Stanisław Dziewulski (architekt)

Stanisław Dziewulski
	; Stanisław Dziewulski (ok. 1960)
Data i miejsce urodzenia	24 października 1906 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	9 sierpnia 1990 ; Warszawa
Narodowość	polska
Alma mater	Politechnika Warszawska
	Praca
Styl	modernizm; socrealizm;
Biuro	Biuro Odbudowy Stolicy
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Dziewulski (ur. 24 października 1906 w Warszawie, zm. 9 sierpnia 1990 tamże)^[1] – polski inżynier architekt i urbanista.

Życiorys

Pochodził ze starej, zamożnej rodziny. Był synem Stefana z Dziewul h. Rawicz – prawnika, ekonomisty i nauczyciela akademickiego, oraz Antoniny Marii Aleksandry z d. Natanson^[2], córki Jakuba – chemika i finansisty. Miał młodszą siostrę, Marię Amelię. Jego rodzice posiadali willę w Warszawie, nazywaną pałacykiem Dziewulskich. Byli także właścicielami majątku Sanniki łącznie z tamtejszym z pałacem.

Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1936 uzyskał dyplom inżyniera architekta^[1]. Następnie rozpoczął pracę w wyuczonym zawodzie.

Pod koniec lat 30. uczestniczył w opracowaniu projektu Forum Morskiego w Gdyni^[3]. Założenie urbanistyczne planowane między Kamienną Górą, Skwerem Kościuszki i Molem Południowym miało być główną przestrzenią reprezentacyjną miasta. Otwarty na morze rozległy plac (miejsce m.in. na uroczystości oficjalne i imprezy masowe) otaczałyby monumentalne obiekty: ratusz, pomnik Zjednoczenia Ziem Polskich i Bazylika Morska^[3]. Przedsięwzięcie jednak nie zostało zrealizowane.

Oprócz działalności zawodowej w okresie międzywojennym zajmował się także publicystyką branżową. Swoje artykuły zamieszczał w takich pismach jak „Przegląd Budowlany” i „Wiadomości Literackie”. Ponadto od 1936 udzielał się w Stowarzyszeniu Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (SARP). Należał do Oddziału Warszawskiego. Był również zrzeszony w Towarzystwie Urbanistów Polskich, które w 1979 wyróżniło go tytułem „Członka honorowego”^[1].

Podczas okupacji niemieckiej Polski współpracował z Armią Krajową^[4]. Po opuszczeniu przez Niemców Warszawy już w lutym 1945 zatrudnił się w Biurze Odbudowy Stolicy. Został projektantem w Wydziale Urbanistyki. W latach późniejszych pracował w stołecznych biurach urbanistycznych. Za swoją pracę został nagrodzony odznaczeniami państwowymi^[1].

Po śmierci spoczął na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie (kwatera 103, rząd 5, miejsce 27)^[5].

Małżeństwo

W 1933 ożenił się z Zofią z d. Łapińską (1907–1999) – architektką i projektantką mebli^[1]^[2]. Ceremonia ślubna odbyła się w kościele Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Warszawie^[2].

Dokonania

Plan generalny miasta Warszawy (1956) – współautorzy: Bohdan Damięcki, Jan Grabowski, Stanisław Jankowski, Andrzej Jędraszko, Tadeusz Kachniarz, Stefan Koziński, Kazimierz Marczewski, Józef Mirski, Helena Morsztynkiewiczowa, Władysław Panczakiewicz, Stefan Putowski, Stanisław Rychłowski, Alina Scholtzówna, Zygmunt Stępiński i Halina Wiśniewska (Nagroda I stopnia KUA)

Publikacje

Gdynia rośnie, „Wiadomości Literackie”, nr 27, 17 czerwca 1937

Odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi (1954)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Stanisław Dziewulski. SARP. [dostęp 2024-06-15]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c Stanisław Dziewulski z Dziewul h. Rawicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2024-06-15]. (pol.).
↑ ^a ^b Gdynia – realistyczny sen. dwutygodnik.com. [dostęp 2024-06-15]. (pol.).
↑ Moja historia o odbudowie Warszawy to krzepiący mit. krytykapolityczna.pl. [dostęp 2024-06-15]. (pol.).
↑ Cmentarz Stare Powązki: Stanisław Dziewulski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-06-15] .

Bibliografia

Stanisław Dziewulski, SARP
Stanisław Dziewulski, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-06-15] .

[pap-1] Stanisław Dziewulski. SARP. [dostęp 2024-06-15]. (pol.).

[sw-2] Stanisław Dziewulski z Dziewul h. Rawicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2024-06-15]. (pol.).

[fm-3] Gdynia – realistyczny sen. dwutygodnik.com. [dostęp 2024-06-15]. (pol.).

[4] Moja historia o odbudowie Warszawy to krzepiący mit. krytykapolityczna.pl. [dostęp 2024-06-15]. (pol.).

[5] Cmentarz Stare Powązki: Stanisław Dziewulski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-06-15] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]