Stanisław Rouppert

Stanisław Rouppert
„Teodor”
	; 1927
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1887 ; Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	13 sierpnia 1945 ; Edynburg, Wielka Brytania
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1945
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Piechoty Legionów; I Brygada Legionów Polskich; Dep. Zdrowia MSWojsk.
Stanowiska	naczelny lekarz pułku; naczelny lekarz brygady; szef departamentu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca	członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Stanisław Rouppert, ps. „Teodor” (ur. 15 kwietnia 1887 w Warszawie, zm. 13 sierpnia 1945 w Edynburgu) – doktor medycyny, generał brygady Wojska Polskiego, wiceprzewodniczący Rady Naukowej Wychowania Fizycznego i przewodniczący jej Komisji Lekarskiej (1927–1939), protektor I Zjazdu Polskich Lekarzy Sportowych, działacz sportowy, członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (1931–1945).

Życiorys

Urodził się w rodzinie Henryka, lekarza, i Teodory z Chełchowskich. Był młodszym bratem Kazimierza (1885–1963).

Kształcił się w Warszawie, gdzie rozpoczął studia. Relegowany z uczelni za udział w strajku szkolnym (1905). Przeniósł się do Krakowa. Działał tam w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. W sierpniu 1914 uczestniczył w kursie oficerskim w Oleandrach pod Krakowem.

Od sierpnia 1914 do lipca 1917 szef służby zdrowia – lekarz naczelny I Brygady Legionów Polskich, oraz lekarz 1 pułku piechoty na froncie. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie.

Od listopada 1918 w służbie zdrowia Wojska Polskiego, do marca 1919 zastępca szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego „Lublin”, od marca do listopada 1919 szef sanitarny garnizonu Warszawa. Pułkownik lekarz od 1 czerwca 1919. Od listopada 1919 do lutego 1924 zastępca szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego „Warszawa” / Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Od lutego 1924 do sierpnia 1926 wykładowca w Wojskowej Szkole Sanitarnej w Warszawie.

23 sierpnia 1926 został wyznaczony na stanowisko szefa Departamentu VIII Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie^[1]^[2]. 16 marca 1927 Prezydent RP, Ignacy Mościcki awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 16. lokatą w korpusie generałów. Służbę na stanowisku szefa Departamentu Zdrowia MSWojsk. pełnił do września 1939.

Był prezesem zarządu Koła Lekarzy Legionistów^[3]. Oprócz działalności służbowej był m.in. wiceprzewodniczącym Rady Naukowej Wychowania Fizycznego i przewodniczącym jej Komisji Lekarskiej (1927–1939), protektorem I Zjazdu Polskich Lekarzy Sportowych w Worochcie (1937), pierwszym Członkiem Honorowym Stowarzyszenia Lekarzy Sportowych. W latach 1931–1945 członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Na początku czerwca 1935 został wybrany przewodniczącym komisji rewizyjnej Towarzystwa Wiedzy Wojskowej^[4].

Podczas śmiertelnej choroby marszałka Józefa Piłsudskiego (zmarłego w 1935) był kierownikiem stałej komisji lekarskiej (byli w niej także ppłk dr Stefan Mozołowski, mjr dr Henryk Cianciara i mjr dr Felicjan Tukanowicz)^[5].

Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji. Od listopada 1939 do czerwca 1940 w obozie oficerskim Cerizay. Od 14 sierpnia 1940 roku przebywał w Stacji Zbornej Oficerów Rothesay. W styczniu 1942 roku został przeniesiony w stan nieczynny. Osiadł w Szkocji. Zmarł 13 sierpnia 1945 roku w Edynburgu. Pochowany na tamtejszym cmentarzu Corstorphine Hill^[6].

Prochy gen. Stanisława Roupperta u progu III Rzeczypospolitej złożono w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 66-4-22)^[7].

Generał Rouppert był żonaty z Marią z Jędrzejowskich córką Bolesława (ur. 1891), z którą miał dwóch synów: Stanisława Henryka (1912–1966) i Bolesława Józefa (1920–1944).

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari^[8]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (30 kwietnia 1927)^[9]^[10]
Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)^[11]
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
Złoty Krzyż Zasługi (trzykrotnie: 10 sierpnia 1924^[12], 13 maja 1933^[13], 23 listopada 1938^[14])
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[8]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[8]
Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia^[15]
Odznaka Pamiątkowa „Pierwszej Kadrowej”^[16]
Odznaka „Za wierną służbę”^[17]
Order Estońskiego Czerwonego Krzyża I i II klasy (Estonia, 1930)^[18]^[19]^[8]
Order Krzyża Orła II klasy (Estonia, 1933)^[20]
Krzyż Wielki Orderu Zasługi Wojskowej (Hiszpania)^[8]
Wielki Oficer Orderu Leopolda (Belgia)^[21]^[8]
Wielki Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia, 1932)^[22]^[8]
Wielki Oficer Orderu Korony Rumunii (Rumunia)^[8]
Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)^[8]
Złoty Krzyż Zasługi Sanitarnej (Rumunia)^[8]
Złoty Medal Hiszpańskiego Czerwonego Krzyża (Hiszpania, 1931)^[23]
Odznaka honorowa Stowarzyszenia Meksykańskich Lekarzy Wojskowych (zezwolenie w 1934)^[24]

