dyskrecja

dyskrecja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdolność zachowywania tajemnic

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dyskrecja	dyskrecje
dopełniacz	dyskrecji	dyskrecji / przest. dyskrecyj
celownik	dyskrecji	dyskrecjom
biernik	dyskrecję	dyskrecje
narzędnik	dyskrecją	dyskrecjami
miejscownik	dyskrecji	dyskrecjach
wołacz	dyskrecjo	dyskrecje

przykłady:

(1.1) Na wstępie mojego listu proszę o dyskrecję, bo sprawa jest osobistej natury.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dyskretność ż

przym. dyskretny

przysł. dyskretnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. < łac. discretio → rozeznanie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) discretion
• duński: (1.1) diskretion w
• hiszpański: (1.1) discreción ż
• norweski (bokmål): (1.1) diskresjon m
• norweski (nynorsk): (1.1) diskresjon m
• nowogrecki: (1.1) διακριτικότητα ż
• szwedzki: (1.1) diskretion w
• węgierski: (1.1) diszkréció

źródła: