Stanisław Kasprzyk (muzyk)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód | |
| Powiązania |
Beata Andrzejewska, Aleksander Mrożek, Andrzej Pluszcz, Romuald Piasecki, Roman Runowicz, Kazimierz Cwynar, Jacek Krzaklewski, Roman Wojciechowski, Włodzimierz Krakus, Czesław Niemen, Maciej Radziejewski, Włodek Pawlik, Mieczysław Jurecki, Mira Kubasińska, Tadeusz Nalepa, Grażyna Łobaszewska, Jerzy Główczewski, Hubert Szymczyński, Wojciech Gogolewski, Wojciech Michalczyk, Rafał Rękosiewicz, Grzegorz Markowski, Marek Kazana, Jerzy Połomski i in. |
| Zespoły | |
| Emil i Dentyści Romuald & Roman Hokus N.AE. Breakout Ergo Band Breakwater Zespół Maryli Rodowicz Zespół Ireny Jarockiej | |
Stanisław Kasprzyk (ur. 1 stycznia 1952 w Kostomłotach) – polski perkusista rockowy i popowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Przez rok uczęszczał do Państwowej Szkoły Muzycznej I st. we Wrocławiu, gdzie uczył się gry na skrzypcach. Jest perkusyjnym samoukiem. Debiutował w młodzieżowej grupie Emil i Dentyści (1968–1970) we wrocławskim klubie „Dwudzistolatka”. Zespół ten współtworzył razem z Faustynem Lesiorzem (śpiew, gitara), Aleksandrem Mrożkiem (gitara solowa), Andrzejem Pluszczem (pianino, śpiew) i Lechem Niedźwiedzińskim (gitara basowa, śpiew). W kolejnych latach grał w następujących formacjach: Romuald & Roman (1971, 1973–1975; 1971 – występ w filmie Trąd)[1], Hokus (1974), koncert w kieleckiej Filharmonii Świętokrzyskiej w składzie tria, które wraz z nim współtworzyli: Włodek Pawlik i Mieczysław Jurecki (1976), Niemen Aerolit (N.AE.) (1975–1977[2]), Breakout (1977), Ergo Band (1977 – trasa koncertowa po ZSRR)[3], a także w szczecińskim zespole jazzowym Breakwater (1979), który oprócz koncertowania i nagrywania pod własnym szyldem, w tym okresie akompaniował też zarobkowo Jerzemu Połomskiemu[4]. Po ślubie z wokalistką Beatą Andrzejewską perkusista przeszedł do zespołu Maryli Rodowicz (1979), gdzie jego żona śpiewała w chórku[4]. Następnie obydwoje znaleźli się w zespole Ireny Jarockiej (1979–1980)[5][6]. W 1982 roku Kasprzykowie wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych, gdzie obecnie mieszkają.
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Albumy[7][8]
[edytuj | edytuj kod]Z zespołem Romuald & Roman:
- 2007: Z Archiwum Polskiego Radia, Vol. 5 – Romuald i Roman (CD Polskie Radio) – zbiór nagrań radiowych zespołu z lat 1968–1976
- 2019: The Polish Psychedelic Trip vol. II 1969-1976 (LP Kameleon Records) – zbiór nagrań radiowych zespołu z lat 1969–1976
Z zespołem Niemen Aerolit:
- 1976: Leningrad, 10.12.1976 (CD – nieautoryzowany bootleg)[9][10]
- 1978: Sen srebrny Salomei (SP Polskie Nagrania „Muza”)
- 1978: Idée fixe (LP Polskie Nagrania „Muza”)
- 2008: Spiżowy krzyk (CD Polskie Nagrania „Muza”) – kompilacja
- 2009: Kattorna JJ72 / Pamflet na ludzkość JJ75 (CD Polskie Radio)
Z zespołem Breakwater:
- 2022: Breakwater (CD GAD Records) – zbiór nagrań radiowych zespołu z lat 1979–1980[11]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Romuald & Roman. rateyourmusic.com. [dostęp 2023-01-22]. (ang.).
- ↑ „Twarzą do słońca” z koncertu pod patronatem krakowskiej Gazety Południowej (1977). Czesław Niemen, Maciej Radziejewski, Jerzy Dziemski, Stanisław Kasprzyk. facebook.com, 2018-11-21. [dostęp 2023-03-17]. (pol.).
- ↑ Ergo Band na koncertach w Rosji. facebook.com, 2016-01-02. [dostęp 2023-01-22]. (pol.).
- ↑ a b Barnaba Siegel: Jerzy Połomski i Breakwater. gadrecords.pl, 2022-11-15. [dostęp 2023-01-22]. (pol.).
- ↑ Zespół Ireny Jarockiej – skład z 1979 roku. facebook.com, 2014-11-08. [dostęp 2023-01-22]. (pol.).
- ↑ Zespół Ireny Jarockiej – skład z maja 1980. facebook.com, 2013-02-23. [dostęp 2023-01-22]. (pol.).
- ↑ Stanisław Kasprzyk. discogs.com. [dostęp 2023-01-22]. (ang.).
- ↑ Stanisław Kasprzyk – sesje. kppg.waw.pl. [dostęp 2023-01-22]. (pol.).
- ↑ Leningrad 10/12/1976. rateyourmusic.com. [dostęp 2023-01-24]. (pol.).
- ↑ Czesław Niemen: Niemen – Live in Leningrad 1976 (prog PL). mixcloud.com. [dostęp 2023-01-25]. (ang.).
- ↑ Michał Wilczyński: Breakwater – Breakwater. gadrecords.pl. [dostęp 2023-01-22]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bogusław Klimsa: Rock we Wrocławiu 1959-2000. Wrocław: Wydawnictwo c2, 2016, s. 49-50, 101, 164. ISBN 978-83-63037-19-2.