Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Holek/brudnopis/Devil May Cry

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ta strona dotyczy gry konsolowej. Zobacz też: Devil May Cry - artykuł poświęcony serii.
Devil May Cry
Producent

Capcom Production Studio 4[1]

Wydawca

Capcom

Projektant

Hideki Kamiya (reżyser)[2]
Shinji Mikami (producent wykonawczy)[2]

Format obrazu

480i (SDTV)

Data wydania

PlayStation 2:
JPN: 23 sierpnia 2001[3]
Am.Płn.: 17 października 2001[3]
EUR: 7 grudnia 2001[3]
PlayStation Portable:
zapowiedziana

Gatunek

Hack and slash, gra akcji

Tryby gry

gra jednoosobowa

Kategorie wiekowe

ESRB: Mature (M)[4]
ELSPA: 15+[5]
PEGI: 15+ (Finlandia) / 16+[6]
OFLC: MA15+[7]

Wymagania sprzętowe
Platforma

PlayStation 2, PlayStation Portable

Nośniki

1 DVD

Kontrolery

Dual Shock 2

Devil May Cry (często skracane do DMC) – gra akcji, hack and slash stworzony przez Capcom Production Studio 4 i wydany przez Capcom w 2001 na platformę PlayStation 2. Wydarzenia prezentowane w grze mają miejsce po Devil May Cry 3 i przed Devil May Cry 2. Gra otrzymywała zazwyczaj pozytywne recenzje i sprzedała się w ponad czterech milionach kopii[8].

Fabuła koncentruje się na postaciach Dantego oraz Trish i ich chęci pokonania lorda demonów, Mundusa. Fabuła jest opowiadana głównie za pomocą cut-scenek, które wykorzystują zarówno silnik gry i full motion video. Akcja gry osadzona jest w dzisiejszych czasach na fikcyjnej wyspie Mallet Island.

Rozgrywka

[edytuj | edytuj kod]

Wydarzenia w Devil May Cry mają miejsce w starożytnym zamku na odległej wyspie. Rozgrywka podzielona jest na poziomy nazwane "misjami", w których gracz musi pokonywać wrogów, skakać po platformach i czasm rozwiązywać zagadki. Wykonanie każdej misji jest oceniane według skali gry, od D (słabo) do S (świetnie). Ocena jest wyliczana na podstawie czasu potrzebnego do przejścia danej misji, zebranych "czerwonych kul" (w grze są one walutą), "stylowości" walk, użycia przedmiotów i odniesionych ran[9].

"Stylowość" walki jest definiowana przez wykonywanie nieprzerwanych serii ataków, unikając ataków przeciwników. Gracz na ekranie widzi cały czas ocenę walki. Im więcej ciosów zada gracz, tym lepszy wynik pokaże licznik "stylowości". Ocenami używanymi są pierwsze litery słów: "Dull", "Cool", "Bravo", "Absolute" i "Stylish". Gdy bohater zostanie zaatakowany przez wroga, ocena spada z powrotem do "Dull". Gracze mogą też zwiększać ocenę stylu poprzez wyzywanie przeciwników na odległość[9]. Ta mechanika jest używana do spotkania końcowego bossa, gdzie zmienia się ona w typowy rail shooter. Podobna mechanika używana jest przy ucieczce bohatera z wyspu na pokładzie samolotu.

Gracz może tymczasowo zmienić postać bohatera w potężnego demona za pomocą zdolności "Devil Trigger". Robiąc tak, dodaje bohaterowi moce aktualnie trzymanej broni i zmienia jego wygląd. Transformacje zazwyczaj zwiększają siłę i odporność, powoli odnawiają punkty życia i dodają specjalne ataki. Zdolność ta jest kontrolowana przez miernik, który zmniejsza się przy jej używaniu i zwiększa przy atakowaniu i wyzywaniu przeciwników w normalnej postaci.[9]

Devil May Cry poza walką zawiera łamigłówki i inne wyzwania. Główna fabuła wymaga od gracza znajdowania kluczowych dla postępu w grze przedmiotów podczas rozwiązywania łamigłówek podobnych do gier z serii Resident Evil. Gracz może również wykonywać zadania platformowe w celu poszukiwania ukrytych przedmiotów. Zadania poboczne, nazwane w grze "ukrytymi misjami" ("Secret Missions"), są dostępne w ukrytych lub trudno dostępnych miejscach i nie są wymagane do ukończenia gry. Zazwyczaj wymagają one od gracza pokonania dużej ilości przeciwników w określonym czasie. Ich wykonywanie nagradzane jest różnymi typami "kul", które dają graczowi możliwość zakupu power-upów, rozszerzenia zdolności "Devil Trigger" lub zwiększenia ilości zdrowia.

