Przejdź do zawartości

Teletubisie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teletubisie
Teletubbies
ilustracja
Gatunek

serial animowany dla dzieci

Kraj produkcji

Wielka Brytania

Oryginalny język

angielski

Twórcy

Anne Wood
Andrew Davenport

Główne role

Pierwsza odsłona:
Dave Thompson
Simon Shelton
John Simmit
Nikky Smedley
Pui Fan Lee
Druga odsłona:
Nick Kellington
Rebecca Hyland
Jeremiah Krage
Rachelle Beinart

Muzyka tytułowa

Teletubbies say „Eh-oh!”

Liczba odcinków

485

Liczba serii

9

Produkcja
Scenariusz

Andrew Davenport

Narracja

Tim Whitnall, Daniel Rigby, Tituss Burgess

Wytwórnia

Ragdoll Productions, DHX Media, Wildbrain

Czas trwania odcinka

ok. 25 minut (pierwsza odsłona)
ok. 15 minut (druga odsłona)

Pierwsza emisja
Kraj oryginalnej emisji

Wielka Brytania

Data premiery

31 marca 1997

Stacja telewizyjna

BBC Two (pierwsza odsłona),
CBeebies (druga odsłona)

Lata emisji

1997–2001, 2015–2018

Format obrazu

4:3 (pierwsza odsłona)
16:9 (druga odsłona)

Strona internetowa

Teletubisie (ang. Teletubbies) – serial animowany przeznaczony dla najmłodszych dzieci, produkowany w latach 1997–2001 i 2015–2018[1] przez Ragdoll Productions, DHX Media (Wildbrain)[2] na zamówienie stacji BBC.

Postacie teletubisiów zostały stworzone przez Anne Wood, dyrektora produkcji Ragdoll Productions, oraz psychologa Andrew Davenporta, który napisał scenariusz każdego z 365 odcinków.

Serial osiągnął sukces komercyjny, zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w innych krajach. Oceniany dobrze przez krytyków jako edukacyjny, dopasowany do specyfiki rozwojowej dzieci oraz wielokulturowy. Wygrał nagrodę BAFTA w 1998 oraz Nickelodeon UK Children’s Award. Serial jest nadawany w 120 krajach i został przetłumaczony na 21 języków.

Choć serial Teletubisie jest adresowany do dzieci w wieku 1–4 lat, stał się popularny wśród starszych pokoleń, szczególnie studentów, którzy nosili koszulki z podobiznami postaci serialu, z powodu dziecinnego słownictwa i zachowania teletubisiów[potrzebny przypis].

Teletubisie nagrywane były na farmie Sweet Knowle Farm w hrabstwie Warwickshire w Anglii.

W 2015 roku wznowiono produkcję serialu. Zmieniono obsadę, zmodyfikowano scenografię i oprawę muzyczną, dodano do serialu nowe elementy[3]. Produkcja zakończyła się w 2018 roku.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza odsłona

[edytuj | edytuj kod]
  • Dave Thompson, Simon SheltonTinky-Winky
  • Mark Heenehan – Tinky-Winky (głos)
  • John Simmit – Dipsy
  • Nikky Smedley – Laa-Laa
  • Pui Fan Lee – Po
  • Jessica Smith – Słoneczko

Druga odsłona

[edytuj | edytuj kod]
  • Jeremiah Karge – Tinky-Winky
  • Nick Kellington – Dipsy
  • Rebecca Hyland – Laa-Laa
  • Rachelle Beinart – Po
  • Daniel Rigby – Narrator (2015–2018)
  • Tituss Burgess – Narrator (2022)

Postacie

[edytuj | edytuj kod]

Teletubisie – Tinky-Winky, Dipsy, Laa-Laa i Po – proporcjami ciała i sposobem poruszania się przypominają kilkulatki. Mają wyraziste oczy i uśmiechnięte twarze. Większość ich ciała jest pokryta kolorowym „futrem”, głowy ozdobione są antenkami. Na brzuszkach mają ekrany telewizyjne, służące do pokazywania krótkich filmików z udziałem dzieci w wieku przedszkolnym.

Mowa Teletubisiów przypomina dziecięcą; postacie mają ograniczone słownictwo, stosują uproszczoną gramatykę oraz często powtarzają słowa i wyrażenia.

