Przejdź do zawartości

Pierre-Étienne Flandin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pierre-Étienne Flandin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1889
Paryż

Data i miejsce śmierci

13 czerwca 1958
Saint-Jean-Cap-Ferrat

110. Premier Francji
Okres

od 8 listopada 1934
do 1 czerwca 1935

Poprzednik

Gaston Doumergue

Następca

Fernand Bouisson

Premier Państwa Francuskiego
Okres

od 13 grudnia 1940
do 9 lutego 1941

Poprzednik

Pierre Laval

Następca

François Darlan

podpis

Pierre-Étienne Flandin (ur. 12 kwietnia 1889 w Paryżu, zm. 13 czerwca 1958) – francuski polityk czasów III Republiki, konserwatysta, lider Sojuszu Demokratyczno Republikańskiego, dwukrotny premier Francji, a także minister lotnictwa, handlu, skarbu oraz robót publicznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1914 roku został po raz pierwszy wybrany jako deputowany do Zgromadzenia Narodowego. Reprezentował departament Yonne. Od początku kariery politycznej związany z Sojuszem Demokratyczno Republikańskim a od początku lat 30. XX wieku czołowy członek tej partii.

W 1917 roku został dyrektorem międzyalianckiej służby lotniczej.

8 listopada 1934 roku został mianowany premierem Francji. Stanowisko to piastował do 1 czerwca 1935. Następnie w trzecim rządzie Pierre’a Lavala objął tekę ministra spraw zagranicznych. Swój urząd pełnił m.in. w trakcie kiedy Adolf Hitler w 1936 roku dokonał remilitaryzacji Nadrenii.

Po upadku Francji podczas II wojny światowej podjął współpracę z rządem Państwa Francuskiego tzw. Vichy. W grudniu 1940 roku Flandin został mianowany przez Philippe’a Pétaina szefem rządu Vichy. Z powodu niemieckich obiekcji został jednak szybko zdymisjonowany, a jego miejsce zajął François Darlan.

Pierre-Étienne Flandin zmarł w Saint-Jean-Cap-Ferrat w 1958 roku w wieku 69 lat.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Arnaud Chomette, „Sauver une France libérale : Pierre-Etienne Flandin entre stratégie centriste et attraction autoritaire”, dans Gilles Morin et Gilles Richard, Les Deux France du Front populaire, L'Harmattan, 2008.
  • Olivier Wieviorka, „Vichy a-t-il été libéral, le sens de l'intermède Flandin”, Vingtième siècle, juillet-septembre 1986, pp. 55–65.