Radojewice
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (III 2011) |
340[2] |
Strefa numeracyjna |
52 |
Kod pocztowy |
88-110[3] |
Tablice rejestracyjne |
CIN |
SIMC |
0084008 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego | |
Położenie na mapie gminy Dąbrowa Biskupia | |
52°44′57″N 18°24′50″E/52,749167 18,413889[1] |
Radojewice – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Dąbrowa Biskupia.
Siedziba zakładów mięsnych Viando.
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1954–1961 wieś należała do gromady Pieranie, w 1962-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Radojewice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]W roku 1583 wieś liczyła 157 mieszkańców[4]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 340 mieszkańców[2]. Jest drugą co do wielkości miejscowością gminy Dąbrowa Biskupia.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Nazwa wsi pochodzi od rady wojennej, którą miał tu odbyć król Władysław I Łokietek, w drodze na bitwę pod Płowcami. Pamiątką tej rady jest posadzony (według legendy) dąb i krąg kamienny w miejscowym parku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 113947
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1070 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom IX - wynik wyszukiwania - DIR [online], dir.icm.edu.pl [dostęp 2019-12-13] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Radojewice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 391 .