Piotr I Cypryjski

Piotr I Cypryjski
	król Cypru
Okres	od 1358; do 17 stycznia 1369
	tytularny Król Jerozolimy; jako Piotr I
Okres	od 10 października 1359; do 17 stycznia 1369
Poprzednik	Hugo II; (Hugo IV Cypryjski)
Następca	Piotr II; (Piotr II Cypryjski)
	Dane biograficzne
Data urodzenia	9 października 1328
Data śmierci	17 stycznia 1369
Ojciec	Hugo IV Cypryjski
Matka	Alicja z Ibelinu
Żona	1. Eschiwa de Montfort,; 2. Eleonora Aragońska
Dzieci	Z Eleonorą:; Piotr II,; Małgorzata lub Maria,; Eschiwa
	Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr I Cypryjski, Piotr I de Poitiers-Lusignan (ur. 9 października 1328, zm. 17 stycznia 1369) – król Cypru i tytularny król Jerozolimy od momentu abdykacji jego ojca w 1358 do swojej śmierci w 1369.

Był drugim synem króla Hugona IV Cypryjskiego, ale pierwszym z jego drugiego małżeństwa z Alicją z Ibelinu. W młodości otrzymał tytuł hrabiego Trypolisu. Najbardziej znany jest z wyprawy dokonanej na Egipt mameluków (1365), w trakcie której zdobył i złupił Aleksandrię^[1]. Był to ostatni tak znaczący sukces militarny krzyżowców na Bliskim Wschodzie. Sama wyprawa miała jednak negatywny wpływ na handlowe kontakty między krajami chrześcijańskimi i muzułmańskimi^[2]. Piotr I Cypryjski odwiedził w 1364 Kraków i będąc gościem polskiego króla Kazimierza Wielkiego^[3], uczestniczył w słynnej uczcie u Wierzynka. Poszukiwał wówczas sojuszników do walki z muzułmanami.

Około 28 czerwca 1342 poślubił Eschiwę de Montfort (ur. 1300), córkę i dziedziczkę Humphreya de Montfort, konstabla Cypru i tytularnego pana Toron. Eschiwa zmarła przed 1350, kiedy Piotr był wciąż nastolatkiem i dlatego małżeństwo to pozostało bezdzietne. W 1353 Piotr poślubił Eleonorę Aragońską z Gandii (ur. 1333, w Barcelonie, zm. 26 grudnia 1416), córkę infanta Don Pedro Aragońskiego, hrabiego Ribagorza, Ampurias i Prades, syna Jakuba II Sprawiedliwego, oraz jego żony Joanny de Foix, siostry infanta Don Alfonso, księcia Gandii – pretendenta do tronu aragońskiego.

Życie rodzinne

Z Eleonorą miał 3 dzieci:

Piotra II (ok. 1357–1382), kolejnego króla Cypru i tytularnego króla Jerozolimy,
Małgorzatę lub Marię (ok. 1360 – ok. 1397), zaręczoną z Carlo Visconti, od 1385 żonę jej kuzyna – Jacques’a de Lusignan (zm. 1395/1397), tytularnego hrabiego Trypolisu,
Eschiwę (? – przed 1369), zmarłą młodo.

Jego kochanką była Joanna l’Aleman. 17 stycznia 1369 został zamordowany przez trzech swoich rycerzy, we własnym łóżku w pałacu La Cava, w Nikozji^[4].

Przypisy

↑ Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych. T. 3. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988. ISBN 83-06-01457-X. ss. 408-415
↑ Krzysztof Baczkowski (red.): Wielka Historia Świata t.5 Późne średniowiecze. Kraków: Fogra Oficyna Wydawnicza, 2005. ISBN 83-85719-89-X.
↑ Łukasz Burkiewicz, O kontaktach polsko-cypryjskich w średniowieczu, histmag.org, 30.09.2009 [dostęp: 2.04.2016]
↑ Łukasz Burkiewicz: Na styku chrześcijaństwa i islamu. Krucjaty i Cypr w latach 1191-1291. Kraków: 2008.

[1] Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych. T. 3. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988. ISBN 83-06-01457-X. ss. 408-415

[2] Krzysztof Baczkowski (red.): Wielka Historia Świata t.5 Późne średniowiecze. Kraków: Fogra Oficyna Wydawnicza, 2005. ISBN 83-85719-89-X.

[3] Łukasz Burkiewicz, O kontaktach polsko-cypryjskich w średniowieczu, histmag.org, 30.09.2009 [dostęp: 2.04.2016]

[4] Łukasz Burkiewicz: Na styku chrześcijaństwa i islamu. Krucjaty i Cypr w latach 1191-1291. Kraków: 2008.

[1]

[2]

[3]

[4]