Przejdź do zawartości

Special Assault Team

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Special Assault Team
特殊急襲部隊
(Specjalna Grupa Szturmowa)
SAT
Ilustracja
Odznaka SAT
Państwo

 Japonia

Data sformowania

1977–1996 (Kompania sił Specjalnych\Kompania „Zero”)
8 maja 1996 (SAT)

Dane podstawowe
Liczebność

ok. 300

Multimedia w Wikimedia Commons

Special Assault Team (jap. 特殊急襲部隊 Tokushu Kyūshū Butai) znana również jako SAT – specjalna grupa szturmowa utworzona w Departamencie Bezpieczeństwa japońskiej policji, odpowiedzialna za zwalczanie terroryzmu, a jej główną misją jest tłumienie sytuacji i aresztowanie podejrzanych, przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa ofiarom i innym osobom w poważnych incydentach terrorystycznych, takich jak porwania i przejmowanie ważnych obiektów, przestępczość zorganizowana i przypadki użycia ciężkiej broni[1][2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Powstanie służb specjalnych

[edytuj | edytuj kod]

5 września 1972 roku w Niemczech Zachodnich odbyły się Igrzyska Olimpijskie w Monachium, podczas których grupa sprawców zabiła 11 izraelskich sportowców. Następnego dnia, 6 września, Narodowa Agencja Policji wydała zawiadomienie do prefekturalnych oddziałów policyjnych w całej Japonii, o utworzenie służb specjalnych do tłumienia wszelkich „poważnych incydentów z użyciem broni palnej itp.”[3].

Na tej podstawie w całym kraju utworzono siły specjalne w jednostkach policji ds. zamieszek. Jednostki te wyposażono w sprzęt kuloodporny i przeciwwybuchowy, aby przygotować się na zdarzenia wymagające zaawansowanych technik aresztowania i tłumienia, w tym incydentów z użyciem broni palnej i porwań[4]. Policja ds. zamieszek w Departamencie Policji Metropolitalnej utworzyła siły specjalne w oddziałach od 1. do 9. oraz w jednostce ds. pojazdów specjalnych, ale zazwyczaj byli oni członkami zespołów ratowniczych i ogólnego personelu ochrony, a szkolenia odbywały się tylko kilka razy w roku[5].

Kompania Sił Specjalnych i Kompania „Zero”

[edytuj | edytuj kod]

Podczas incydentu z porwaniem japońskiego samolotu w Dhace w 1977 roku rząd japoński rozważał wysłanie 23 funkcjonariuszy policji, ale władze Bangladeszu odmówiły i w pełni przychyliły się do żądań sprawcy, po spełnieniu ich sprawa została ostatecznie rozwiązana[5]. Ponadto w incydencie porwania lotu 181 Lufthansy, który miał miejsce w następnym miesiącu, rząd RFN nie przychylił się do prośby sprawcy i uwolnił zakładników w nalocie GSG 9, jednostki antyterrorystycznej utworzonej na podstawie wniosków wyciągniętych z incydentu na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium[6].

Grupa SAT

Po incydencie w Dhace policja rozpoczęła bardziej praktyczne szkolenie z konwencjonalnymi „siłami specjalnymi”, ale dwa porwania miały różne wyniki, co doprowadziło do silnego argumentu wśród urzędników państwowych i starszych oficerów policji za posiadaniem poważniejszej jednostki operacji antyterrorystycznych[5][6]. Narodowa Agencja Policji nakazała Departamentowi Policji Metropolitalnej i Departamentowi Policji Prefektury Osaka utworzenie jednostki antyterrorystycznej, a Departament Policji Metropolitalnej rozpoczął rozmowy kwalifikacyjne z członkami jednostki w dniu 20 października 1977 roku. Następnie, 1 listopada tego samego roku, Jednostka Operacji Antyterrorystycznej została utworzona w Tokio jako Kompania Sił Specjalnych (特科中隊, Tokka-chūtai) 6. jednostki policji ds. zamieszek, a jednostka w Osace jako Kompania „Zero” 2. jednostki policji ds. zamieszek[7][8].

