Przejdź do zawartości

WBBR (rozgłośnia Towarzystwa Strażnica)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Radio WBBR – pierwsza rozgłośnia radiowa należąca do Towarzystwa Strażnica[1]. Znajdowała się w Rossville na Staten Island w stanie Nowy Jork w Stanach Zjednoczonych[2][3]. Od 1924 roku przez 33 lata stacja nadawała audycje o tematyce religijnej[4]. Emitowano wykłady biblijne, muzykę, słuchowiska biblijne oraz relacje z procesów sądowych, w których uczestniczyli Świadkowie Jehowy. Formalnie rozgłośnia należała do People’s Pulpit Association (Stowarzyszenie Kazalnica Ludowa)[3] – obecnie znane jako Watchtower Bible and Tract Society of New York, Inc. („Zarejestrowane Nowojorskie Towarzystwo Biblijne i Traktatowe – Strażnica”). Była to pierwsza niekomercyjna rozgłośnia w Nowym Jorku[5] [6].

Uruchomienie radiostacji

[edytuj | edytuj kod]

Towarzystwo Strażnica zaczęło wykorzystywać radio w działalności kaznodziejskiej od 16 kwietnia 1922 roku, gdy Joseph F. Rutherford wygłosił z Metropolitan Opera House w Filadelfii wykład zatytułowany „Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą”. Transmisji tej według szacunków wysłuchało około 50 tysięcy osób. Rok później przez radio po raz pierwszy transmitowano program kongresu. Uznano wówczas, że zamiast korzystać z usług stacji komercyjnych, korzystniej będzie założyć własną rozgłośnię radiową[7].

Budowa rozgłośni radiowej trwała ponad rok[8]. Rozpoczęto ją zimą 1922 roku, a zakończono latem 1923 roku. W budowie w weekendy pomagali wolontariusze z Biura Głównego Towarzystwa Strażnica. Radiostację zainstalował i uruchomił Ralph H. Leffler, który był nauczycielem radiotechniki w szkole średniej w Alliance w stanie Ohio. Operatorem rozgłośni został Robert Hatzfeld (1903–2001), który posiadał licencję radiooperatora. Ponadto zbudowano własną elektrownię, aby się zabezpieczyć przed koniecznością zawieszenia audycji, gdyby na skutek wyładowań atmosferycznych nastąpiła przerwa w dopływie prądu z sieci energetycznej[9].

Główna antena miała 91 metrów długości i była umieszczona między dwoma drewnianymi masztami wysokimi na 61 metrów[8].

Zakupiono również teren wokół radiostacji, aby w przyszłości żadne wysokie budynki nie zakłócały emisji programu. Teren ten przeznaczono później również pod uprawę warzyw, które wykorzystywano na użytek zespołu radiostacji WBBR oraz rodziny Betel. Nadwyżki, których nie spożyto w czasie sezonu, konserwowano na zimę[9].

Początkowo rozgłośnię stanowił zakupiony mały nadajnik radiowy o mocy 500 watów. Radio nadawało od 24 lutego 1924 roku[2][10][11][12] – pierwszy program wyemitowano o godz. 20:30, trwał on dwie godziny. Na pierwszą audycję złożył się wykład J.F. Rutherforda „Radio i proroctwa Boże” przerywany kilkoma fortepianowymi utworami muzyki klasycznej, muzycznymi interpretacjami przypowieści biblijnych i pieśniami. W pierwszym przemówieniu zaznaczono, że rozgłośnia będzie poświęcona „sprawom mesjańskiego Królestwa”[12]. Rozgłośnia nadawała program codziennie od 20:30 do 22:30, a w niedzielę od 15:00 do 17:00[13].

Cel i program

[edytuj | edytuj kod]

Celem emisji programów i wykładów biblijnych było dotarcie do domostw w okolicach Nowego Jorku. Stacja nadawała program zarówno 'na żywo' (m.in. wykłady kongresowe w Stanach Zjednoczonych, Anglii i Kanadzie), jak też nagrania wcześniej przygotowanych audycji[14]. Aby słuchacze mogli się dowiedzieć o nadawanych audycjach, rozpowszechniano wcześniej ich drukowane zapowiedzi. Radiostacja posiadała własną orkiestrę muzyczną[2], którą od 1925 roku kierował Charles Rohner[7]. W audycjach wykorzystywano też maszynę generującą efekty specjalne, np. imitującą szum wiatru lub odgłosy burzy.

Emitowano wykłady biblijne, muzykę, słuchowiska biblijne oraz relacje z procesów sądowych, w których grupa aktorów z Biura Głównego Świadków Jehowy utworzyła tzw. „Teatr Króla”. Teatr ten na podstawie stenogramów z realizmem odtwarzał sceny rozgrywające się w sali sądowej, żeby dokładnie poinformować opinię publiczną o poczynaniach władz. Po pewnym czasie ze względu na rozgłos nadany przebiegom procesów sądowych niektórzy urzędnicy zaczęli staranniej rozpatrywać sprawy dotyczące Świadków Jehowy i ich działalności religijnej[15][a]. Nadawano też audycje „Obserwujemy świat” z wiadomościami międzynarodowych agencji informacyjnych, „Młody kaznodzieja przemawia” oraz „Pora na domowe studium Biblii”[16]. Dramaty biblijne pisał i reżyserował Maxwell G. Friend (1891–1983), który przeszedł szkolenie aktorskie w szwajcarskim Teatrze Miejskim w Zurychu. On również był reżyserem scen odtwarzających przebieg rozpraw sądowych prowadzonych przeciw Świadkom Jehowy.

