cudownie

cudownie (język polski)

wymowa:

IPA: [t͡suˈdɔvʲɲɛ], AS: [cudovʹńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni… ​

znaczenia:

przysłówek sposobu

(1.1) w sposób cudowny, w sposób nadprzyrodzony, cudem

(1.2) w sposób godny podziwu, zachwycająco, niezwykle

odmiana:

(1.1-2) st. wyższy cudowniej; st. najwyższy najcudowniej

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) wspaniale

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cudowność ż, cud m, cudak mos

przym. cudowny

przysł. przecudownie

czas. cudować

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) marvellously, wonderfully
• francuski: (1.1) miraculeusement
• hiszpański: (1.1) milagrosamente; (1.2) maravillosamente
• jidysz: (1.1) על־פּי נס (alpi nes)
• łaciński: (1.1) mirabiliter; (1.2) mirabiliter
• niemiecki: (1.1) wunderbar, wundervoll; (1.2) wunderbar, wundervoll
• nowogrecki: (1.1) θαυματουργικά; (1.2) θαυμάσια

źródła: