Vladas Niunka

Vladas Niunka (ur. 17 sierpnia 1907 w Bejsagole, zm. 26 grudnia 1983 w Wilnie) – litewski działacz partyjny i państwowy, agitator i propagandysta, religioznawca, minister oświaty.

Po ukończeniu gimnazjum męskiego w Szawlach (1925) zaangażował się w działalność w ruchu komunistycznym, za którą był więziony w latach 1928 – 1931 w obozie odosobnienia w Worniach. W 1936 ukończył studia na Uniwersytecie Witolda Wielkiego. W latach 1938–1940 ponownie represjonowany i uwięziony w obozie pracy przymusowej w Dymitrowie (Dimitravas).

Po wejściu na Litwę wojsk sowieckich został w lipcu 1940 mianowany przewodniczącym Głównej Komisji Wyborczej do Sejmu Ludowego. Od czerwca do lipca 1940 pełnił obowiązki redaktora „Tiesy” (odpowiednika „Prawdy”). W latach 1940–1942 był prokuratorem Litewskiej SRR.

Szybko awansował w hierarchii partyjnej – w 1943 był wiceprzewodniczącym wydziału ds. agitacji i propagandy przy KC KP(b)L, rok później mianowano go II sekretarzem KC KP(b)L. W latach 1949–1961 pozostawał sekretarzem KC KPL.

Po zakończeniu II wojny światowej objął tekę wicepremiera (do 1948). W 1948 przez kilka miesięcy sprawował urząd ministra oświaty Litewskiej SRR.

W 1961 zwolniony z funkcji partyjnych, został redaktorem naczelnym pisma „Komunistas” (do 1970). Wykładał na Wileńskim Uniwersytecie Państwowym. W 1970 stanął na czele prezydium towarzystwa „Žinija”. Cztery lata później uzyskał stopień kandydata nauk filozoficznych.

Ważniejsze publikacje

Nuo Vatikano Pirmojo iki Vatikano Antrojo (1963)
Socialiniai katalikybės mitai (1965)
Vatikanas ir antikomunizmas
Nacionalinis išsivadavimo judėjimas ir religija (1972)
Klerikalinės partijos ir Vatikanas (1974)
Šių laikų Vatikanas (1980, w języku rosyjskim)

Odznaczenia

Bibliografia

Przewodnik po historii Partii Komunistycznej i ZSRR (ros.)