Zobacz też

Generałowie i admirałowie II Rzeczypospolitej

Przypisy

↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 35 z 01.09.1926 r.
↑ Stawecki 1994 ↓, s. 282 wg autora na stanowisko szefa Departamentu VIII MSWojsk. został wyznaczony 23 lutego 1926 roku.
↑ Koło lekarzy-legjonistów. „Kurier Warszawski”. 190, s. 10, 14 lipca 1935.
↑ Oficerskie kursy języków obcych. Obrady delegatów T-wa wiedzy wojskowej. „Warszawski Dziennik Narodowy”. 15B, s. 9, 9 czerwca 1935.
↑ Marszałek Piłsudski nie żyje. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 109 z 14 maja 1935.
↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 32.
↑ Cmentarz Stare Powązki: TEODORA ROUPPERTOWA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-19] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 632.
↑ M.P. z 1927 r. nr 100, poz. 245 „za wybitne zasługi na polu medycyny wojskowej”.
↑ Odznaczenia. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 103 z 6 maja 1927.
↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1924 r. nr 192, poz. 594 „za pełną poświęcenia i z narażeniem życia niesioną pomoc ofiarom wybuchu w Cytadeli warszawskiej w dniu 13 października 1923 r. oraz za ratowanie zagrożonego mienia państwowego”.
↑ M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 - po raz drugi.
↑ M.P. z 1938 r. nr 269, poz. 629 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 288.
↑ 6 sierpień: 1914–1934, Warszawa: Zarząd Główny Związku Legjonistów Polskich, 1934, s. 18 .
↑ Rouppert, Stanislaw - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2021-11-23] .
↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-12]. (est.).
↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-12]. (est.).
↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-12]. (est.).
↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 20, 11 listopada 1936.
↑ Dziennik Personalny MSWojsk Nr 8/1932, s. 336
↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 380, Nr 8 z 11 listopada 1931. Ministerstwo Spraw Wojskowych.
↑ Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 9, s. 130, 19 marca 1934.

Bibliografia

Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Gliński J.B. Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej, Wyd. NIL, Warszawa, 2003, t. 3, s. 307–308.
Kuński H., Słownik biograficzny medycyny sportowej. Stanisław Rouppert (1887–1945).

Linki zewnętrzne

Stanisław Rouppert – publikacje w bibliotece Polona

[1] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 35 z 01.09.1926 r.

[CITEREFStawecki1994282_wg_autora_na_stanowisko_szefa_Departamentu_VIII_MSWojsk._został_wyznaczony_23_lutego_1926_roku-2] Stawecki 1994 ↓, s. 282 wg autora na stanowisko szefa Departamentu VIII MSWojsk. został wyznaczony 23 lutego 1926 roku.

[3] Koło lekarzy-legjonistów. „Kurier Warszawski”. 190, s. 10, 14 lipca 1935.

[4] Oficerskie kursy języków obcych. Obrady delegatów T-wa wiedzy wojskowej. „Warszawski Dziennik Narodowy”. 15B, s. 9, 9 czerwca 1935.

[5] Marszałek Piłsudski nie żyje. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 109 z 14 maja 1935.

[CITEREFWykaz_poległych195232-6] Wykaz poległych 1952 ↓, s. 32.

[7] Cmentarz Stare Powązki: TEODORA ROUPPERTOWA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-19] .

[sl-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 632.

[9] M.P. z 1927 r. nr 100, poz. 245 „za wybitne zasługi na polu medycyny wojskowej”.

[10] Odznaczenia. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 103 z 6 maja 1927.

[11] M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[12] M.P. z 1924 r. nr 192, poz. 594 „za pełną poświęcenia i z narażeniem życia niesioną pomoc ofiarom wybuchu w Cytadeli warszawskiej w dniu 13 października 1923 r. oraz za ratowanie zagrożonego mienia państwowego”.

[13] M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 - po raz drugi.

[14] M.P. z 1938 r. nr 269, poz. 629 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

[15] Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 288.

[16] 6 sierpień: 1914–1934, Warszawa: Zarząd Główny Związku Legjonistów Polskich, 1934, s. 18 .

[17] Rouppert, Stanislaw - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2021-11-23] .

[18] Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-12]. (est.).

[19] Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-12]. (est.).

[20] Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-12]. (est.).

[21] Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 20, 11 listopada 1936.

[22] Dziennik Personalny MSWojsk Nr 8/1932, s. 336

[23] Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 380, Nr 8 z 11 listopada 1931. Ministerstwo Spraw Wojskowych.

[24] Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 9, s. 130, 19 marca 1934.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]