Przejdź do zawartości

Raimundo Pereira

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Raimundo Pereira
Ilustracja
Raimundo Pereira (2009)
Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1956
Bissau

Prezydent Gwinei Bissau (p.o.)
Okres

od 9 stycznia 2012
do 12 kwietnia 2012

Przynależność polityczna

Afrykańska Partia Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka

Poprzednik

Malam Bacai Sanhá

Następca

Mamadu Ture Kuruma[1]

Prezydent Gwinei Bissau (p.o.)
Okres

od 2 marca 2009
do 8 września 2009

Przynależność polityczna

Afrykańska Partia Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka

Poprzednik

João Bernardo Vieira

Następca

Malam Bacai Sanhá

Przewodniczący Narodowego Zgromadzenia Ludowego
Okres

od 22 grudnia 2008
do 12 kwietnia 2012

Przynależność polityczna

Afrykańska Partia Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka

Poprzednik

Francisco Benante

Następca

Manuel Serifo Nhamadjo

Raimundo Pereira (ur. 28 sierpnia 1956 w Bissau) – gwinejski polityk, przewodniczący Narodowego Zgromadzenia Ludowego od 22 grudnia 2008 do 12 kwietnia 2012, pełniący obowiązki prezydenta Gwinei Bissau od 2 marca do 8 września 2009 oraz ponownie od 9 stycznia do 12 kwietnia 2012.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Raimundo Pereira urodził się w 1956 w Bissau. W latach 1982–1987 studiował prawo na Uniwersytecie Lizbońskim w Portugalii. W latach 1998–1998 specjalizował się na tej uczelni w zakresie prawa pracy, prawa finansowego oraz międzynarodowego prawa handlowego[2].

Od 1988 do 1992 zajmował stanowisko dyrektora państwowego radia RDN (Radio Difusao Nacional), a od 1992 do 1994 publicznej telewizji TGB (Telvisao de Guine-Bissau). Od 1993 do 1994 pełnił funkcję dyrektora generalnego ds. komunikacji społecznej. Jednocześnie od 1990 do 1993 wchodził w skład Narodowej Komisji ds. Rewizji Konstytucji. Od 1991 do 1994 stał na czele Rady Finansowej Adwokatury Gwinei Bissau[2].

Od 1994 do 1996 zajmował stanowisko sekretarza stanu w kancelarii premiera. W latach 1996–1997 pełnił funkcję ministra administracji terytorialnej, w latach 2005–2005 ministra sprawiedliwości, by w 2005 objąć urząd ministra transportu. Od 1997 do 2002 był konsultantem prawnym w oddziale banku Banco Totta & Acores w Bissau. W 2007 pełnił funkcję doradcy Banku Światowego w ramach Projektu Rewitalizacji i Rozwoju Sektora Prywatnego, będąc odpowiedzialnym za przegląd przepisów prawnych oraz sprawy mediów[2].

Po wyborach parlamentarnych z listopada 2008, został 6 grudnia 2008 wybrany przez Afrykańską Partię Niepodległości Gwinei i Zielonego Przylądka (PAIGC) kandydatem do stanowiska przewodniczącego parlamentu[3]. 22 grudnia 2008 został wybrany przewodniczącym Narodowego Zgromadzenia Ludowego. W głosowaniu uzyskał poparcie 60 deputowanych, wobec 37 głosów przeciwnych jego kandydaturze[4].

2 marca 2009 na mocy konstytucji przejął obowiązki głowy państwa po zabójstwie prezydenta João Bernardo Vieiry. Prezydent zginął w wyniku ostrzału pałacu przez zbuntowanych żołnierzy. Rzecznik sił zbrojnych ogłosił jednak, że w kraju nie doszło do zamachu stanu, a wojsko respektuje porządek konstytucyjny, według którego funkcję tymczasowego szefa państwa, do czasu nowych wyborów prezydenckich, przejął przewodniczący parlamentu[5][6].

3 marca 2009 Pereira został oficjalnie zaprzysiężony na stanowisku szefa państwa i zobowiązał się do zorganizowania wyborów prezydenckich w ciągu przepisowych 60 dni. Zaapelował również do społeczności międzynarodowej o pomoc w celu stabilizacji kraju[7][8].

Ostatecznie wybory prezydenckie w Gwinei Bissau odbyły się 28 czerwca 2009. Pereira ubiegał się o nominację PAIGC, jednak w wewnętrznym głosowaniu 25 kwietnia 2009 został pokonany przez byłego prezydenta Malama Bacai Sanhę[9]. 8 września 2009 Sanhá, po zwycięstwie w wyborach, objął oficjalnie stanowisko prezydenta kraju[10][11].

9 stycznia 2012 Raimundo Pereira po raz drugi przejął obowiązki szefa państwa po śmierci prezydenta Malama Bacaia Sanhy w Paryżu[12][13].

12 kwietnia 2012, po dokonaniu przez wojsko zamachu stanu, został aresztowany razem z kandydatem prezydenckim Carlosem Gomesem Júniorem. Władzę w kraju przejęło Dowództwo Wojskowe na czele z generałem Mamadu Ture Kurumą. Przebywał w nieznanym miejscu w areszcie domowym[14][15]. Zwolniony 27 kwietnia, wyjechał do Wybrzeża Kości Słoniowej[16].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jako Lider Dowództwa Wojskowego
  2. a b c Presidente de Assembleia nacional Popular da Guine-Bissau – Raimundo Pereira. parlamento.pt. [dostęp 2012-01-09]. (port.).
  3. Guiné-Bissau: Jurista Raimundo Pereira é proposta do PAIGC para futuro presidente do parlamento do país. noticias.sapo.pt, 8 grudnia 2008. [dostęp 2012-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-06)]. (port.).
  4. Guiné-Bissau: Raimundo Pereira é o novo presidente do parlamento. rtp.pt, 22 grudnia 2008. [dostęp 2012-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (port.).
  5. Guinea-Bissau president shot dead. BBC News, 2 marca 2009. [dostęp 2012-01-09]. (ang.).
  6. Wojsko zamordowało prezydenta Gwinei Bissau. psz.pl, 2 marca 2009. [dostęp 2012-01-09]. (pol.).
  7. G-Bissau asks not to be abandoned. BBC News, 4 marca 2009. [dostęp 2012-01-09]. (ang.).
  8. New GBissau leader seeks to restore order. AFP, 4 marca 2009. [dostęp 2012-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-03)]. (ang.).
  9. Guinée-Bissau: le candidat du parti au pouvoir investi pour la présidentielle. AFP, 25 kwietnia 2009. [dostęp 2009-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 grudnia 2010)]. (fr.).
  10. Malam Bacai Sanhá assume hoje a presidência da Guiné Bissau. Africa21, 8 września 2009. [dostęp 2009-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)]. (port.).
  11. Guinea Bissau set to celebrate President Sanha’s inauguration. DefenceWeb, 8 września 2009. [dostęp 2009-09-08]. (ang.).
  12. Guiné-Bissau confirma morte de presidente em hospital de Paris. bol.uol.com.br, 9 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-09]. (port.).
  13. Guinea-Bissau leader Malam Bacai Sanha dies in Paris. BBC News, 9 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-09]. (ang.).
  14. Prezydent Gwinei-Bissau uprowadzony. tvp.info, 13 kwietnia 2012. [dostęp 2012-09-09]. (pol.).
  15. G-Bissau junta, opposition dissolve govt. news24.com, 19 kwietnia 2012. [dostęp 2012-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  16. Guinea-Bissau junta frees PM, president. news24.com, 28 kwietnia 2012. [dostęp 2012-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).