Włodzimierz Rasate
| |
| Władca Bułgarii | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Ojciec | |
| Matka |
Maria |
Włodzimierz Rasate (bułg. Владимир Расате, Władimir Rasate) – chan bułgarski z dynastii Kruma, syn i następca Borysa I. Panował w latach 889–893.
Włodzimierz był najstarszym synem księcia bułgarskiego Borysa I i jego żony Marii. Miał trzech młodszych braci: Gabriela, Symeona i Jakuba i dwie młodsze siostry: Eupraksję i Annę[1]. Drugie z imion Włodzimierza – Rasate – jest prawdopodobnie przedchrześcijańskim imieniem bułgarskim[2]. Nie jest znana dokładna data urodzenia Włodzimierza, ponieważ jednak około 870 roku brał udział w wyprawie ojca przeciwko Serbii[3], mógł się urodzić najpóźniej na początku lat 50. IX wieku[4].
W trakcie wyprawy ojca przeciw Serbii Włodzimierz Rasate znalazł się wraz z 12 bojarami bułgarskimi w niewoli serbskiej. Ostatecznie książę serbski Muncimir uwolnił Włodzimierza i pozostałych jeńców, w zamian za zrzeczenie się przez władcę bułgarskiego pretensji do zwierzchnictwa nad Serbią[3].
Władzę w Bułgarii Włodzimierz Rasate przejął po dobrowolnej abdykacji ojca, który usunął się do klasztoru w 889 roku. Musiał mieć w tym czasie już około czterdziestu lat. Podobnie jak wielu synów, którzy nazbyt długo zmuszeni byli czekać na przejęcie władzy po ojcu, Włodzimierz obrał całkowicie przeciwny ojcu kierunek polityczny. Rządy oparł na starych rodach bojarskich, przywiązanych do pogańskich tradycji i tradycyjnej wiary, które za panowania Borysa przeszły do opozycji wobec dworu. Podjął też starania o przywrócenie pogańskich rytuałów i wierzeń, jednocześnie wszczynając prześladowania chrześcijan. Życie dworskie, w przeciwieństwie do stosunków panujących za jego poprzednika, stało się kosztowne i rozwiązłe. W polityce zagranicznej konsekwentnie dążył do osłabienia wpływów chrześcijańskiego cesarstwa bizantyjskiego w Bułgarii[4]. W 892 r. przyjął posłów króla wschodniofrankijskiego Arnulfa z Karyntii, zobowiązując się, w zamian za zawarcie sojuszu, udzielić zagrożonym przez Świętopełka Frankom, pomocy przeciwko państwu wielkomorawskiemu[5].
Polityka Włodzimierza doprowadziła do powstania silnej opozycji skupionej wokół obrońców nowej wiary chrześcijańskiej. Na jej czele stanął ostatecznie ojciec Włodzimierza, Borys Michał. Na czele wiernych sobie wojsk Borys strącił Włodzimierza z tronu w 893 r. Obalonego chana zastąpił jego młodszy brat Symeon, przeznaczony wcześniej przez ojca do stanu duchownego. Włodzimierza oślepiono i wtrącono do klasztoru. Data jego śmierci nie jest znana[6].
| Borys I (zm. 907, panował 852-889) |
Maria | ||||||||||
| Włodzimierz Rasate (panował 889–893) |
Gabriel (Gawrił) | Symeon I (ur. 866, zm. 927, panował 893-927) |
Jakub (Jakow) | Eupraksja (Ewpraksija) | Anna | ||||||
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Monumenta Historiam Slavorum Meridionalium, Vol. VII, 194, p. 382. Za Ch. Cawley, Medieval Lands
- ↑ Pod imieniem Rasate Włodzimierz został wymieniony na marginesie Ewangeliarza z Cividale wraz z pozostałymi dzieci Borysa I i Marii. Za S. Runciman, A history, s. 133
- ↑ a b W. Felczak, T. Wasilewski: Historia Jugosławii. s. 64.
- ↑ a b Steven Runciman: A history of the First Bulgarian Empire. s. 133.
- ↑ W Annales Fuldenses, gdzie fakt ten został odnotowany Włodzimierz jest nazwany Landimirem albo Laodimirem. Za S. Runciman, A history, s. 133
- ↑ T. Wasilewski: Historia Bułgarii. Wrocław: Ossolineum, 1983, s. 56. ISBN 83-0402466-7.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Charles Cawley: Medieval Lands. Foundation for Medieval Genealogy, 2006–2007.
- W. Felczak, T. Wasilewski: Historia Jugosławii. Wrocław: Ossolineum, 1985. ISBN 83-04-01638-9.
- D. M. Lang: Bułgarzy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1983. ISBN 83-06-00831-6.
- Steven Runciman: A history of the First Bulgarian Empire. Londyn: George Bell & Sons, 1930. OCLC 832687.
- T. Wasilewski: Historia Bułgarii. Wrocław: Ossolineum, 1983. ISBN 83-0402466-7.
- W. Złatarski: Istorija na byłgarskata dyrżawa prez srednite wekowe. Tom I. Istorija na Pyrwoto byłgarsko carstwo. Wyd. 2. Sofia: Nauka i izkustvo, 1971. OCLC 67080314. (bułg.).