Przejdź do zawartości

Rotograwiura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Portret Karola Darwina wykonany techniką rotograwiury
Schemat zespołu drukującego rotograwiurowego

Rotograwiura – przemysłowa odmiana druku wklęsłego stosowana do druku najwyższych nakładów[1], szczególnie kolorowych czasopism oraz opakowań. Stanowi ulepszoną formę światłodruku[1]. Formą drukową jest tutaj metalowy cylinder[1] z wygrawerowanym mechanicznie lub wykonanym techniką adresową obrazem. Farba wklęsłodrukowa gromadzi się w wykonanych na powierzchni cylindra zagłębieniach (kałamarzykach). Forma drukarska (cylinder) zanurzona jest w kałamarzu z farbą. W trakcie obracania się nadmiar farby jest zbierany (za pomocą noża zbierającego – tzw. rakla) z powierzchni niedrukującej zanim podłoże drukowe zetknie się z cylindrem i przyjmie farbę z wgłębień. Podłoże (papier, folia), na którym ma odbić się drukowany obraz, dociskane jest do cylindra za pomocą presera. Cylindry wklęsłodrukowe wykonane są z miedzi lub stali pokrytej miedzią. Tych ostatnich używa się przy druku banknotów, znaczków pocztowych i druków biurowych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Stefan Kozakiewicz (red.), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969, s. 306.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]