Stanisław Godziński

Stanisław Godziński
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1939 ; Pewel Wielka
Data śmierci	7 maja 2024
	Doktor habilitowany
	Specjalność: ; kulturoznawstwo - orientalistyka, językoznawstwo; mongolistyka: ałtaistyka, tybetologia
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1970 ; UW
Habilitacja	1984 ; UW
	Doktor honoris causa; Państwowy Uniwersytet Mongolski – ????
	Profesor UW
Jednostka	Wydział Orientalistyczny Uniwersytetu Warszawskiego
	Ambasador RP w Mongolii
Okres spraw.	1991–1995
Poprzednik	Stanisław Zaczkowski
Następca	Krzysztof Dębnicki

Stanisław Godziński (ur. 22 sierpnia 1939 w Pewli Wielkiej^[1], zm. 7 maja 2024^[2]) – polski mongolista i tybetolog, ambasador RP w Mongolii (1991–1995), profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

W 1962 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim, broniąc pracy magisterskiej Postpozycje we współczesnym języku mongolskim napisanej pod kierunkiem Stanisława Kałużyńskiego^[3].

Od 1962 był pracownikiem macierzystej uczelni, kolejno jako asystent (1962–1965), starszy asystent (1965–1971). W 1970 obronił pracę doktorską Sufiksy imienne we współczesnym języku mongolskim napisaną pod kierunkiem Stanisława Kałużyńskiego i od 1971 pracował na macierzystej uczelni jako adiunkt. W 1984 habilitował się na podstawie pracy Język średniomongolski: słowotwórstwo, odmiana wyrazów, składnia, w 1986 został mianowany docentem. W latach 1991–1995 był ambasadorem RP w Mongolii, w latach 1997–2004 kierownikiem Zakładu Turkologii i Ludów Azji Środkowej Uniwersytetu Warszawskiego (UW), w 1999 mianowany profesorem UW^[1]^[4].

Jest autorem wielu publikacji popularnonaukowych i specjalistycznych^[1]^[5].

Wybrane publikacje

Poniższa lista publikacji podana jest za Who is Who w Polsce^[1]^[a]:

„Sufiksy imienne we współczesnym języku mongolskim” (rozprawa doktorska), 1970
„W kręgu lamajskich legend i mitów”, Warszawa 1981
„Język średniomongolski. Morfologia, fleksja, składnia”, Wydawnictwa UW, 1985
„Współczesny język mongolski”, Warszawa 1998;
liczne przekłady, m.in.:
- D. Snellgrove, H. Richardson, „Tybet. Zarys historii Tybetu”, Warszawa 1978
- R. Barraux, „Dzieje dalajlamów. Czternaście odbić w Jeziorze Widzeń”, Warszawa 1998
- M. Craig, „Kundün. Dusza Tybetu”, Warszawa 1999
- Baabar, „Dzieje Mongolii”, Warszawa 2005

Tytuły i odznaczenia

doktorat honoris causa Uniwersytetu w Ułan Bator^[1]
medal Kubilaj-Chana przyznany przez Mongolską Akademię Nauk^[1]

Uwagi

↑ Lista publikacji dostępna jest w bazie bibliograficznej pracowników UW.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Who is Who w Polsce: Godziński Stanisław prof. dr hab.. [dostęp 2015-01-02]. (pol.).
↑ Kondolencje. michalowice.pl, 2024-05-16. [dostęp 2024-05-20].
↑ Album magistrów Instytutu Orientalistycznego (1951–1992), wyd. UW, Warszawa 1993, s. 74
↑ Agata Bareja-Starzyńska Mongolistyka i tybetologia, w: 75 lat Instytutu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 150–151
↑ Jerzy Tulisow. Mongolian and Manchu Studies in Poland. „Rocznik Orientalistyczny”. LXV, s. 224–230, 2012. Z. 1. (ang.).

[6] Lista publikacji dostępna jest w bazie bibliograficznej pracowników UW.

[Hübners-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Who is Who w Polsce: Godziński Stanisław prof. dr hab.. [dostęp 2015-01-02]. (pol.).

[2] Kondolencje. michalowice.pl, 2024-05-16. [dostęp 2024-05-20].

[3] Album magistrów Instytutu Orientalistycznego (1951–1992), wyd. UW, Warszawa 1993, s. 74

[4] Agata Bareja-Starzyńska Mongolistyka i tybetologia, w: 75 lat Instytutu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 150–151

[Tulisow-5] Jerzy Tulisow. Mongolian and Manchu Studies in Poland. „Rocznik Orientalistyczny”. LXV, s. 224–230, 2012. Z. 1. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[a]