Turzyca zwisła

Turzyca zwisła
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	turzyca
Gatunek	turzyca zwisła
	Nazwa systematyczna
	Carex pendula Huds.; Fl. Angl.: 352 (1762)
Synonimy
	Carex maxima Scop.; Carex myosuroides Lowe; Carex tenuirostrata X.F.Jin, S.H.Jin & D.F.Wu; Manochlaenia pendula (Huds.) Fedde & J.Schust.; Trasus pendulus (Huds.) Gray;
	Carex maxima Scop.; Carex myosuroides Lowe; Carex tenuirostrata X.F.Jin, S.H.Jin & D.F.Wu; Manochlaenia pendula (Huds.) Fedde & J.Schust.; Trasus pendulus (Huds.) Gray;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Turzyca zwisła (Carex pendula Huds.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych). Występuje w południowej i zachodniej Europie, w południowo-zachodniej Azji oraz w północno-zachodniej Afryce^[3]. W Polsce występuje na południu kraju^[4].

Morfologia

Pokrój: Roślina zielna, wieloletnia, zimozielona, tworząca zwarte kępy.
Łodyga: Trójkanciasta, łukowata lub sztywno wzniesiona,ulistniona, o wysokości od 20 do 100 cm.
Liście: Łukowate, na brzegach szorstkie, płaskie, z wystającym grzbietem, ciemnozielone-błyszczące, lancetowate, szerokie od 1 do 2 cm. i długie od 20 do 100 cm.
Kwiat: Rozdzielnopłciowe, ciemnobrązowe, zebrane w kłosy oddalone od siebie i zwisające. Kłosy męskie u szczytu w liczbie 1–3 o długości około 10 cm oraz niżej położone kłosy żeńskie o długości około 16 cm w liczbie od 3 do 6.
Owoce: Orzeszek ukryty w jajowatym pęcherzyku.

Biologia i ekologia

Kwitnie pomiędzy majem a lipcem.

Rośnie na stanowiskach lekko zacienionych do półcienistych, na glebach żyznych, o dużej wilgotności. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku Alno-Ulmion (las łęgowy) oraz gatunek wyróżniający dla zespołu podgórskiego łęgu jesionowego Carici remotae-Fraxinetum.

Zastosowanie

Roślina okrywowa, o walorach ozdobnych, stosowana do obsadzania skrajów zbiorników wodnych, pojemników. Roślina mrozoodporna, bez okrywy śnieżnej znosi dobrze mrozy.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Carex pendula Huds., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-29] .
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 134, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).

[powo-3] Carex pendula Huds., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-29] .

[4] Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 134, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .

[1]

[2]

[3]

[4]