WBBR nadawała swoje programy w kilku językach, w tym w jidysz i arabskim[17]. Rozgłośnia zajmowała się „demaskowaniem fałszywych doktryn” innych wspólnot religijnych, głównie Kościoła katolickiego[18].

Nadawanie

[edytuj | edytuj kod]

Rozgłośnia posiadała własny generator prądu, napędzany silnikiem diesla[19]. Rozpoczęła ona pracę z nadajnikiem 500-watowym, który trzy lata później zastąpiono 1000-watowym. W 1947 roku uzyskano zgodę Federalnej Komisji do Spraw Telekomunikacji na zwiększenie mocy radiostacji do 5000 watów, co przeprowadzono w roku 1948. Warunkiem zwiększenia mocy nadawania było zapewnienie warunków technicznych, dzięki którym audycje WBBR nie zakłócały pracy innych rozgłośni wykorzystujących tę samą częstotliwość, nadających w innych częściach Stanów Zjednoczonych. By rozwiązać ten problem, zainstalowano układ anten kierunkowych zamontowanych na trzech masztach, dzięki czemu moc nadajnika można było później zwiększyć z 5000 do 25 000 watów w najgęściej zaludnionym kierunku północno-zachodnim.

WBBR rozpoczął nadawanie na częstotliwości 1230 AM w 1924 roku, następnie przeniósł się na 1100 AM. W 1925 roku przeniósł się na 720 AM. W 1927 roku WBBR przeniósł się na 1170 AM, a w roku 1928 na 1300 – w obu przypadkach dzielił swój czas antenowy z innymi stacjami. W 1931 roku główne studio zostało przeniesione z Rossville do siedziby Towarzystwa Strażnica przy 124 Columbia Heights w nowojorskim Brooklynie[20]. W marcu 1941 roku nadawano na falach 1330 AM[21].

Tworzenie sieci radiowych

[edytuj | edytuj kod]

Radio WBBR było jedną z wielu stacji radiowych wykorzystywanych przez Towarzystwo Strażnica do transmisji audycji o tematyce biblijnej. W latach 20. i 30. XX wieku wykorzystywano w tym celu kilka innych stacji. Często też za pomocą łączy telefonicznych tworzono rozległe sieci stacji, nadających jednocześnie ten sam program. W dniach 24 do 30 lipca 1931 roku za pośrednictwem 450 stacji radiowych w Ameryce Północnej, Australii i Europie, transmitowano część programu międzynarodowego zgromadzenia w Columbus, na którym 26 lipca przyjęto nazwę „Świadkowie Jehowy”[16][22]. W 1933 roku program Towarzystwa Strażnica nadawany z radia WBBR retransmitowała rekordowa liczba 408 stacji na 6 kontynentach, nadały one 23 783 odczyty biblijne[23][2][24][12].

W 1936 roku zaplanowano nadanie audycji radiowej dla rekordowej liczby słuchaczy. Wykład Josepha F. Rutherforda wygłoszony w Los Angeles pod tytułem „Rozdział narodów” był transmitowany za pomocą radiotelefonów w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii oraz innych państwach europejskich. Był on słyszany również w Albanii, która w tym czasie jako jedyny kraj europejski nie posiadała jeszcze łączności telefonicznej[25].

Sprzedaż

[edytuj | edytuj kod]

15 kwietnia 1957 roku rozgłośnia została sprzedana stacji H. Scott's Killgore (H. Scott's Killgore Tele-Broadcasters of New York, Inc.)[26] za 133 000 dolarów[17]. Nazwa stacji 1 maja 1957 roku została zmieniona na WPOW[26][27]. W 1979 roku radiostacja została sprzedana ponownie i otrzymała nazwę WNYM[17]. Sprzedaż rozgłośni nastąpiła, ponieważ Towarzystwo Strażnica uznało, że nadawanie audycji radiowych wypełniło już swój cel, toteż trzeba się skupić na osobistych rozmowach z ludźmi[28][29][12][8]. Przemówienie pożegnalne wygłosił N. H. Knorr. Powiedział on radiosłuchaczom, że dobra nowina w dalszym ciągu będzie głoszona, lecz w jeszcze bardziej skuteczny sposób. Nazajutrz po zakończeniu programu o godzinie 8 rano rozgłośnia WBBR zaprzestała nadawania audycji[9]. Fundusze uzyskane ze sprzedaży postanowiono przeznaczyć na rozwój działalności misjonarskiej w innych krajach – po powstaniu Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead. W 1924 roku gdy rozgłośnia zaczynała nadawanie na terenie Nowego Jorku działał jeden zbór liczący około 200 członków, natomiast w roku 1957 w tym mieście działo już 7256 głosicieli należących do 62 zborów.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  • WORD – stacja radiowa w okolicach Batavii na przedmieściach Chicago (Stany Zjednoczone)

