety pod krynoliną dla zapewnienia, że nogi są skromnie zakryte. Pantalony dla dzieci i młodych dziewcząt sięgały do połowy łydki lub do kostki i miały wystawać spod krótszej od nich spódnicy[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b PANTALONY | Narodowe Centrum Kultury [online], | Narodowe Centrum Kultury [dostęp 2021-07-25] (pol.).
- ↑ Małgorzata Możdżyńska-Nawotka, O modach i strojach, Wrocław: Wydawn. Dolnośląskie, 2002, ISBN 83-7023-926-9, OCLC 50204118 [dostęp 2021-07-25].