Przejdź do zawartości

Włodzimierz Nahorny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Nahorny
Ilustracja
Włodzimierz Nahorny z honorowymi statuetkami (2017)
Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1941
Radzyń Podlaski

Pochodzenie

Gdańsk

Instrumenty

fortepian, saksofon, flet, klarnet

Gatunki

jazz, muzyka poważna

Zawód

kompozytor, aranżer

Aktywność

od 1959

Powiązania

Janusz Muniak, Zbigniew Seifert, Tomasz Stańko, Andrzej Trzaskowski, Andrzej Kurylewicz, Jan Ptaszyn Wróblewski, Krzysztof Sadowski, Novi Singers, Breakout, Marianna Wróblewska, Łucja Prus, Lora Szafran, Dorota Miśkiewicz, Michał Urbaniak.

Współpracownicy
Janusz Muniak, Zbigniew Seifert, Tomasz Stańko, Andrzej Trzaskowski, Andrzej Kurylewicz, Jan Ptaszyn Wróblewski, Krzysztof Sadowski, Novi Singers, Breakout, Marianna Wróblewska, Łucja Prus, Lora Szafran, Dorota Miśkiewicz, Michał Urbaniak.
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Strona internetowa
Włodzimierz Nahorny Sextet (2017) (Mariusz Bogdanowicz, Wojciech Staroniewicz, Włodzimierz Nahorny, Dorota Miśkiewicz, Henryk Gembalski, Piotr Biskupski)

Włodzimierz Andrzej Nahorny (ur. 5 listopada 1941 w Radzyniu Podlaskim) – polski muzyk jazzowy, pianista, saksofonista, flecista, kompozytor, aranżer i profesor.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Nahorny przeszedł wszystkie stopnie muzycznej edukacji, uzyskując absolutorium w klasie klarnetu sopockiej PWSM. W 2009 doktoryzował się na Akademii Muzycznej w Gdańsku w dyscyplinie instrumentalistyka na podstawie dysertacji Twórczość Chopina jako źródło inspiracji w muzyce jazzowej (promotorka – Regina Strokosz-Michalak)[1]. W 2012 otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych[2]. W 2016 doktorat napisany pod kierunkiem Nahornego obronił Sławek Jaskułke[1].

Już w okresie studiów w 1959 stworzył swój pierwszy kwartet Little Four. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął współpracę z zespołem North Coast Combo oraz – jako klarnecista – z zespołem jazzu tradycyjnego Tralabomba Jazz Band. Występował też w orkiestrze gdańskiej Filharmonii Bałtyckiej.

W 1962 wystąpił po raz pierwszy na Jazz Jamboree i to w roli solisty – saksofonisty altowego w big bandzie Jana Tomaszewskiego. Na tej imprezie pojawiał się prawie przez 15 lat (prezentując się w różnych – głównie Andrzeja Trzaskowskiego – zespołach w latach 1962–1977). Autorskie trio zaprezentował w 1965 na festiwalu Jazz nad Odrą. W 1967 na Festiwalu Jazzowym w Wiedniu otrzymał I nagrodę indywidualną oraz medal, który wręczył mu Duke Ellington[3]. Współpracował z Bim Bomem.

Nahorny sięgał po rozmaite muzyczne tworzywo: raz komponując balladę „Jej portret”, z drugiej strony realizował się w jazzowych zespołach Andrzeja Kurylewicza, Krzysztofa Sadowskiego, Andrzeja Trzaskowskiego, Jana Ptaszyna Wróblewskiego i Janusza Muniaka. Bywał też muzykiem rockowej grupy Breakout (nagrał z nimi trzy płyty), towarzyszył wokalistom – Mariannie Wróblewskiej, Łucji Prus, grupie Novi Singers oraz łączył jazz z muzyką poważną. Sporym sukcesem stały się jego jazzowe interpretacje cyklu „Mity” Karola Szymanowskiego.

Nahorny jest muzykiem wszechstronnym, zapraszanym do nagrań i koncertów innych twórców (np. orkiestr radiowych, zespołów Kazimierza Jonkisza, Jana Jarczyka, Tomasza Szukalskiego). Swoich sił próbował także jako kompozytor muzyki filmowej i teatralnej. Spod jego pióra wyszły znane tematy jazzowe i popularne piosenki.