W momencie powstania kompanii każdy z oddziałów ds. zamieszek Departamentu Policji Metropolitalnej składał się z 6 jednostek (4 główne jednostki + 2 specjalne jednostki mobilne), zatem Kompania Sił Specjalnych była 7 jednostką, której nie było w żadnej innej jednostce policji ds. zamieszek[9]. Ponadto, około lata 1982 roku Nadinspektor Generalny (najwyższy stopień funkcjonariusza policji w Japonii) przemianował Kompanię Sił Specjalnych Departamentu Policji Metropolitalnej na SAP (Special Armed Police), przydzielając jednostce fioletową odznakę z literą „S” i uznając za ściśle tajną[8][10]. O istnieniu jednostki SAP po raz pierwszy zrobiło się głośno, gdy wysłano ją w związku z porwaniem samolotu All Nippon Airways Flight 857 w 1995 roku[8].

Reorganizacja i utworzenie SAT

[edytuj | edytuj kod]

W 1996 roku oficjalnie ogłoszono, że jednostki taktyczne zostały zorganizowane, a ich nazwa zmieniona na SAT (Special Assault Teams (Specjalna Grupa Szturmowa)). Oprócz istniejącego Departamentu Policji Metropolitalnej i Policji Prefektury Osaka utworzono również dodatkowe grupy policji prefekturalnej Hokkaido, Kanagawa, Chiba, Aichi i Fukuoka[11][12]. 8 maja oficjalnie ogłoszono obecność sił specjalnych, a w siedzibie Narodowej Agencji Policyjnej odbyła się ceremonia podniesienia flagi, którą wręczył koji Kunimatsu, szef Narodowej Agencji Policyjnej[13].

W 2000 roku grupa SAT Departamentu Policji Metropolitalnej została przeniesiona z 6. jednostki policji ds. zamieszek do 1. Departamentu Bezpieczeństwa, również w 2001 roku grupa SAT policji prefektury Osaka została przeniesiona z 2. jednostki policji ds. zamieszek do Departamentu Bezpieczeństwa. W rezultacie policja metropolitalna i policja prefektury Osaka uniezależniły się od policji specjalnej pod względem struktury organizacyjnej[14]. W 2005 roku policja prefektury Okinawa utworzyła SAT i wzmocniła istniejące jednostki[8].

Organizacja

[edytuj | edytuj kod]

Struktura

[edytuj | edytuj kod]

Grupy SAT zostały utworzone w ośmiu prefekturalnych agencjach policji. W większości prefektur należą one do jednostki policji ds. zamieszek, ale w Departamencie Policji Metropolitalnej podlegają bezpośrednio 1. Departamentowi Bezpieczeństwa, a w Osace Departamentowi Bezpieczeństwa[15].

Grupa SAT podczas szkoleń

Całkowita liczba funkcjonariuszy wynosi około 300 osób. Podaje się, że utworzono 3 zespoły w Departamencie Policji Metropolitalnej, 2 zespoły w Departamencie Policji Prefektury Osaka i po 1 zespole w każdej z pozostałych prefektur policji. Każda grupa składa się z oddziału dowodzenia, oddziału wejściowego, oddziału wsparcia snajperskiego i oddziału wsparcia technicznego[15].

Rekrutacja i szkolenia

[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z informacjami uzyskanymi od jednego z byłych funkcjonariuszy, Departament Policji Metropolitalnej SAT rekrutuje od dwóch do czterech nowych członków[16]. Członkowie są rekrutowani z jednostek policji ds. zamieszek. Do służby zaprasza się strażników, ratowników, snajperów i funkcjonariuszy wyróżniających się w sztukach walki lub umiejętnościach motorycznych. Są oni nadzorowani przez inspektorów do momentu ukończenia 30. roku życia[15]. Okres służby wynosi pięć lat ze względu na konieczność utrzymania sprawności fizycznej. Ci, którzy służyli w SAT, mogą zostać przeniesieni do innego oddziału Biura Bezpieczeństwa, ale niektórzy z nich są przenoszeni do Specjalnego Zespołu Dochodeniowo-Śledczego (SIT), aby zademonstrować swoje umiejętności[16].

Szkolenie SAT jest utrzymywane w tajemnicy, ale były członek SAP wspomniał, że jest ono podobne do szkolenia japońskich Rangersów (np. szkolenia przeciw rebeliantom i ćwiczenia powietrznodesantowe)[17]. SAT ma obecnie 6 ośrodków szkoleniowych w całym kraju, ze szkoleniami w Yumenosim otwartymi dla dziennikarzy[8].

