Tyssageci

Tyssageci (gr. Θυσσαγέται) – starożytny lud żyjący na pograniczu Europy i Azji, wzmiankowany przez Herodota. Mieli mieszkać na północny wschód od Budynów, siedem dni marszu przez dzielącą ich pustkowie:

(...) a za pustynią, więcej ku wschodowi, mieszkają Tyssageci, liczny i odrębny lud, żyjący z łowów.^[1]

Ich siedziby lokalizowane są przy południowo-zachodnich stokach Uralu, w rejonie Ufy i Orenburga. Nie jest znana etniczna atrybucja Tyssagetów. Wiązano ich z Finami^[2], co inni odrzucają^[3]. Utożsamiani są także z Mansami.

Przypisy

↑ Herodot: Dzieje. z języka greckiego przełożył i opracował Seweryn Hammer. Warszawa: Czytelnik, 2007, s. 236.
↑ Kazimierz Tymaniecki: Ziemie polskie w starożytności. Poznań: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 1951, s. 444.
↑ The Cambridge History of Iran. T. 2. Cambridge: Cambridge University Press, 1985, s. 188.

Bibliografia

Ellis Hovell Minns: Scythians and Greeks. Cambridge: Cambridge University Press, 2000.

[1] Herodot: Dzieje. z języka greckiego przełożył i opracował Seweryn Hammer. Warszawa: Czytelnik, 2007, s. 236.

[2] Kazimierz Tymaniecki: Ziemie polskie w starożytności. Poznań: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 1951, s. 444.

[3] The Cambridge History of Iran. T. 2. Cambridge: Cambridge University Press, 1985, s. 188.

[1]

[2]

[3]