Współcześnie nagrał serię płyt „Fantazja Polska” z jazzową interpretacją twórczości Karola Szymanowskiego („Mity”, 1997), Fryderyka Chopina („Nahorny-Chopin. Fantazja polska”, 2000) i Mieczysława Karłowicza („Nahorny gra Karłowicza”, 2000). Obecnie jest wykładowcą Akademii Muzycznej w Gdańsku na kierunku Jazz i Muzyka Estradowa.

23 marca 2003 Opera Bałtycka wystawiła premierę baletu „Fantazja Polska”.

Został członkiem Warszawskiego Społecznego Komitetu Poparcia Jarosława Kaczyńskiego w przedterminowych wyborach prezydenckich w 2010[4].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1962: Big Band Jana Tomaszewskiego – Jazz Jamboree '62 – saksofon altowy
  • 1967: Andrzej Trzaskowski Sekstet – Seant – saksofon altowy
  • 1967: Andrzej Kurylewicz Quintet – Ten + Eight – saksofon altowy
  • 1967: Włodzimierz Nahorny Trio – Heart – saksofon altowy, piano
  • 1969: Jazz Studio Orchestra of Polish Radio – saksofon altowy, flet
  • 1969: BreakoutNa drugim brzegu tęczy – saksofon altowy, flet
  • 1970: Breakout – 70a – saksofon altowy, flet
  • 1971: BreakoutMira – saksofon altowy, flet
  • 1972: Marianna WróblewskaSound of Marianna Wróblewska – fortepian
  • 1972: Koncert Podwójny na 5 Solistów i Orkiestrę
  • 1973: Włodzimierz Nahorny – Jej portret
  • 1973: Novi SingersRien ne va plus – fortepian
  • 1976:: różni artyści Nowe Twarze – Nowe Głosy. VI Lubelskie Spotkania Wokalistów Jazzowych
  • 1978: Marianna Wróblewska – Feelings
  • 1988: Marianna Wróblewska – Privilege
  • 1991: Włodzimierz Nahorny i Jego Orkiestra – Obejmij Mnie
  • 1995: Nahorny, WolińskiIch portret
  • 1997: Włodzimierz Nahorny – Mity
  • 2000: Włodzimierz Nahorny – Fantazja Polska
  • 2003: Lora Szafran, Włodzimierz Nahorny – Śpiewnik Nahornego
  • 2007: Cicho, cicho pastuszkowie – Kolędy Włodzimierza Nahornego i Bogdana Loebla / BLUE NOTE
  • 2008: Pogadaj ze mną – (Piosenki Wojciecha Młynarskiego i Włodzimierza Nahornego), AGORA
  • 2010: Nahorny Sextet – Chopin Genius Loci wyd. Confiteor
  • 2014: Nahorny Trio – Hope wyd. Confiteor[13]
  • 2018: Nahorny Trio – Ballad Book wyd. Confiteor

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Prof. dr Włodzimierz Andrzej Nahorny, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-11-09].
  2. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lipca 2012 r. nr 115-9-12 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2012 r. poz. 510).
  3. Włodzimierz Nahorny. nahorny.p. [dostęp 2016-11-30].
  4. Warszawski Społeczny Komitet Poparcia Jarosława Kaczyńskiego. jaroslawkaczynski.info. [dostęp 2017-09-19].
  5. a b Włodzimierz Nahorny - Biogram [online], Fryderyk Chopin - Centrum Informacji [dostęp 2021-11-09].
  6. Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 2020-07-05].
  7. Prezydent odznaczył ludzi kultury. prezydent.pl, 17 stycznia 2011. [dostęp 2011-03-03].
  8. „Jego portret” – jubileuszowy koncert w 80. rocznicę urodzin Włodzimierza Nahornego [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 7 listopada 2021 [dostęp 2021-11-09] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-09].
  9. Złoty Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2021-11-09].
  10. M.P. z 2024 r. poz. 829
  11. Przyznano polskie nagrody muzyczne – Fryderyki 2011. UniaEuropejska.org, 2011-05-13. [dostęp 2011-05-15]. (pol.).
  12. Wręczono Koryfeusze Muzyki Polskiej 2020. koryfeusz.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-07)].
  13. Nahorny Trio HOPE – już jest nowa płyta!. confiteor.com.pl. [dostęp 2015-05-19].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]