Spis serii

[edytuj | edytuj kod]
Seria Liczba
odcinków
Emisja premierowa Wielka Brytania
Pierwszy odcinek Ostatni odcinek Kanał
Pierwsza odsłona
1 118 31 marca 1997 31 grudnia 1997 BBC Two
2 126 1 stycznia 1998 31 grudnia 1998
3 56 1 stycznia 1999 17 grudnia 1999
4 30 31 lipca 2000 22 grudnia 2000
5 35 1 stycznia 2001 16 lutego 2001
Druga odsłona
1 15 9 listopada 2015 27 listopada 2015 CBeebies
2 45 18 stycznia 2016 4 listopada 2016
3 40 14 marca 2017 20 października 2017
4 20 4 czerwca 2018 12 października 2018

Nawiązania

[edytuj | edytuj kod]
  • Teletubisie zostały sparodiowane w serialu Pingwiny z Madagaskaru. W odcinku pt. Operacja żądło (ang. Sting Operation) cztery tytułowe postaci zostały odmóżdżone w wypadku z wynalazkiem o nazwie debilitator. Po czym zaczęły wiernie naśladować Teletubisie[potrzebny przypis].
  • Singel Teletubbies say Eh-Oh zajmował pierwsze miejsce na listach sprzedaży w Wielkiej Brytanii w grudniu 1997 i pozostawał w pierwszej setce przez osiem miesięcy. Sprzedano ponad milion egzemplarzy. W kwietniu 1998 wydano album, który doszedł do 31 miejsca na liście bestsellerów[potrzebny przypis].
  • Od 30 września 2005 w Polsce wydawany jest miesięcznik Teletubbies, na rynku dostępne są także książki z nalepkami[potrzebny przypis].
  • W 2006 przedsiębiorstwo Licomp Empik Multimedia wprowadziło na rynek polskie wersje gier komputerowych Teletubbies – Zabawa z Teletubisiami oraz Teletubbies – Ulubione zabawy[potrzebny przypis].
  • W 2006 przedsiębiorstwo Campina wprowadziło na rynek serię jogurtów ozdobionych wizerunkami Teletubisiów.
  • W 1999 roku Bret Easton Ellis napisał dla magazynu Grear esej pt. Why the Teletubbies are evil („Dlaczego Teletubisie są złem?”)[4].
  • W 2012 roku firma Zeo works stworzyła grę horror „Slendytubbies”. Akcja toczy się w teletubisiowym świecie Gdzie Tinky- Winky zabija wszystkie teletubisie. Zadaniem gracza jest zebranie 10 teletubisiowych kremików i uważanie na Tinkiego-Winkiego. Do tej pory wyszły trzy główne części.

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

W Stanach Zjednoczonych konserwatywny pastor i teleewangelista Jerry Falwell zasugerował w 1999 roku, że Teletubisie nie proponują „dobrego wzorca dla dzieci”, gdyż, jak uważał, Tinky Winky jest gejem (Falwell wnioskował to z faktu, że Tinky Winky nosi czerwoną torebkę, jest koloru fioletowego i ma antenkę w kształcie trójkąta). Według psycholog dziecięcej Małgorzaty Borzymińskiej teletubisie nie mają płci i adresowane są do dzieci, które jeszcze z różnicy płci nie zdają sobie sprawy[5]. Angielski producent programu, BBC, twierdzi jednak, że interpretacja Falwella, i wszystkie analogiczne, nie jest zgodna z intencjami twórców programu[6].

W wywiadzie dla tygodnika „Wprost” opublikowanym w numerze z 28 maja 2007 (krótko po śmierci Jerry’ego Falwella), zadano polskiej Rzecznik Praw Dziecka, Ewie Sowińskiej pytanie o jej stosunek do ewentualnego „propagowania homoseksualizmu” przez Tinky Winky. Rzecznik zadeklarowała, że rozważy zlecenie zbadania tej kwestii grupie psychologów, przyznając, że jest „prawdopodobnie problem jednej z postaci”; sama jednak stwierdziła, że jej zdaniem torebka przede wszystkim przeszkadza Teletubisiowi[7]. Zdaniem Ludwika Dorna wypowiedź Ewy Sowińskiej „naraża jej urząd na śmieszność”[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. „The Teletubbies are back: ‘It’s still about love, and wibbly-wobbly bottoms’”, www.theguardian.com, 20 października 2015.
  2. DHX MEDIA AND CBEEBIES ANNOUNCE NEW TELETUBBIES [online], WildBrain [dostęp 2024-01-06] (ang.).
  3. The Teletubbies are back with a new 2015 revamp – but fans of the original can breathe easy [online], Digital Spy, 7 listopada 2015 [dostęp 2022-09-09] (ang.).
  4. „Why the Teletubbies are evil”, Bret Easton Ellis (wersja francuska i angielska).
  5. „Psycholog: Teletubisie nie mają płci”.
  6. BBC, „Gay Tinky Winky bad for children”, 15 lutego 1999 (ang.).
  7. Onet.pl, „Czy teletubisie promują homoseksualizm?”. wiadomosci.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-19)]., 27 maja 2007.
  8. Onet.pl, „Sowińska uchwyciła się torby”, 28 maja 2007.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]