Przejdź do zawartości

Wielomiany Bernoulliego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wielomiany Bernoulliego

Wielomiany Bernoulliego, nazwane na cześć Jakoba Bernoulliego, łączą w sobie liczby Bernoulliego i symbol Newtona. Są używane przy rozszerzaniu funkcji w nieskończone szeregi, a także we wzorze Eulera-Maclaurina.

Te wielomiany występują w badaniach wielu funkcji specjalnych, a szczególnie w rozważaniach nad funkcją dzeta Riemanna oraz funkcją dzeta Hurwitza. Wielomiany te stanowią ciąg Appella (np. ciąg Sheffera dla zwykłego operatora pochodnej). Liczba przecięć wielomianów Bernoulliego z osią odciętych w przedziale jednostkowym jest niezmienna niezależnie od stopnia wielomianu. Dla wysokich stopni wielomianów Bernoulliego granica jest zbliżona w przybliżeniu do funkcji sinus i cosinus.

Podobnym zbiorem wielomianów są wielomiany Eulera.

Postaci

[edytuj | edytuj kod]

Wielomiany Bernoulliego mogą zostać zdefiniowane za pomocą funkcji tworzącej. Mają również znaczną ilość innych postaci.

Funkcje tworzące

[edytuj | edytuj kod]

Funkcja tworząca dla wielomianów Bernoulliego prezentuje się następująco:

Odpowiednikiem tego wzoru dla wielomianów Eulera jest

Postać jawna

[edytuj | edytuj kod]

dla gdzie liczbami Bernoulliego, a – liczbami Eulera.

Postać oparta na operatorze pochodnej

[edytuj | edytuj kod]

Wielomiany Bernoulliego mogą zostać opisane wzorem:

gdzie jest operatorem pochodnej po Powyższy ułamek może zostać rozszerzony do szeregu potęg formalnych. Wynika z tego, że

Używając operatora pochodnej, można również zapisać wielomiany Eulera w podobny sposób.

Postać oparta na operatorze całkowym

[edytuj | edytuj kod]

Wielomiany Bernoulliego są również unikalnym zbiorem wielomianów determinowanym równaniem

Używając transformacji całkowej zdefiniowanej jako

na wielomianach można stwierdzić, że

Postać jawna dana za pomocą funkcji dzeta Hurwitza

[edytuj | edytuj kod]

Wiedząc, że wielomiany Bernoulliego w postaci jawnej dane są jako

można zauważyć podobieństwo tego wzoru do funkcji dzeta Hurwitza, a co za tym idzie, zapisać powyższy wzór za jej pomocą.

Powyższy zapis rozszerza pojęcie wielomianów Bernoulliego o niecałkowite wartości liczby

Postać jawna w rachunku różnicowym

[edytuj | edytuj kod]

Wiedząc, że wielomiany Bernoulliego w postaci jawnej dane są jako

Używając rachunku różnicowego, można zapisać jedną z sum w sposób następujący:

Wiedząc, że gdzie używając szeregu Merkatora, można zapisać:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Milton Abramowitz, Irene A. Stegun, Handbook of Mathematical Functions with Formulas, Graphs, and Mathematical Tables, (1972) Dover, New York. (Rozdział 23.)
  • Tom M. Apostol (1976), Introduction to analytic number theory, Undergraduate Texts in Mathematics, New York-Heidelberg: Springer-Verlag, ISBN 978-0-387-90163-3, MR 0434929. (Rozdział 12.11)
  • Djurdje Cvijović, Jacek Klinowski (1995), New formulae for the Bernoulli and Euler polynomials at rational arguments, Proceedings of the American Mathematical Society, 123 (5): 1527–1535
  • Jesus Guillera; Jonathan Sondow (2008), Double integrals and infinite products for some classical constants via analytic continuations of Lerch’s transcendent, The Ramanujan Journal. 16 (3): 247–270. arXiv:math.NT/0506319. doi:10.1007/s11139-007-9102-0
  • Hugh L. Montgomery, Robert C. Vaughan (2007). Multiplicative number theory I. Classical theory, Cambridge tracts in advanced mathematics, Vol. 97. Cambridge: Cambridge Univ. Press. pp. 495–519. ISBN 978-0-521-84903-6.