Stefan Kasimir
rotmistrz | |
Data i miejsce urodzenia |
11 sierpnia 1893 |
---|---|
Data śmierci |
27 stycznia 1935 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1933 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Stefan Kasimir, ps. „Kukułka”[1] (ur. 11 sierpnia 1893 w Łuce, zm. 27 stycznia 1935) – rotmistrz Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 11 sierpnia 1893 we wsi Łuka, w ówczesnym powiecie złoczowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Mieczysława i Marii[1][2].
Ukończył sześć klas gimnazjum i średnią szkołę rolniczą. Z wykształcenia był agronomem. 15 maja 1913 wstąpił do XX Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Złoczowie. 3 sierpnia 1914 razem z innymi członkami drużyny wstąpił do oddziałów strzeleckich. Był wykazany w IV plutonie 1. szwadronu 1 pułku ułanów. 4 kwietnia 1917 ukończył kawaleryjski kurs podoficerski w Ostrołęce z wynikiem dobrym. Był wówczas kapralem. Pozostawał w pułku do kryzysu przysięgowego (lipiec 1917). Potem wcielony do armii austro-węgierskiej, w której służył do rozbrojenia austriackiej załogi wojskowej w Krakowie[1].
Jako dowódca plutonu wyruszył w listopadzie 1918 w składzie Szwadronu Kadrowego 1-go pułku ułanów na odsiecz Przemyśla, po odsieczy wcielony ze swym plutonem do Grupy podpułkownika Tokarzewskiego i w jej składzie wysłany na odsiecz Lwowa[1]. 18 marca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 marca 1919 podporucznikiem kawalerii z równoczesnym przeniesieniem z I Brygady Kawalerii do 11 pułku ułanów[3]. Wziął udział w Ukraińcami, a następnie bolszewikami[1].
1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień rotmistrza z dniem 15 sierpnia 1924 i 63. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[4]. Jego losy związane były z osobą generała dywizji Aleksandra Osińskiego jako szefa Administracji Armii, którego był adiutantem przybocznym[5], następnie inspektora szkół wojskowych[6], a od sierpnia 1926 inspektora armii, którego był oficerem ordynansowym[7][8][9]. W międzyczasie był przeniesiony służbowo do Oddziału Sztabowego Ministerstwa Spraw Wojskowych[7]. W grudniu 1931 został zwolniony z zajmowanego stanowiska w GISZ i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[10]. W marcu 1932 został przeniesiony do 24 pułku ułanów w Kraśniku[11][12]. W listopadzie tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II[13], a z dniem 31 marca 1933 przeniesiony w stan spoczynku[14]. 27 stycznia 1935 dokonał zamachu samobójczego.
W styczniu 1937 marszałek Edward Śmigły-Rydz zgodził się z wnioskiem Komisji Odznaki Pamiątkowej Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych i w myśl § 4 Regulaminu odmówił prawa śp. rotmistrzowi Stefanowi Kasimirowi (względnie jego rodzinie) do odznaki[a]. Przewodniczący wspomnianej komisji generał broni Kazimierz Sosnkowski opierał się na opiniach byłych szefów Biura Inspekcji GISZ, generała brygady Janusza Gąsiorowskiego i pułkownika Witolda Warthy. Pierwszy z wymienionych oficerów napisał 6 czerwca 1936 na temat śp. rotmistrza Kasimira „w czasie służby w GISZ prowadził przedsiębiorstwo dochodowe «Stróżów nocnych». Kiedy sprawa wyszła na jaw został z GISZ usunięty”. Pułkownik Wartha 15 czerwca 1935 napisał: „został – nie będąc już w GISZ – oddany do dyspozycji, ponieważ wyszła na jaw sprawa nadużycia okrągłej służbowej pieczęci GISZ do celów werbowania klienteli (przeważnie żydowskich kupców) do korzystania z usług instytucji nocnych stróży. Papierem, zaopatrzonym w taką pieczątkę, posługiwali się akwizytorzy tego przedsiębiorstwa. Rtm. Kasimir popełnił później samobójstwo”[15].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[16][17][18][19]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[20]
- Srebrny Krzyż Zasługi[21]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Odznaka „Za wierną służbę”[1]
- łotewski Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej – 1929[22]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ § 4 Regulaminu stanowił, że „tracą prawo do posiadania Odznaki Pamiątkowej GISZ ukarani na czci i honorze wyrokami sądów honorowych lub sądów karnych wojskowych i cywilnych. W wypadkach wątpliwych rozstrzyga decyzja Pana Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych”.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Żołnierze Niepodległości : Kasimir (Kazimier, Kazimir) Stefan, ps. „Kukułka”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-07-17].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-07-17].
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919, poz. 1148.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 742.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 15, 655, 683.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 38, 561, 605.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926, s. 271.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 332, 349.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 62, 81.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931, s. 415.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 235.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 149, 651.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 listopada 1932, s. 398.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933, s. 121.
- ↑ Lista oficerów zdyskwalifikowanych w myśl punktu 4 Regulaminu Odznaki Pamiątkowej GISZ, dokumenty wyjaśniające. [w:] sygn. 701/1/106 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1937. [dostęp 2022-07-18].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-07-17].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-07-17].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 366.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 149.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 62.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 12 grudnia 1929, s. 365.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
- Członkowie Polskich Drużyn Strzeleckich
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Odznaką „Za wierną służbę”
- Oficerowie 11 Pułku Ułanów Legionowych
- Oficerowie 24 Pułku Ułanów
- Podoficerowie kawalerii Legionów Polskich
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polacy odznaczeni Medalem 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
- Polscy samobójcy
- Rotmistrzowie II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1893
- Zmarli w 1935
- Żołnierze I Brygady Legionów Polskich