Plot

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też: Postacie w Devil May Cry.

Devil May Cry begins with Dante being attacked in his office by a mysterious woman named Trish. He impresses her by easily brushing off her assault, and tells her that he hunts demons in pursuit of those who killed his mother and brother.[10] She says the attack was a test, and that the demon emperor Mundus, whom Dante holds responsible for the deaths of his family, is planning a return.[11] The scene jumps to their arrival at an immense castle, whereupon Trish abruptly leaps and vanishes over a high wall.

Dante explores the castle and encounters the game's stock enemies, demonic marionettes. He also finds a new sword called Alastor, and battles the first boss, a giant spider demon named Phantom. Dante wins the battle, but in what becomes a recurring theme, the defeated boss monster reappears a short time later in a corridor, forcing the player to choose a narrow escape or to fight in the tight confines. After further exploration and combat, Dante battles a demon named Nelo Angelo, who impresses Dante with his confidence.[12] The demon wins, but suddenly flees upon seeing the half-amulet Dante wears. The demon attacks twice more in later missions, and is eventually revealed to be Dante's identical twin brother, Vergil. After Vergil's final defeat, his amulet joins with his brother's half, and "Force Edge", the game's default sword which belonged to the twins' father, becomes the powerful Sparda sword.

When Dante next meets Trish, she betrays him and reveals that she too is working for Mundus. But when her life is endangered, Dante chooses to save her. Saying he only did so because of her resemblance to his mother, he warns her to stay away.[13] Yet when he finally confronts Mundus, who is about to kill Trish, Dante again chooses to save her and is injured. Mundus tries to finish him off, but Trish takes the attack instead. This unleashes Dante's full power.[14] Dante and Mundus then battle on another plane of existence.

Dante is victorious, and leaves the amulet and sword with Trish's immobile body before departing.[15] Mundus returns and corners Dante, who is now back to his regular strength, before he can flee the island; Trish also returns and lends Dante her power. Dante defeats Mundus, who vows to return and rule the human world.[16] When Trish tries to apologize she begins to cry, and Dante tells her it means she has become human and not just a devil, because "devils never cry".[17] Dante and Trish escape on a plane as the island collapses. Scena po napisach ukazuje, że Dante i Trish pracują razem i zmienili nazwę sklepu na "Devil Never Cry" ("Diabeł nigdy nie płacze").

Tworzenie gry

[edytuj | edytuj kod]

Devil May Cry z założenia miało być kolejnym tytułem w serii Resident Evil na konsolę PS2, którego rozpoczęcie prac miało rozpocząć się po ukończeniu Resident Evil 2 pod reżyserią Hideki Kamiya i "Team Little Devil"[18]. Wczesna praca badawczo-rozwojowa łączyła się z wyjazdem do Hiszpanii w celu sprawdzenia różnych zamków jako podstawy środowiska gry. Już we wczesnym stadium ustalono jednak, że ma się ono różnić od formuły Resident Evil i całego gatunku survival horrorów. Zamiast porzucić projekt zmieniono założenia i powstała gra Devil May Cry[19].

Według Kamiya Devil May Cry został tworzony od początku z myślą o możliwościach akrobatycznych i zdolnościach do walki Dantego[20]. W trakcie procesu tworzenia gry podjęto decyzję o zmianie rozgrywki na bardziej zorientowaną na wykonywaniu misji niż otwartości w wykonywaniu zadań podobnej to gier z serii Resident Evil[21]. Wysoki poziom trudności Devil May Cry został wprowadzony zamierzenie, co - jak nazwał Kamiya - jest jego "wyzwaniem dla graczy, którzy grali w lekkie i zwyczajne gry"[22].

