Przejdź do zawartości

Tôn Đức Thắng

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tôn Đức Thắng
Ilustracja
Tôn Đức Thắng (1955)
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1888
Long Xuyên

Data i miejsce śmierci

30 marca 1980
Hanoi

Prezydent Wietnamu
Okres

od 2 września 1969
do 30 marca 1980

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Wietnamu

Poprzednik

Hồ Chí Minh

Następca

Nguyễn Hữu Thọ

Odznaczenia
Międzynarodowa Stalinowska Nagroda Pokoju

Tôn Đức Thắng (ur. 19 sierpnia 1888 w Long Xuyên, zm. 30 marca 1980 w Hanoi) – polityk wietnamski, członek Komunistycznej Partii Wietnamu, prezydent Demokratycznej Republiki Wietnamu w latach 19691976. Od 1976 do 1980 prezydent zjednoczonego Wietnamu.

Już w młodości był entuzjastycznym zwolennikiem komunizmu. W 1912 roku wstąpił do francuskiej marynarki wojennej. W latach 1918–1919 służył na krążowniku krążowniku pancernym „Waldeck Rousseau”, który został wysłany do Rosji, aby przeciwdziałać działaniom rewolucyjnym. Tôn Đức Thắng brał wówczas udział w nieudanym spisku, którego celem było przekazanie okrętu bolszewikom[1].

W 1925 roku brał udział w protestach przeciwko francuskiej interwencji w Chinach. W 1929 roku został aresztowany perz władze francuskie i wysłany do więzienia na wyspie Côn Sơn, gdzie przebywał do 1945 roku[1].

W 1946 roku Tôn Đức Thắng powrócił do aktywności politycznej, po objęciu władzy przez Hồ Chí Minh, został przewodniczącym stałego komitetu rządu rewolucyjnego przy Zgromadzeniu Narodowym. W czasie I wojny indochińskiej kierował Narodowym Frontem Ludowym (Viet Lien), a po konferencji genewskiej, w wyniku której Wietnam został podzielony, Wietnamskim Frontem Ojczyźnianym[1].

W 1960 roku został wiceprezydentem Demokratycznej Republiki Wietnamu, a w 1969 roku, po śmierci Hồ Chí Minha - prezydentem. Po zakończeniu wojny wietnamskiej i powstaniu Socjalistycznej Republiki Wietnamu nadal pełnił urząd prezydenta[1]. Zmarł 30 marca 1980, mając 91 lat, był wówczas najstarszym żyjącym przywódcą komunistycznym[2]. Po jego śmierci tymczasową funkcję prezydenta objął Nguyễn Hữu Thọ[3].

W roku 1967 został laureatem Międzynarodowej Leninowskiej Nagrody Pokoju[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Ton Duc Thang, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2020-09-23] (ang.).
  2. Ton Duc Thang, Leader In Vietnam Since 1969. [w:] The New York Times [on-line]. 1980-03-30. [dostęp 2020-09-24]. (ang.).
  3. Nguyen Huu Tho, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2020-09-21] (ang.).