Sophie Calle
Sophie Calle (2015) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
"Address Book" (1983) |
Sophie Calle (ur. 9 października 1953 w Paryżu) – francuska artystka, związana z fotografią, instalacją i performancem. W twórczości często posługuje się słowem mówionym.
Motywem charakterystycznym dla jej sztuki stały się samemu konstruowane reguły i ograniczenia. W działaniach często nawiązuje do dyskursu na temat przyjmowania i tworzenia tożsamości, zagadnienia granicy prywatności, voyeuryzmu. W jej sztuce obiekt występuje jako dokumentacja procesu.
Początki twórczości
[edytuj | edytuj kod]Po rezygnacji i odejściu z uczelni wyższej Sophie Calle przez siedem lat podróżowała po Europie, pozostając w każdym z krajów na okres około roku. W tym okresie przez przypadek zainteresowała się fotografią, która stała się dla niej podstawowym medium dokumentacji. Powraca do Paryża w 1979 roku.
W Paryżu Sophie Calle czuła się zagubiona. Próbą odnalezienia się w mieście i nawiązania kontaktu z drugim człowiekiem stało się śledzenie na ulicach nieznajomych. Powstały serie fotografii z owych wypraw oraz zapiski odnośnie do domniemanego charakteru inwigilowanych. Kontynuacją motywu śledzenia jest Suite Venitienne (1979), gdzie Calle zapoznała się na wernisażu z mężczyzną (nazywanym przez nią Henri B.), którego w ów dzień śledziła. Od niego dowiedziała się o jego rychłym wyjeździe do Wenecji i podążyła za nim. Powstała dokumentacja jej detektywistycznych przygód. Role zostały odwrócone w projekcie Shadow (1981), gdzie artystka poprzez swoją matkę wynajęła prywatnego detektywa, by śledził ją i w ten sposób dostarczył dowodów na temat jej egzystencji. Oprócz zapisu fotograficznego, artystka zestawia dwie narracje, spis sporządzony przez detektywa i swoje własne notatki z wydarzenia. W projekcie The Sleepers (1980) Calle zaprosiła do swojego domu 24 osoby, znajomych i obcych, by przez 8 dni bez przerwy spali w jej łóżku. Fotografowała swoich gości co godzinę.
Następnym projektem związanym z voyeuryzmem był The Hotel (1981).
Pierwszym projektem, który stał się dostępny dla szerszej publiki, był Address Book (1983) – cykl 28 artykułów stworzony i opublikowany dla francuskiego dziennika Libération. Całość składa się z wywiadów przeprowadzonych ze znajomymi właściciela książki adresowej, którą Calle znalazła na ulicy i skopiowała przed oddaniem. Celem było stworzenie portretu psychologicznego. Publikacje transkryptu rozmów artystka dodatkowo zestawiała z fotografiami ulubionych postaci. Właściciel notesu, Pierre Baudry, po odkryciu projektu był nim oburzony jako naruszeniem prywatności.
- ISNI: 0000000078298258
- VIAF: 17233743
- ULAN: 500058641
- LCCN: n83136280
- GND: 119216000
- NDL: 00813875
- LIBRIS: 53hltv2p3gwbq82
- BnF: 120127618
- SUDOC: 028253981
- NKC: jx20090507001
- BNE: XX872738, XX1717193
- NTA: 118007432
- BIBSYS: 98026219
- CiNii: DA12239556
- PLWABN: 9810696386405606
- NUKAT: n2013190914
- J9U: 987007259319105171
- CANTIC: a11981672
- LNB: 000249033
- CONOR: 159632483
- BLBNB: 000486630
- KRNLK: KAC200702231