Odbiór gry

[edytuj | edytuj kod]
Recenzje
Agregatory recenzji
Game Rankings 92,2% (na podstawie 72 recenzji)[23]
Metacritic 95% (na podstawie 36 recenzji)[24]
Publikacja Ocena
Edge 8/10[25]
Electric Playground 9/10[26]
Eurogamer 9/10[27]
Famitsu 8/10, 8/10, 9/10, 9/10[28]
GamePro 4/5[29]
GameSpot 9,1/10[30]
GameSpy 4,5/5[31]
GameCritics.com 9/10[32]
Game Informer 9,5/10[33]
IGN 9,6/10[34]

Devil May Cry zdobył dużą uwagę w mediach o grach komputerowych, wysokie noty w recenzjach i został sprzedany w ponad czterech milionach kopiach[8]. Recenzje w czasopismach i Internecie zazwyczaj chwaliły tytuł za innowacyjny gameplay, akcję, grafikę, kamerę i gotycki nastrój[30][34][29][32][31][27][26]. Game Informer streścił swoją recenzję do słów, że gra "robi z Resident Evil powolnego zombie"[33]. Średnia ocena, którą otrzymała gra w serwisie Game Rankings na podstawie 72 publikacji, wynosi 92,2 procent[23].

Gra była również przedmiotem negatywnej krytyki. Czasopismo Next Generation Magazine uznało poziom trudności gry za zbyt wysoki, sądząc, że został on tak ustawiony by sztucznie przedłużyć rozgrywkę[35]. Electric Playground wytknęło niezwyczajny system kontroli bohatera i małą możliwość konfiguracji[26]. GameSpy jako wady podało zachowanie kamery, złożność kontroli i problemy graficzne[31]. Serwis GameSpot skrytykował zakończenie gry, w którym rozgrywka zamienia się w rail shooter, oraz wysoki poziom trudności[30]. Lastly, Gamecritics felt that the story was overly short and the characters were underdeveloped.[32]

Spuścizna

[edytuj | edytuj kod]

Devil May Cry spowodował stworzenie sequela (Devil May Cry 2) i prequela (Devil May Cry 3). Obydwie części sprzedano w ponad milionie kopii. W produkcji na platformy PlayStation 3, Xbox 360 i PC jest także czwarta gra, Devil May Cry 4. Gra spowodowała również wydanie dwóch powieści autorstwa Shinya Goikeda[36][37] oraz serialu anime. 15 października 2004, trzy lata po wydaniu gry, wydano ścieżkę dźwiękową z gry wraz ze ścieżką gry Devil May Cry 2.

