Przejdź do zawartości

Rejon kiemski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejon kiemski
Кемский район
Rejon
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Rosja

Republika

 Karelia

Siedziba

Kiem

Powierzchnia

8029 km²

Populacja (2005)
• liczba ludności


19 952

• gęstość

2,5 os./km²

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa
Podział administracyjny Karelii. Rejon kiemski oznaczony numerem 6.
Czerwony punkt na terenie rejonu pokazuje lokalizację ośrodka administracyjnego
stolica rejonuKiem na początku XX w.
port w stolicy rejonuKiemie
typowa wieś karelska

Rejon kemski (ros. Кемский район ) – rejon w północno-zachodniej Rosji, wchodzący w skład rosyjskiej Republiki Karelii.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Rejon kiemski leży na północnym wschodzie Karelii, nad Morzem Białym.

Powierzchnia

[edytuj | edytuj kod]

Rejon ma powierzchnię 8,03 tys. km². Cały obszar rejonu stanowi równina, której większość pokrywa tajga – lasy iglaste złożone głównie z gatunków iglastych: sosny z domieszką świerku. Na terenie tym znajdują się liczne jeziora i rzeki, z których największą jest Kiem. Część obszaru rejonu stanowią rozległe bagna i torfowiska.

Ludność

[edytuj | edytuj kod]

Rejon zamieszkany jest przez 19.952 osób (2005 r.), głównie Rosjan, a także przez rdzennych mieszkańców KareliiKarelów (którzy przeważają liczebnie na obszarach wiejskich). Kilkuprocentowy udział w populacji mają też dwie inne napływowe nacje: Ukraińcy i Białorusini.

Tylko 5.833 mieszkańców rejonu zamieszkuje na wsiach, stąd ludność miejska stanowi 70% ogółu ludności.

W ostatnich latach populacja rejonu, tak jak populacja całej Karelii zmniejsza się w wyniku emigracji ludności do większych miast w Rosji w poszukiwaniu pracy oraz niskiego przyrostu naturalnego. Ponieważ wyjeżdżają głównie ludzie młodzi, średnia wieku mieszkańców rejonu jest wysoka, i wynosi ponad 40 lat dla kobiet i ok. 35 dla mężczyzn, przy czym na wsiach jest ona o ok. 5 lat wyższa niż w ośrodkach miejskich.

Średnia gęstość zaludnienia na terenie rejonu wynosi 2,5 os./km², jednak dane zawyża znacznie miasto Kiem, gdzie wynosi ona blisko 680 os./km²; poza miastem gęstość zaludnienia wynosi poniżej 1 os./km²

Miasto i ośrodek administracyjny

[edytuj | edytuj kod]

Jedynym miastem na terenie rejonu kiemskiego jest skupiający 70% mieszkańców rejonu Kiem, w którym zamieszkuje 14.119 osób (2005 r.). Jest on zarazem stolicą tej jednostki administracyjnej.

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka rejonu, podobnie jak gospodarka całej Karelii po rozpadzie ZSRR pogrążona jest w kryzysie.

Podstawowymi źródłami utrzymania dla mieszkańców rejonu zamieszkałych poza ośrodkiem administracyjnym jest pozyskiwanie drewna dla potrzeb przemysłu, chów zwierząt, a także myślistwo i rybołówstwo, głównie morskie, ale także i śródlądowe.

Uprawa roli z powodów klimatycznych nie odgrywa praktycznie żadnego znaczenia, uprawiane są w niewielkich ilościach, dla zaspokojenia części lokalnych potrzeb jedynie odporne na złe warunki, szybko rosnące warzywa oraz zboża: jęczmień, rzadziej żyto, także w niewielkich ilościach.

W Kiemie największa liczba osób znajduje zatrudnienie w sferze szeroko rozumianych usług, w mieście znajduje się przemysł drzewny i celulozowo-papierniczy, a także energetyczny i związany z przetwórstwem rybnym. Również i w innych większych ośrodkach osadniczych znajduje się niewielki przemysł drzewny oraz małe zakłady przemysłu spożywczego (jak piekarnie czy masarnie), zatrudniające kilka-kilkanaście osób, produkujące na potrzeby rynku lokalnego.

Bogactwa naturalne

[edytuj | edytuj kod]

Rejon kiemski nie posiada większych złóż surowców naturalnych. Poza drewnem jedynymi bogactwami pozyskiwanymi w rejonie są gliny i kamienie wykorzystywane w przemyśle budowlanym oraz torf.

Klimat

[edytuj | edytuj kod]

Na terenie rejonu panuje klimat umiarkowany chłodny, typu morskiego i przechodniego.

Lato jest krótkie i dość chłodne, zwłaszcza na wybrzeżu, zima – długa i raczej zimna. Średnia roczna temperatura powietrza wynosi poniżej 3°. Średnia temperatura najchłodniejszego miesiąca – lutego wynosi -10 °C ÷ -12 °C, zaś najcieplejszego – czerwca – ok. +15 °C ÷ +16 °C. Okres bez przymrozków wynosi ok. 100 dni, dłużej trwa on na wybrzeżu, krócej w głębi lądu.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]