Przejdź do zawartości

bakarat

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
bakarat (2.1)
bakarat (2.2)
wymowa:
IPA[baˈkarat], AS[bakarat]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) karc. hazardowa gra w karty[1][2][3]; zob. też bakarat w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) szt. rodzaj szkła kryształowego wyrabiany w hucie w Baccarat[4][3]
(2.2) szt. wyroby artystyczne wykonane z bakaratu (2.1)[4]
odmiana:
(1.1)[5]
(2.1)[5]
(2.2)[5]
przykłady:
(1.1) W tym kasynie w bakarata gra się przy trzech stołach.
(1.1) Nawet najlepsze systemy gry w bakarata zawodzą, więc któregoś dnia dziewiętnastoletni Wilhelm dowiedział się od matki, że odtąd musi sam zarobkować na siebie[6].
(2.1) W spadku po babci dostałam komplet kryształowych kieliszków z bakaratu z ręcznymi zdobieniami.
(2.2) Wpuszczam je w kałamarz z grubościennego szkła, osiemnastowieczny bakarat bez atramentu[7].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przest. bak, daw. bakar, daw. bakara
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) rzecz. przest. bak, daw. bakar, daw. bakara
(1-2) przym. bakaratowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. baccara, franc. baccarat, od nazwy miasta franc. Baccarat[2]
(2.1-2) franc. baccara, od nazwy miasta franc. Baccarat
uwagi:
(2.2) zwykle w liczbie mnogiej
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bakarat I” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bakarat” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 86.
  3. 3,0 3,1 Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  4. 4,0 4,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bakarat II” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5. 5,0 5,1 5,2 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „bakarat” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  6. Adam Ważyk, Od Rimbauda do Eluarda, PIW 1964, s. 65.
  7. Helena Sekuła, Barakuda, Wyd. Art „B” Press, 1991, s. 272.
bakarat (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) karc. bakarat[1]
(1.2) szt. bakarat (rodzaj szkła)[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Eugeniusz Gòłąbk, Słownik polsko-kaszubski