dżinn
Wygląd
dżinn (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) mit. arab. według pogańskich, przedislamskich wierzeń staroarabskich: istota o nadnaturalnej potędze, powstała z ognia (lecz mogąca przyjmować dowolną postać), mająca wpływ na losy ludzi
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dżinn dżinny dopełniacz dżinna dżinnów celownik dżinnowi dżinnom biernik dżinna dżinny[1][2] / dżinnów[2] narzędnik dżinnem dżinnami miejscownik dżinnie dżinnach wołacz dżinnie dżinny ndepr. M. i W. lm: (ci) dżinnowie[2]
- przykłady:
- (1.1) Obok treści zaczerpniętych z chrześcijaństwa, a szczególnie z judaizmu, w Koranie widać powiązanie z pogańskimi wierzeniami Arabów, o czym świadczy wiara w dżinny.[3]
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) jinn, genie
- bułgarski: (1.1) джин m
- czeski: (1.1) džin m
- estoński: (1.1) džinn
- francuski: (1.1) jinn m, djinn m
- hebrajski: (1.1) ג'יני
- hindi: (1.1) जिन्न
- hiszpański: (1.1) genio m
- niemiecki: (1.1) Dschinn m
- portugalski: (1.1) gênio m
- rosyjski: (1.1) джинн m
- turecki: (1.1) cin
- węgierski: (1.1) dzsinn
- źródła:
- ↑ Hasło „dżinn a. dżin” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 229.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Hasło „dżinn” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ duszpasterstwo.org, Koran i nauka islamu