Członkowie SAT mogą również zostać wysłani na szkolenie do EKO Cobry w Austrii, GSG 9 w Niemczech bądź GIGN we Francji. Ponadto, ponieważ SAT zapewnia również tymczasową ochronę osobistą, wszyscy członkowie jednostki są zobowiązani do ukończenia szkolenia snajperskiego, szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i bezpieczeństwa publicznego, a także mogą być zobowiązani do noszenia garnituru w celu zapewnienia ochrony osób[18].

Sprzęt

[edytuj | edytuj kod]
Członek SAT celujący z pistoletu maszynowego HK MP5
Członkowie grupy SAT wyskakujący z pojazdu opancerzonego

Podczas publicznych szkoleń po utworzeniu SAT zaobserwowano następujące typy pistoletów, które są powszechnie nazywane pistoletami specjalnymi w departamencie[19].

Na wyposażeniu SAT znajdują się japońskie karabiny Howa typ 89 kaliber 5.56x45 mm (używane wyłącznie przez SAT), HK MP5 modele MP5A4, MP5A5, MP5SD4 i MP5SD6[20].

Karabiny snajperskie: HK PSG1, Howa typ 64 (zmodyfikowane dla snajperów) i remingtony M700[20].

Rewolwery: Glocki 19, H7K P9 i USP9, Nanbu M60, Sig Sauery P226, P228 i P230 JP oraz S&W M3913[20].

Grupy SAT obsługują specjalne ciężkie pojazdy opancerzone (銃器対策警備車, Jūki-taisaku-keibi-sha) i nieoznakowane samochody kuloodporne[8].

Podczas szkolenia w Shinjuku w Tokio w 2012 roku członkowie SAT używali chemicznej odzieży ochronnej i sprzętu do odkażania[21].

Historia operacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Poniżej wymieniono niektóre z historii operacyjnych specjalnej grupy szturmowej:

  • 26 stycznia 1979
    • Pierwszy znany incydent z udziałem kompanii „Zero” policji prefektury Osaka było wzięcie zakładników w Mitsubishi Bank w Osace. Podczas tego incydentu napastnik zastrzelił 2 pracowników i 2 policjantów, po czym został zastrzelony przez kompanie „Zero”[22].
  • 3 maja 2000
    • Grupy SAT z Osaki i Fukuoki pomagały funkcjonariuszom policji prefektury Hiroszima podczas porwania autobusu z pasażerami uwięzionymi w środku, chwytając porywacza żywcem[24][25].
  • marzec 2015
    • Grupa SAT została wysłana, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas Światowej Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Redukcji Ryzyka Katastrof odbywającej się w Sendai[26].
  • maj 2016
    • Grupy SAT wraz z innymi jednostkami zostały rozmieszczone podczas 42. szczytu G7 w celu zapewnienia bezpieczeństwa[27].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Japanese Special Operations Suicide Attack on Yontan Airfield Okinawa. specialoperations.com. [dostęp 2017-05-24].
  2. ↑ 第6章　公安の維持と災害対策. npa.go.jp. [dostęp 2024-06-23].
  3. ↑ 警察庁次長発各都道府県警察の長宛通達「特殊部隊の編成について」昭和47年9月6日乙備発第11号.
  4. ↑ 第8章　公安の維持. npa.go.jp. [dostęp 2024-06-23].
  5. ↑ a b c 永峯 1978, pp. 202–204. (Nagamine 1978, s. 202–204.).
  6. ↑ a b 伊藤 2004, pp. 35–45. (Ito 2004, s. 35–45.).
  7. ↑ 伊藤 2004, pp. 46–51. (Ito 2004, s. 46–51.).
  8. ↑ a b c d e f ストライクアンドタクティカルマガジン 2017, pp. 37–45. (ストライクアンドタクティカルマガジン 編『日本の特殊部隊』2017年3月。) (Strike and Tactical Magazine 2017, s. 37–45. („Japońskie siły specjalne” pod redakcją magazynu Strike and Tactical, marzec 2017 r.)) NCID BB01834038.
  9. ↑ 佐々 2013, 第二章 『よど号』模倣犯ハイジャック. (Sasa 2013, rozdział 2. Porwanie naśladowcy „Yodogo”.).
  10. ↑ 伊藤 2004, pp. 111–115. (Ito 2004, s. 111–115.).
  11. ↑ 警察庁 2004. (警察庁 (編) 「警備警察50年の歩み」『焦点』第269号、2004年、NAID 40006379089。) (Krajowa Agencja Policyjna 2004. (Krajowa Agencja Policji (red.), „50 lat Policji Bezpieczeństwa”, Focus, nr 269, 2004, NAID 40006379089.)).
  12. ↑ 警察庁通達「特殊部隊の再編強化について」平成8年4月1日乙備発第6号 (Zawiadomienie Krajowej Agencji Policyjnej „W sprawie reorganizacji i wzmacniania sił specjalnych” z 1 kwietnia 1996 r., Otbi wydanie nr 6).
  13. ↑ 伊藤 2004, pp. 1–16. (伊藤鋼一『警視庁・特殊部隊の真実』大日本絵画、2004年。) (Ito 2004, s. 1–16.(Obraz Koichiego Ito „Obudowa policyjna i siły specjalne nr 1” Dainippon, 2004.)) ISBN 978-4499228657.
  14. ↑ 警視庁組織規則、大阪府警察組織規則に記載 (Zapisano w Zasadach organizacyjnych policji i Zasadach organizacyjnych policji prefektury Osaka).
  15. ↑ a b c Kakitani & Kikuchi 2008, pp. 12–17. (Kakitani, Tetsuya; Kikuchi, Masayuki (2008). Japanese counter-terrorism units (in Japanese). Sanshusha Co., Ltd.) (Kakitani i Kikuchi 2008, s. 12–17. (Kakitani, Tetsuya; Kikuchi, Masayuki (2008). Japońskie jednostki antyterrorystyczne (j. japoński). Sanshusha Co., Ltd.)) ISBN 978-4384042252.
  16. ↑ a b 伊藤 2004, pp. 194–198. (伊藤鋼一『警視庁・特殊部隊の真実』大日本絵画、2004年。) (Ito 2004, s. 194–198.(Obraz Koichiego Ito „Obudowa policyjna i siły specjalne nr 1” Dainippon, 2004.)) ISBN 978-4499228657.
  17. ↑ 伊藤 2004, pp. 69-104. (Kōichi Itō. The truth of the Metropolitan Police Special unit – Dainihon-kaiga, 2004.) (Ito 2004, s. 69–104.(Kōichi Itō. Prawda o jednostce specjalnej policji metropolitalnej – Dainihon-kaiga, 2004.)) ISBN 978-4499228657.
  18. ↑ 宝島社 2015, p. 220-228. (Takarajimasha 2015, s. 220–228.).
  19. ↑ 大塚正諭「日本警察の拳銃」『SATマガジン』、KAMADO、50-57頁、2009年1月。 (Otsuka Masaru „Pistolet japońskiej policji” „SAT Mashiko”, KAMADO, s. 50–57, styczeń 2009.).
  20. ↑ a b c POLICJA W JAPONII. policja.pl. [dostęp 2007-05-13].
  21. ↑ 第28回　警視庁・特殊部隊SATが新宿に現れた！. youtube.com. [dostęp 2020-06-23].
  22. ↑ Itō 2004, s. 193–203. (Ito, Koichi (2004). Prawda jednostki specjalnej Metropolitan Police (po japońsku). Dainihon-kaiga.) ISBN 978-4499228657.
  23. ↑ Itō 2004, s. 91–98. (Ito, Koichi (2004). Prawda jednostki specjalnej Metropolitan Police (po japońsku). Dainihon-kaiga.) ISBN 978-4499228657.
  24. ↑ 19年間「日陰者」だった特殊部隊の「涙なしには読めない秘史」. gendai.media. [dostęp 2017-10-11].
  25. ↑ Riot police end hijack drama. news.bbc.co.uk. [dostęp 2000-05-03].
  26. ↑ NHKニュース2015年3月13日 (Wiadomości NHK, 13 marca 2015 r.).
  27. ↑ 伊勢志摩サミット、街中が2万人の警官だらけの裏で、市街戦や航空機撃墜も想定されていた！. biz-journal.jp. [dostęp 2021-08-12].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Special_Assault_Team&oldid=74808742”