Yossi & Jagger
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
1 sierpnia 2002 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
65 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia |
Amir Pick |
Kostiumy |
Natan Elkanovich |
Montaż | |
Produkcja |
Gal Uchowski |
Dystrybucja |
Strand Relealsing |
Nagrody | |
2 nagrody Izraelskiej Akademii Telewizyjnej, GLAAD Media Awards |
Yossi i Jagger (hebr. יוסי וג'אגר) – izraelski melodramat wojenny w reżyserii Etana Foksa z 2002 roku opowiadający o gejowskiej miłości w armii izraelskiej.
Fabuła i wymowa filmu
[edytuj | edytuj kod]Film jest opartą na faktach historią miłości pomiędzy dwoma izraelskimi żołnierzami. W pobliżu granicy stacjonuje niewielki oddział patrolujący rejony w pobliżu Libanu. Trwa militarne napięcie po wojnie między Izraelem a Libanem. Josi jest dowódcą samodzielnego plutonu, młodym człowiekiem skrytym i zamkniętym w sobie, szorstkim w obyciu, który swoją przyszłość chce związać z wojskiem. Lior, jego podwładny (nazywany przez całą kompanię Jaggerem) to otwarty, wesoły człowiek i dość wyluzowany jak na warunki wojskowe, który niedługo kończy obowiązkową służbę w armii i w którym podkochuje się dziewczyna z oddziału. Obaj odkrywają siebie niespodziewanie podczas zimowego, samotnego patrolu.
Jagger jest w stanie zaryzykować i „jak w amerykańskim filmie” spróbować wspólnego życia i szczęścia bez względu na wszystko. Dla Josiego ta miłość może trwać tylko w ich prywatnym świecie, a jej odkrycie oznaczałoby całkowitą kompromitację. Paraliżuje go strach i agresywnie reaguje na propozycje wspólnego życia w cywilu. Splot wydarzeń sprawi, że odważy się wykrzyczeć „kocham cię” dopiero w dramatycznych okolicznościach.
Film pokazuje życie młodych Izraelczyków, którzy poświęcają młodość armii i ojczyźnie próbując przy tym zachować odrobinę spontaniczności, własnej indywidualności i uczuć. Portretuje też społeczeństwo Izraelskie skazane na życie w tych trudnych czasach. Film ma przy tym wyraźną wymowę antywojenną.
Realizacja i przyjęcie filmu
[edytuj | edytuj kod]Film powstał na fali powszechnej liberalizacji postaw społecznych wobec homoseksualizmu oraz tolerancji w dziedzinie prawa i praktyki politycznej wobec LGBT, które nastąpiły w Izraelu po 1998 r.[1] Zrealizowany został przez reżysera Etana Foksa i producenta Gala Uchovsky'ego, otwarcie deklarujących swój związek. Przewodnią piosenkę do ścieżki dźwiękowej nagrał bardzo popularny w Izraelu piosenkarz Iwri Lider, który również jest gejem[2].
Osobny artykuł:Pierwotnie powstał dla izraelskiej telewizji, jednak po dobrym przyjęciu podczas emisji kinowych w Izraelu, twórcy zdecydowali się na rozpowszechnianie go w tej wersji również za granicą. Film odniósł niespodziewany przez twórców sukces – uzyskał szereg nagród, a kupiony przez Strand Relealsing podczas Berlinale 2003, został pokazany szerszej, międzynarodowej publiczności[3] i już przez pierwsze cztery tygodnie wyświetlania zarobił ponad 100 tysięcy dolarów[4]. Odtwórcom tyłowych ról, Ohadowi Knollerowi i Yehudzie Leviemu, obraz przyniósł dużą popularność.
Wersja na DVD wydana przez Strand Releasing ukazała się 30 marca 2004 r.
Soundtrack
[edytuj | edytuj kod]Przewodnim utworem filmu jest piosenka pt. Bo (wymieniana również jako Let's, Come lub Your Soul), do której słowa napisał Miri Feigenboim, a muzykę skomponował Rami Kleinstein. Utwór ten przewija się przez fabułę filmu w wykonaniu izralskiej piosenkarki Rity Kleinstein. W ostatnich ujęciach filmu brzmi cover piosenki w wykonaniu Iwri Lidera. W tej interpretacji piosenka ukazała się również na wideoklipie (w wersji hebrajskiej i angielskiej) emitowanym w muzycznych kanałach telewizyjnych. Otrzymała też wiele pozytywnych opinii i w 2003 r. stała się jednym z najpopularniejszych utworów radiowych[potrzebny przypis]. W wideoklipe w dużej części wykorzystano ujęcia filmu.
Chodź, usuńmy tą mglistą zasłonę.
Wyjdźmy na światło i nie bądźmy więcej w cieniu.
Jak długo jeszcze można grać w tę wojnę?
Czasami masz prawo zapłakać, kiedy coś boli cię wewnątrz.
Opowiedz mi w chwilach strachu, albo coś o twojej rodzinie.
Przecież o wiele łatwiej jest odczuwać strach wspólnie.
Kiedy zimny wiatr zawieje na zewnątrz, prześlę ci ciepłe wspomnienie.
Być może któregoś dnia przestaniesz ukrywać w cieniu swoją duszę.[5]
Nagrody i nominacje
[edytuj | edytuj kod]- 2003
- nagrody Izraelskiej Akademii Telewizyjnej
- dla Jehudy Lewiego w kategorii najlepszego aktora w dramacie, miniserialu lub filmie telewizyjnym
- dla filmu w kategorii najlepszego oryginalnego filmowego dramatu telewizyjnego
- nagroda dla Jehudy Lewiego w kategorii najlepszy aktor na The Annual Lesbian and Gay Film Festival (Dallas OUT TAKES)
- nagroda dla Ohada Knollera w kategorii najlepszy aktor na Tribeca Film Festival
- nagroda publiczności dla Etana Foksa podczas Milan International Lesbian and Gay Film Festival
- nagroda publiczności dla Etana Foksa podczas Torino International Gay & Lesbian Film Festival
- nagrody Izraelskiej Akademii Telewizyjnej
- 2004
- nagroda GLAAD Media dla filmu w kategorii wybitnego filmu o ograniczonej dystrybucji
- nagroda Glitter
- dla filmu w kategorii najlepszego obrazu filmowego
- dla filmu w kategorii najlepszego zagranicznego obrazu filmowego
Obsada
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Yossi & Jagger w bazie IMDb (ang.)
- Yossi & Jagger w bazie Filmweb
- Oficjalny serwis filmu (niem.)
- Fragmenty filmu w serwisie YouTube: trailer, [1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Donna Rosenthal The Israelis. Ordinary People in an Extraordinary Land, wyd. Free Press, Nowy Jork 2003, ISBN 0-7432-7035-5, fragmenty w serwisie Forum Żydów Polskich w tłumaczeniu Mike'a Urbaniaka, dostęp 2008-10-03
- ↑ Mike Urbaniak Bańki mydlane Eytana Foxa, serwis Homiki.pl, dostęp 2008-10-03
- ↑ Hollywoodzkie gwiazdy świecą najjaśniej, serwis Stopklatka.pl 10 lutego 2003 r.. stopklatka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-05-20)]., dostęp 2008-10-03
- ↑ Strand Releasing świętuje dobry rok, serwis Stopklatka.pl 4 listopada 2003 r., dostęp 2008-10-03
- ↑ Fragment tekstu z przewodniej piosenki filmu