Przejdź do zawartości

Simmagir

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Simmagir, też Sin-magir[1] (akad. simmagir, w transliteracji z pisma klinowego zapisywane najczęściej dSîn-ma-gir, dSîn-ma-gi-ir; sum. UD.SAR.ŠE.GA)[2] – tytuł dygnitarza wysokiej rangi w Babilonii, który zarządzał prowincją o tej samej nazwie i dowodził częścią królewskiej armii[3]. W zniekształconej formie samgar tytuł ten wzmiankowany jest w Biblii[4][5].

Simmagir w Babilonii

[edytuj | edytuj kod]

Osoba nosząca tytuł simmagira wymieniana jest w tekstach pochodzących z czasów panowania Szamasz-szuma-ukina (668-648 p.n.e.)[2]. Za rządów Nabuchodonozora II (604–562 p.n.e.) urząd ten sprawował jego zięć, Nergal-szarru-usur (Neriglissar), który później samemu zasiadł na tronie babilońskim usuwając z niego w wyniku zamachu stanu Amel-Marduka, syna Nabuchodonozora II[3]. Innym znanym dostojnikiem sprawującym urząd simmagira był Tattannu, który wzmiankowany jest w tekstach z Nippur pochodzących z czasów panowania Achemenidów[2]. Zdaniem badaczy nazwa tego tytułu wywodzi się od poświadczonego w tekstach klinowych babilońskiego miasta o nazwie Bit-Sin-magir (akad. Bīt-Sîn-magir, tłum. „Dom Sin-magira”), założonego być może przez Sin-magira (ok. 1827-1817 p.n.e.), króla z I dynastii z Isin[1].

Simmagir w Biblii

[edytuj | edytuj kod]

W Księdze Jeremiasza (Jr 39:3) tytuł simmagira (biblijny samgar) nosi Nergal-szarezer, jeden z dowódców wojskowych babilońskiego króla Nabuchodonozora II (604–562 p.n.e.), uczestniczący w 587 r. p.n.e. w zdobyciu Jerozolimy[4]. Imię Nergal-szarezer wydaje się być hebrajskim zapisem babilońskiego imienia Nergal-szarru-usur, i istnieje duże prawdopodobieństwo, iż wspomnianym tu dostojnikiem był sam Nergal-szarru-usur (Neriglissar), zięć Nabuchodonozora II i późniejszy król Babilonii[6]. Nergal-szarru-usur, noszący tytuł simmagira, wspomniany jest też w babilońskiej liście wymieniającej dostojników na dworze Nabuchodonozora II[5].

W Biblii hebrajskiej tytuł ten uznany został za imię własne babilońskiego dostojnika i zapisywany był w formie סַֽמְגַּר־נְב֞וּ (Samgar-nebo, Samgar-nebu)[5]. W zapisie tym popełniony został jednak błąd, gdyż druga część tego domniemanego imienia (-nebo/nebu) stanowi tak naprawdę pierwszą część kolejnego imienia, Sarsekim, które powinno być odczytywane (Nebo/nebu-)sarsekim[5]. Polskie przekłady Biblii bądź powtarzają oryginalną formę hebrajską, traktując ten tytuł jako imię (Biblia poznańska, Uwspółcześniona Biblia gdańska, Przekład Nowego Świata), bądź też tłumaczą słowo samgar jako „Sin-Magir”, biorąc je za skróconą nazwę babilońskiego miasta Bit-Sin-magir (Biblia Tysiąclecia, Biblia warszawska, Biblia warszawsko-praska):

polskie przekłady Biblii miejsce w Biblii
Księga Jeremiasza
(Jr 39:3)[7]
Biblia Tysiąclecia „Nergal-sar-eser z Sin-Magir”
Biblia poznańska „Nergal Sar-Ecer, Samgar-Nebu”
Biblia warszawska „Nergal-Sar-Eser, książę Sin-Magir”
Biblia warszawsko-praska „Nergal-sar-eser z Sin-Magir”
Uwspółcześniona Biblia gdańska „Nergalsarezer, Samgarnebo”
Przekład Nowego Świata „Nergal-Szarecer, Samgar-Nebu”

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b McKane W., A Critical and Exegetical ..., s. 974-976.
  2. a b c hasło simmagir, The Assyrian Dictionary, tom 15 (S), The Oriental Institute, Chicago 1984, s. 272-273.
  3. a b Joannés F., Historia Mezopotamii ..., s. 187.
  4. a b Mitchell T.C., Judah until the fall of Jerusalem ... , s. 407.
  5. a b c d Holtz Sh.E.: The Babylonian Officials Who Oversaw the Siege of Jerusalem. thetorah.com. [dostęp 2019-10-25]. (ang.).
  6. Mitchell T.C., Judah until the fall of Jerusalem ... , s. 408.
  7. Biblia Internetowa - porównanie Jr 39:3 w polskich przekładach Biblii. www.biblia.apologetyka.com. [dostęp 2024-04-19].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Joannes F., Historia Mezopotamii w I. tysiącleciu przed Chrystusem, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2007.
  • McKane W., A Critical and Exegetical Commentary on Jeremiah, tom 2 (Commentary on Jeremiah XXVI-LII), Bloomsbury Publishing, 2000.
  • Mitchell T.C., Judah until the fall of Jerusalem (c. 700—586 B.C.), w: The Cambridge Ancient History, tom 3, część 2 (The Assyrian and Babylonian Empires and other States of the Near East, from the Eighth to the Sixth Centuries B.C.), Cambridge University Press, 1970, s. 371-409.