Inne pieśni

Jacek Dukaj (2009)

Inne pieśni – powieść autorstwa Jacka Dukaja.

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!

• – Co za świat, miły Boże, już nawet skurwysyństwo nie popłaca.
  • Postać: Janna-z-Gniezna
  • Opis: o poprzednim władcy zburzonego Pergamonu.

• – Mam żonę i dzieci!
  – To groźba, czy propozycja?
  • Opis: rozmowa Berbeleka z Babuczkinem, po zagrożeniu Moskwianinowi śmiercią.

• – Masz żonę i dzieci.
  – A pies je jebał.
  • Opis: rozmowa Berbeleka z Babuczkinem, kiedy ostatni decyduje się iść ze strategosem.

• Pewne rzeczy skazane są na zagładę i zapomnienie ze względu na samą swą wyjątkowość; niepowtarzalność należy do definicji cudu. Natomiast to, co pospolite, trwa wiecznie.
  • Opis: o Floreum w Pergamonie.

• To zawsze są podobne sztuczki, pozwalające nam łatwiej nagiąć swoją formę do konieczności. Człowiek dlatego jest człowiekiem, że potrafi się zmieniać podług własnej woli, to prawda, ale przecież nie oznacza to, że wszyscy jesteśmy równi boskim wyobrażeniom o nas samych. To nie jest takie proste. Trzeba umieć oszukiwać, okłamywać samego siebie.
  • Źródło: s. 105.

• Ty nigdy nie zostałeś złamany, esthlos, ciebie nie można złamać. Cofnąłeś się tylko za mury fortecy i poddałeś zewnętrzne szańce. (…) Chciałabym zobaczyć jak na powrót wznosisz sztandary.
  • Opis: Amitace do Hieronima Berbelka.

• Tylko niewolników, szaleńców i samobójców nie obchodzi polityka – im wszystko jedno, jak żyją.
  • Postać: Aurelia
  • Źródło: wyd. Kraków 2008, s. 431.

• (…) w gruncie rzeczy wszystkie alkohole to owoce Skrzywienia, katalizatory towarzyskich kakomorfii…
  • Opis: Hieronim Berbelek do Antona.
  • Źródło: wyd. Kraków 2008, s. 487.

• W tej chwili pan Berbelek nie miał już pewności, czy tylko chce jej pożądać, czy istotnie pożąda. Najtrudniej morfować samego siebie i najłatwiej przeoczyć moment zmiany własnego kerosu.
  • Opis: pan Berbelek o Szulimie Amitace.
  • Źródło: s. 23–24.

• Wstałem, uniosłem wzrok, wpółoślepiony, spojrzałem mu w oczy, niebieskie źrenice, opalona skóra, uśmiechał się pod wąsem, co miał oznaczać ten uśmiech, śni mi się do dzisiaj, uśmiech tryumfującego kratistosa. Czy ty to rozumiesz? Wyrzekłby słowo, a wyrwałbym sobie serce, by go zadowolić.
  Splunąłem mu w twarz.
  • Opis: zakończenie opowieści Hieronima Berbeleka o jego starciu z Czarnoksiężnikiem.

• – Wszystkie kobiety to demiurgosy pożądania.
  • Opis: Ryter Kristoff Njute do pana Berbeleka.