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W 1928 roku w South Amboy w stanie New Jersey aresztowano kilku głosicieli za prowadzenie działalności kaznodziejskiej w niedzielę. Doprowadziło to do trwającej dziesięć lat batalii sądowej. Grupa aktorów chodziła na rozprawy sądowe, by studiować głos i intonację sędziego, oskarżyciela i innych osób uczestniczących w procesie. Kilka dni później na antenie radiowej, korzystając ze stenogramów procesów sądowych „Teatr Króla”, wiernie odtwarzał sceny, które rozgrywały się na sali rozpraw.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 720.
  2. ↑ a b c d George D. Chryssides, The A to Z of Jehovah's Witnesses, Scarecrow Press, Inc., 2008, ISBN 978-0-8108-6891-5 (ang.).
  3. ↑ a b Peter R. Eisenstadt, Laura-Eve Moss, The encyclopedia of New York State, Syracuse, New York St.: Syracuse University Press, 2005, s. 211, ISBN 0-8156-0808-X (ang.).
  4. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 341.
  5. ↑ Świadkowie Jehowy — historia żywej wiary, część 2: Niech zajaśnieje światło [online], jw.org, 2011 [dostęp 2015-01-12].
  6. ↑ Watchtower, 100 lat głoszenia o Królestwie [online], jw.org, 1 lutego 2023 [dostęp 2023-02-23].
  7. ↑ a b Metody głoszenia — docieranie do ludzi najróżniejszymi drogami, [w:] Królestwo Boże panuje!, Towarzystwo Strażnica, 2014, s. 68–77.
  8. ↑ a b c 1924 — sto lat temu, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, październik 2024, s. 2–5.
  9. ↑ a b c Mój udział w szerzeniu prawdziwego wielbienia, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 1969, s. 12.
  10. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 80.
  11. ↑ Watchtower, Sto lat pod rządami Królestwa!, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXXVI, Towarzystwo Strażnica, 15 listopada 2015, s. 26–30, ISSN 1234-1150.
  12. ↑ a b c d Transmitowanie dobrej nowiny [online], maj 2024 [dostęp 2024-05-20].
  13. ↑ Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki, Nadarzyn: Towarzystwo Strażnica.
  14. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 562.
  15. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 693.
  16. ↑ a b Królestwo Boże panuje!, Strażnica – Towarzystwo Biblijne i Traktatowe, 2014, s. 72–74.
  17. ↑ a b c NYC AM Radio History [online], Radio-History.com [dostęp 2015-06-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-30] (ang.).
  18. ↑ Jehovah's traveling salesmen, www.catholic-forum.com
  19. ↑ Watchtower, Służenie z najprężniejszą organizacją, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXV, Towarzystwo Strażnica, 1 sierpnia 1994, s. 21-26, ISSN 1234-1150.
  20. ↑ Świadkowie Jehowy sprzedają najdłużej posiadaną nieruchomość w Brooklynie [online], jw.org, 6 maja 2016.
  21. ↑ Bill Jaker, Frank Sulek, Peter Kanze, The Airwaves of New York: Illustrated Histories of 156 AM Stations in the Metropolitan Area, 1921-1996, Jefferson, North Carolina: McFarland & Company, Inc., 1998, s. 39, ISBN 978-0-7864-3872-3.
  22. ↑ Już od 90 lat z dumą nosimy nazwę „Świadkowie Jehowy” [online], jw.org, 23 lipca 2021.
  23. ↑ Paul A. Djupe, Laura R. Olson, Encyclopedia of American Religion and Politics, Nowy Jork: Infobase Publishing, 2003, s. 227, 228, ISBN 0-8160-4582-8 (ang.).
  24. ↑ Radio — wynalazek, który zmienił świat, „Przebudźcie się!”, 8 października 1996, s. 20, ISSN 1234-1169.
  25. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2010, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2010, s. 136, 137.
  26. ↑ a b Bill Jaker, Frank Sulek, Peter Kanze, The Airwaves of New York: Illustrated Histories of 156 AM Stations in the Metropolitan Area, 1921-1996, Jefferson, North Carolina: McFarland & Company, Inc., 1998, s. 40, ISBN 978-0-7864-3872-3.
  27. ↑ Watchtower, Przekonałem się, że warto chodzić z mądrymi, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXXVIII, Towarzystwo Strażnica, marzec 2017, s. 3–7.
  28. ↑ A.H. Macmillan, Faith on the March, Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall, Inc., 1957, s. 169 [dostęp 2013-01-26] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-17] (ang.).
  29. ↑ Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 ↓, s. 572.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Świadkowie Jehowy
Geneza
Historia
Doktryna
Praktyki religijne
Publikacje
Organizacja
Prezesi Towarzystwa Strażnica
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=WBBR_(rozgłośnia_Towarzystwa_Strażnica)&oldid=74293221”