Wieża Montparnasse
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Architekt |
Jean Saubot, Beaudouin, Cassan, de Marien |
Wysokość do dachu |
210 m[1] |
Kondygnacje |
59 |
Powierzchnia użytkowa |
88 400 m² |
Rozpoczęcie budowy |
1969 |
Ukończenie budowy |
1972 |
Położenie na mapie Paryża | |
Położenie na mapie Francji | |
Położenie na mapie Île-de-France | |
48°50′31″N 2°19′19″E/48,841944 2,321944 | |
Strona internetowa |
Wieża Montparnasse (fr. Tour Montparnasse) – wieżowiec i należące do niego centrum handlowe powstałe w latach 1969-1972, w centrum dzielnicy Montparnasse, przy avenue du Maine 33 w Paryżu. Wieża ma 59 kondygnacji, w tym 54 pięter przeznaczonych na biura, z których każde ma niemal 2000 m². W sumie wynosi to 112 000 m². Taras tworzący 59. piętro jest dostępny dla zwiedzających. W latach 1972–2009 był to najwyższy budynek w Paryżu, a w latach 1972-1990 był najwyższym budynkiem w EWG.
Podstawowe informacje
[edytuj | edytuj kod]- architekci: Beaudouin, Cassan, de Marien i Saubot.
- wysokość do dachu: 210 m,
- masa: 120 000 ton,
- windy: 25 – najszybsza winda porusza się z prędkością 6 metrów na sekundę. Wjazd na wysokość 196 metrów zajmuje jedynie 38 sekund,
- fundament: 70-metrowy z betonu,
- budynek posiada 7200 okien, które tworzą zewnętrzną powierzchnię 40 000 m²,
- na 56 piętrze znajduje się luksusowa restauracja oraz kawiarnia Le ciel de la Paris (pol. Niebo Paryża)[2],
- powierzchnia całkowita (razem z tarasem): 120 000 m².
Ze szczytu wieży można podziwiać jeden z czterech widoków Paryża oznakowanych czterema gwiazdkami w przewodnikach Michelina, z dostępnych dla zwiedzających tarasów widokowych:
- na 56. piętrze z przeszklonej, klimatyzowanej sali, do której wiedzie najszybsza winda w Europie (195 m w 38 sekund)
- na 59. piętrze z najwyższego tarasu w Paryżu, skąd roztacza się widok w promieniu 40 km w pogodne dni
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieża została zbudowana w latach 1962-1972 na terenach, gdzie wcześniej znajdował się dworzec Montparnasse (Gare Montparnasse), który przestał spełniać wymagania Państwowej Spółki Kolei Francuskich (SNCF). Dworzec został przeniesiony pod ziemię o ok. 100 m na północ i zintegrowany ze stacją metra oraz RER. Między nowym dworcem i wieżą powstał wybetonowany plac, który w latach 80. XX w. ozdobiono dwiema fontannami. Jest to jeden z typowych przykładów tzw. stylu międzynarodowego w architekturze.
Kontrowersje
[edytuj | edytuj kod]Prosta architektura tej budowli, jej gigantyczne proporcje i monolityczna struktura były krytykowane już w czasie jej budowy. Krytycy tej budowli zarzucali architektom, że zniszczyła ona atmosferę dawnego Montparnasse, która wcześniej była spokojną dzielnicą małych restauracji, 5-piętrowych kamienic i wąskich ulic. Zmasowana krytyka tego projektu spowodowała, że 2 lata po jej wybudowaniu władze miejskie zakazały budowania tego rodzaju wieżowców w obrębie centralnego Paryża. Krytykowano ją także za „zniszczenie” paryskiego pejzażu. W przewodnikach często jest cytowane stwierdzenie „Wieża oferuje najlepszy widok Paryża, gdyż jest to jedyne miejsce, z którego tej wieży nie widać”.
W 2008 społeczność portalu VirtualTourist uznała wieżowiec za drugi najbrzydszy budynek na świecie[3].
Skażenie azbestem
[edytuj | edytuj kod]W ramach przeglądu technicznego wieży przeprowadzonego w 2005 r. stwierdzono, że zawiera ona duże ilości azbestu, które potencjalnie mogą zagrażać pracującym w niej ludziom. Wymiana płyt azbestowych wiązałaby się jednak z bardzo wysokimi kosztami i musiałaby trwać trzy lata. W przypadku, gdyby wieża nie miała być zamknięta na czas remontu trwałby on dziesięć lat.
Wspinaczka na budynek (wybór)
[edytuj | edytuj kod]17 stycznia 1995 r. Alain Robert wspiął się na szczyt wieżowca bez sprzętu linowego, chociaż był bliski upadku.
18 września 2020 roku Marcin Banot wspiął się bez zabezpieczeń na szczyt[4][5][6].
30 czerwca 2023 r. kolejny raz Marcin Banot wszedł na budynek, ale nową ścianą jako pierwszy, projekt Moonparnasse. Wejście na wieżę trwało około 75 minut.[7][8].
Taras widokowy
[edytuj | edytuj kod]Taras widokowy jest dostępny dla turystów w zależności od sezonu. Od godziny 9.30 do 23.30 od 1 kwietnia do 30 września, a w okresie od 1 października do 31 marca od 9.30 do 22.30 (nd. do czw.) i od 9.30 do 23 (pt. i sb. oraz dni świąteczne).
Wejście kosztuje 15 euro dla osób dorosłych, dla studentów i młodzieży w wieku 16-20 lat – 11 euro, dla dzieci od 7-15 roku życia 8,50 euro, a dla osób niepełnosprawnych 7 euro. Bilety można nabyć na miejscu w kasie lub za pośrednictwem strony internetowej wieży[9].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Widok z ulicy
-
Wieża Montparnasse na tle dzielnicy La Défense
-
Widok z wieży w nocy
-
Taras widokowy
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tour Montparnasse. [dostęp 2011-08-12]. (fr.).
- ↑ Jan Kalkowski, Podróże kulinarne Jana Kalkowskiego, Warszawa: Wydawnictwo Spółdzielcze, 1984, s. 68, ISBN 83-209-0390-4, OCLC 750000263 [dostęp 2022-04-26] .
- ↑ Travel Picks: 10 top ugly buildings and monuments. [online] [dostęp 2011-08-12] (ang.).
- ↑ J.P. Le , Paris : un homme interpellé après avoir gravi la tour Montparnasse à mains nues [online], leparisien.fr, 18 września 2020 [dostęp 2020-09-18] (fr.).
- ↑ Un homme interpellé après avoir escaladé la Tour Montparnasse, à Paris [online], 20minutes.fr [dostęp 2024-04-26] (fr.).
- ↑ BNT 384 Wspinaczka na Montparnasse w Paryżu - YouTube [online], youtube.com [dostęp 2024-04-26] (pol.).
- ↑ Escalade de la tour Montparnasse - YouTube [online], youtube.com [dostęp 2024-04-26] (pol.).
- ↑ BNT 418 Wspinaczka na Montparnasse w Paryżu 2 - YouTube [online], youtube.com [dostęp 2024-04-26] (pol.).
- ↑ Cennik wejść na taras wieży, dostęp: 19/02/2014.