Wirus pryszczycy

Wirus pryszczycy
	Systematyka
Rodzina	pikornawirusy
	Cechy wiralne
Skrót	FMDV
Kwas nukleinowy	RNA
Liczba nici	jedna
Polaryzacja kwasu nukleinowego	dodatnia
Osłonka	brak
Wywoływane choroby	Pryszczyca

Wirus pryszczycy, FMDV z ang. od nazwy choroby "Foot and mouth disease" - wirus z rodziny Picornaviridae, rodzaj Aphtovirus. Znane są następujące serotypy wirusa: O, A, C, SAT1, SAT2, SAT3, Asia1. W ich obrębie zidentyfikowano ponad 60 podtypów.

Budowa

Wirus ma postać kulistą o średnicy około 25 nm. Dojrzały wirion nie posiada otoczki, ma wskaźnik sedymentacji 140S i masę cząsteczkową około 8,08 × 10⁶ Da^[1]. Kapsyd dwudziestościenny utworzony z 60 kopii każdego z czterech białek strukturalnych VP1(1D), VP2(1B), VP3(1C) i VP4 (1A), w którym zlokalizowana jest pojedyncza nić RNA o dodatniej polaryzacji (ss(+)RNA)^[1]. Trzy białka VP1, VP2, VP3 są na powierzchni wirionu, natomiast białko VP4 jest białkiem wewnętrznym, które ukryte jest w kapsydzie.

Rozmieszczenie serotypów wirusa pryszczycy na świecie

Obecność serotypów O, A, C stwierdzano w Afryce, Azji, Ameryce Południowej oraz w Europie. Serotypy SAT 1, SAT 2, SAT 3 występowały zwykle tylko w Afryce. Serotyp Asia 1 występował tylko w Azji^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Grażyna Paprocka. Wirus pryszczycy i jego budowa molekularna. „Medycyna weterynaryjna”. 62(7), s. 753-756, 2006.
↑ Grażyna Paprocka. Badania molekularne serotypów wirusa pryszczycy. „Medycyna weterynaryjna”. 63 (7), s. 778-782, 2007.

Bibliografia

Stanisław Winiarczyk i inni: Choroby zakaźne zwierząt domowych z elementami zoonoz. Lublin: Wydawnictwo Państwowego Instytutu Weterynaryjnego, 2002. ISBN 83-7259-055-9.

[wirus-1] Grażyna Paprocka. Wirus pryszczycy i jego budowa molekularna. „Medycyna weterynaryjna”. 62(7), s. 753-756, 2006.

[badania-2] Grażyna Paprocka. Badania molekularne serotypów wirusa pryszczycy. „Medycyna weterynaryjna”. 63 (7), s. 778-782, 2007.

[1]

[2]