Devil May Cry jest uznawane za początek podgatunku gier akcji, nazwanego "Extreme Combat", który koncentruje się na potężnych bohaterach walczących z dużą ilością przeciwników z naciskiem na styl walki[38]. Gra została również opisana jako pierwsza gra, która "z powodzeniem ujęła szybki i całkowicie swobodny styl rozgrywki tak wielu klasycznych gier akcji 2D"[30]. Gry z tej serii są wykorzystywane w porównywaniu innych trójwymiarowych gier akcji, jak w przypadku recenzji gier God of War[39][40], Chaos Legion[41] czy Blood Will Tell[42].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Devil May Cry. Moby Games. [dostęp 2007-03-29].
  2. ↑ a b Devil May Cry Credits. Moby Games. [dostęp 2007-03-29].
  3. ↑ a b c Devil May Cry Release Information. Moby Games. [dostęp 2007-03-29].
  4. ↑ ESRB Site. [dostęp 2007-08-04].
  5. ↑ Devil May Cry Product Listing. Amazon. [dostęp 2007-03-29].
  6. ↑ PEGI Site. Pan European Game Information. [dostęp 2007-08-04].
  7. ↑ Devil May Cry Ratings. Moby Games. [dostęp 2007-03-29].
  8. ↑ a b Matt’s Somewhat Serious Bit. Palgn, 2006-06-09. [dostęp 2006-11-26].
  9. ↑ a b c Devil May Cry Instruction Booklet. Capcom, 2001.
  10. ↑ Dante: Well the way I figure it, in this business a lot of your kind come along, and if I kill each one that comes, eventually I should hit the jackpot sooner or later. (Devil May Cry) Capcom, 2001
  11. ↑ Trish: Yes, his powers were sealed by Sparda, he's attempting to take control of the human world again. He has been preparing to open the gate on... Mallet Island. (Devil May Cry) Capcom, 2001
  12. ↑ Dante: This stinking hole was the last place that I thought I’d find anyone with some guts. (Devil May Cry) Capcom, 2001
  13. ↑ Trish: Uh... Dante! Dante why did you save my life? Dante: Because you look like my mother... Now get out of my sight! The next time we meet it won’t be like this. Trish: Dante! Dante: Don’t come any closer you Devil! You may look like my mother but you're nowhere close to her. You have no soul! You have the face but you'll never have her fire! (Devil May Cry) Capcom, 2001
  14. ↑ Dante: How much longer are you going to keep zapping? Come out and show yourself, Mundus! (Devil May Cry) Capcom, 2001
  15. ↑ Dante: This was my mother's. Now I'm giving it to you. My father's also here now. Rest... in Peace. (Devil May Cry) Capcom, 2001
  16. ↑ Trish: Dante, use my power! Dante: Trish! Okay! (Devil May Cry) Capcom, 2001
  17. ↑ Dante: Trish...devils never cry... These tears, tears are a gift only humans have. (Devil May Cry) Capcom, 2001
  18. ↑ James Mielke: The Okami Family Tree. 1UP.com, 2006-18-08. [dostęp 2007-03-29].
  19. ↑ Interview with Shinji Mikami. [w:] E3 2001 [on-line]. IGN, 2001-05-17. [dostęp 2007-02-26].
  20. ↑ James Mielke: The Kamiya Touch. 1up.com, 2006-18-08. [dostęp 2007-03-29].
  21. ↑ Yukiyoshi Ike Sato: Capcom changes Devil May Cry gameplay. GameSpot, 2001-24-05. [dostęp 2007-03-29].
  22. ↑ EGM's Greatest 200 Games For Their Time. Electronic Gaming Monthly, 2006-01-02. [dostęp 2007-03-30].
  23. ↑ a b Devil May Cry Reviews. Game Rankings. [dostęp 2007-04-05]. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik <ref>; nazwę „gamerankings” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością
  24. ↑ Devil May Cry Reviews. Metacritic. [dostęp 2007-04-05].
  25. ↑ Devil May Cry review. Edge. [dostęp 2007-04-03].
  26. ↑ a b c James Tapia: Devil May Cry Review. The Electric Playground. [dostęp 2007-04-03].
  27. ↑ a b Devil May Cry Review. Eurogamer, 2001-08-12. [dostęp 2007-04-03].
  28. ↑ IGN Staff: Devil May Cry Scores Big in Famitsu. IGN, 2001-08-09. [dostęp 2007-04-05].
  29. ↑ a b Major Mike: Devil May Cry review. GamePro, 2001-16-10. [dostęp 2007-03-29].
  30. ↑ a b c d Shahed Ahmed: Gamespot Devil May Cry review. GameSpot, 2001-17-10. [dostęp 2007-03-29].
  31. ↑ a b c Russell Garbutt: Devil May Cry Review. GameSpy, 2001-10-15. [dostęp 2007-04-03].
  32. ↑ a b c Mike Doolittle: Devil May Cry review. Gamecritics.com, 2001-11-28. [dostęp 2007-04-03].
  33. ↑ a b Andrew Reiner: Devil May Cry Review. Game Informer, 2001–10. [dostęp 2007-04-02].
  34. ↑ a b Doug Perry: Devil May Cry review. IGN, 2001-16-10. [dostęp 2007-03-29].
  35. ↑ Next Generation Magazine. Listopad 2001.
  36. ↑ Amazon.com listing for Devil May Cry Volume 1. [dostęp 2007-04-03].
  37. ↑ Amazon.com listing for Devil May Cry Volume 2. [dostęp 2007-04-03].
  38. ↑ Chris Bateman, Richard Boon: 21st Century Game Design. Charles River Media, 2005-08-29, s. 246–247. ISBN 978-1-58-450429-0.
  39. ↑ God of War. IGN. [dostęp 2007-04-03].
  40. ↑ God of War Review. Playstation World, 2005-06-16. [dostęp 2003-04-03].
  41. ↑ Giancarlo Varanini: Chaos Legion review. Gamespot, 2003-08-04. [dostęp 2007-04-03].
  42. ↑ Louis Bedigian: Blood Will Tell review. Gamezone, 2004-29-09. [dostęp 2007-04-03].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
[edytuj | edytuj kod]
Seria gier Devil May Cry
Gry
Powiązane

Kategoria:2001 w grach komputerowych Kategoria:Capcom Kategoria:Capcom games Kategoria:Devil May Cry Kategoria:Gry na platformę PlayStation 2 Kategoria:Video games developed in Japan

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedysta:Holek/brudnopis/Devil_May_Cry&oldid=52288345”