Przejdź do zawartości

Wiesław Walkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Walkiewicz
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1949
Drzewianowo

Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia powszechna XX w., stosunki międzynarodowe
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

18 października 1978 – nauki o polityce
UW

Habilitacja

1989 – nauki o polityce
UW

Profesor nadzwyczajny
Uczelnia

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Jednostka

Wydział Nauk Społecznych; Katedra Socjologii

Okres zatrudn.

od 1999

Ambasador RP w Chorwacji
Okres spraw.

9 maja 1992–14 listopada 1997

Następca

Jerzy Chmielewski

Odznaczenia
Order Księcia Branimira

Wiesław Walkiewicz (ur. 22 grudnia 1949 w Drzewianowie) – polski historyk i badacz stosunków międzynarodowych, specjalista od spraw Bałkanów, konsul generalny i ambasador RP w Zagrzebiu (1990–1997).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1973 ukończył studia z zakresu historii i filologii słowiańskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Był wykładowcą Uniwersytetu Warszawskiego (1973–1981) oraz Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (1982–1990). Pracował również w Ministerstwie Kultury jako starszy radca, był korespondentem prasowym i wykładowcą w Kilonii. W 1978 uzyskał doktorat z dziedziny stosunków międzynarodowych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1989 habilitację z zakresu nauk politycznych na tym samym Wydziale. Był działaczem Stronnictwa Demokratycznego, pracownikiem i kierownikiem jego Wydziałów Zagranicznego oraz Prezydialnego, a także członkiem Centralnego Zespołu Prelegentów[1].

W latach 1990–1997 reprezentował Polskę w Zagrzebiu: początkowo jako konsul generalny RP w Chorwacji i Słowenii, następnie minister pełnomocny i ambasador w Republice Chorwacji. Jednocześnie był profesorem na Wydziale Nauk Politycznych Uniwersytetu Zagrzebskiego, wykładał również gościnnie w Instytucie im. Feldera w Wiedniu.

W 1999 rozpoczął współpracę z Wydziałem Nauk Społeczno-Filologicznych Wyższej Szkoły Pedagogicznej Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, był kierownikiem tamtejszej Katedry Politologii. Od 1999 jest również profesorem nadzwyczajnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (obecnie zatrudniony w Katedrze Socjologii Wydziału Nauk Społecznych SGGW). Przez krótki okres był także wykładowcą w Melbourne.

Odznaczony Orderem ks. Branimira. W 2016 został wyróżniony nagrodą im. Jerzego Skowronka za książkę Bałkany słowiańskie. Aspiracje-uwikłania-sprzeczności.

Ważniejsze publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Bałkany słowiańskie.Aspiracje-uwikłania-sprzeczności, Wydawnictwo Libra, Białystok 2016.
  • Jugosławia: państwa sukcesyjne, Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego, Wydawnictwo Trio, Warszawa 2009.
  • Polska na drodze do Unii Europejskiej: aspekty negocjacyjne i dostosowawcze, Wyższa Szkoła Społeczno-Gospodarcza, Tyczyn 2002.
  • Stosunki bułgarsko-jugosłowiańskie 1941-1948: uwarunkowania i implikacje, Wydawnictwo SGGW-AR, Warszawa 1988.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Echa historii i tematy dnia, "Tygodnik Demokratyczny", nr 18 (1868), 1 maja 1988, s. 2

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]