conductor
conductor (język angielski)
[edytuj]
.jpg)
- wymowa:
- IPA: /kənˈdʌktɚ/, SAMPA: /k@n"dVkt@`/
- wymowa amerykańska
-
- znaczenia:
rzeczownik policzalny
- (1.1) muz. dyrygent, dyrygentka
- (1.2) kolej. konduktor, konduktorka
- (1.3) fiz. elektr. przewodnik
- przykłady:
- (1.1) A conductor helps the orchestra to perform music well. → Dyrygent pomaga orkiestrze dobrze wykonywać muzykę.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) conductress
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. conductivity, semiconductor, conductance, conduct, conduction
- forma żeńska conductress
- czas. conduct
- przym. conductive
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
conductor (język hiszpański)
[edytuj]- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) kierujący, prowadzący
- (1.2) fiz. przewodzący
rzeczownik, rodzaj męski
- (2.1) kierowca, motorniczy, szofer
- (2.2) fiz. elektr. przewodnik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (2.2) conductor eléctrico
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. conducir
- przym. conductible, conductivo
- rzecz. conductividad ż, conductancia ż, conducta ż, conductora ż, conducción ż, conducto m
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
conductor (interlingua)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) kierowca
- (1.2) przywódca, przewodnik
- (1.3) elektr. przewodnik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. conduction, conducta
- czas. conducer
- przym. conductibile, conductive
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Aneks:Interlingua - Oboczność -duc-/-duct-
- źródła:
conductor (język rumuński)
[edytuj].jpg)
- wymowa:
- (1.1) conductor
- (2.1) conductor, pot. conductor
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) fiz. przewodnik[1]
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. conducteur ← łac. conductor
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „conductor I” w: T. Klimkowski, J. Teodorowicz, E. Ivancu, Słownik polsko-rumuński rumuńsko-polski, Wydawnictwo Nowela Sp. z o. o., Poznań 2012, ISBN 978-83-62008-24-7, s. 436.
- ↑ Hasło „conductor II” w: T. Klimkowski, J. Teodorowicz, E. Ivancu, Słownik polsko-rumuński rumuńsko-polski, Wydawnictwo Nowela Sp. z o. o., Poznań 2012, ISBN 978-83-62008-24-7, s. 436.