Przejdź do zawartości

biec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

biec (język polski)

[edytuj]
mężczyzna biegnie (1.1)
zwierzęta biegną (1.1)
wymowa:
IPA: [bʲjɛt͡s], AS: [bʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) szybko poruszać się na nogach w krokach, podczas których następuje jednoczesne oderwanie obu nóg od ziemi
(1.2) o czasie mijać, przemijać
(1.3) prowadzić w jakimś kierunku
odmiana:
koniugacja Vc
 
formaliczba pojedynczaliczba mnoga
1. os.2. os.3. os.1. os.2. os.3. os.
bezokolicznikbiec
czas teraźniejszybiegnę biegniesz biegnie biegniemy biegniecie biegną
czas przeszłymbiegłem biegłeś biegł biegliśmy biegliście biegli
żbiegłam biegłaś biegła biegłyśmy biegłyście biegły
nbiegłom biegłoś biegło
tryb rozkazującyniech biegnębiegnij niech biegniebiegnijmy biegnijcie niech biegną
przykłady:
(1.1) Zawodnicy biegli wzdłuż brzegu jeziora.
(1.2) Czas biegnie nieubłaganie i kończy się kolejny rok.
(1.3) Trasa biegnie przez las.
składnia:
kolokacje:
(1.1) biec szybko / wolno • biec truchtem • biec co sił • biec równo / prosto • biec przed siebie • biec na czas
synonimy:
(1.1) biegnąć, gnać, mknąć, pędzić, pot. zasuwać, zaiwaniać
(1.3) przebiegać, wieść, prowadzić
antonimy:
(1.1) stać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bieganina ż, bieg m, biegacz m, biegaczka ż, biegły m, bieżnia ż, biegus m, ubieganie n, bieganie n
czas. biegać ndk., wybiec dk., biegnąć ndk.
przym. biegły, biegowy
przysł. biegle
związki frazeologiczne:
biec z wywieszonym językiem • biec na jednej nodze • biec świńskim truchtem
etymologia:
uwagi:
dotyczy czynności w danej chwili; biegać dotyczy czynności regularnej
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=biec&oldid=8497195”